toedeloe, ik heb het goe!! en ben het bijlange nog niet moe!!

Na regen komt?? soms andere regen,

De voorbije dagen heb ik het weer zeer rustig gehouden, zodat ik uitgerust aan een rit van 960 km kon beginnen. Hua Hin is mijn volgende bestemming, en daar ken ik weer veel volk, dus de singamolen zal niet stilstaan de volgende dagen.

In Chiang Mai vertrokken met een bewolkte hemel, er hing wat in de lucht, en het viel er soms met vlagen uit, en telkens je iets gevonden had om te schuilen stopte de regen, en ik dacht, diene van hierboven is met mijn voeten aan het spelen. En zo besliste ik kletsnat om eerder te stoppen dan ik van plan was. En na een goede 600 km stopte ik in Ayuttaya, een stadje 100 km voor Bangkok. Het stadje zag er zeer mooi uit met zijn twee rivieren die krinkel de winkel door de stad vloeien. Maar het was hier niet gemakkelijk om een geschikt guesthouse te vinden, de meeste waren met zicht op de rivier, en zeer duur , dus hier moest ik voor passen. Na lang zoeken heb ik toch iets gevonden, een guesthouse zo wat meer achterin, en hier was het betaalbaar. De uitbaatster een oude vrouw van over de tachtig denk ik, graatmager met nog drie tanden in haar mond, en telkens ze lachte trok ze haar kweek zo ver open dat ik steeds aan een nijlpaard moest denken, smakelijk was wat anders zalle!!

Na een grondige poestbeurt was het tijd voor een eetmaal, want ik had die dag nog niets fatsoenlijk tussen mijn tanden gehad, en na wat rijst en groenten, voelde ik me meteen stukken beter, en was het tijd voor een biertje, maar waar?? Ik kreeg meteen niets gevonden, en besliste om in de bar van het guesthouse maar iets te drinken. En toen ik daar aankwam zag ik iets , de oude vrouw was met een jonge man(25 schat ik) aan het tongkussen, het nijlpaard at de man bijna op, ik moest twee keer kijken, en nog twijfelde ik, da kan niet he!! Later wist ik dat de man een duitser( zijn van niets vies)was die in de stad een zijdefabriek aan het bouwen was, en hier voor langere periode was. Ge moet toch al heel wanhopig zijn om met zo een oude vrouw te kussen, he!!( en wat misschien nog meer) liefde kent geen grenzen he!!

Ik heb een biertje gedronken en heb het verliefde koppel gerust gelaten, en dan was het bedtijd. S'morgens vroeg uit de veren, de zon scheen volop en daar moet je gebruik van maken en een half uurtje later was ik terug aan het brommen. En het ging zeer goed , tot ik bijna in Bangkok was, mijn GPS begon weer raar te doen, soms begon hij opnieuw te plannen , maar ik kon niet anders dan dat spul te volgen. En voor ik het goed besefde zat ik in het centrum van de grote stad, en even later had ik in de gaten waar mijn GPS me heenvoerde, en ja het klopte, plots stond ik voor het eerste hotel waar ik mijn reis starte in Bangkok .En eenmaal voor het hotel begon de GPS opnieuw te werken , en wees me de weg naar Hua Hin, ik had bijna een uur nodig om uit de stad te geraken, en eenmaal uit de stad was het nog 200 km. Onderweg nog een tankbeurt en tegen de noen was ik in Hua Hin. Ik belde meteen Moon( mijn maatje), zij zou voor een kamer zorgen voor de volgende dagen. En toen ik haar belde vertelde ze me dat ze in Bangkok was, en 3 uurtjes nodig had om terug in Hua Hin te zijn. Mijn eigen fout, ik had haar gemaild dat ik woensdag ter plaatse zou zijn, en wou haar verrassen met dinsdag al ter plaatse te zijn. Ik heb in Londonbar wat te eten en drinken gekregen, en we waren zo 3 uurtjes ouder. Plots pakte iemand me zeer goed vast, en ik wist het meteen, Moon is terug. Even later zijn we mijn kamer gaan opzoeken, en ja alles was ok, Er was zelfs een veilige plaats om mijn motor te stallen, areé kortaf, ik was tevreden. Eerst heb ik een slaapje gedaan , en later ben ik er eens goed stevig ingevlogen. De volgende dag heb ik geluierd, om de kater weg te werken die ik had opgelopen van de feestelijke nacht. Volgende dag ben ik gaan vissen op een grote visvijver, het duurde meer dan twee uren eer ik het door had, en dan plots de ene vis na de andere, en der waren er redelijke grote bij, maar die moest je terug zetten. Tegen de avond had Moon een 20 tal vissen gesorteerd die volgens haar te eten waren, en daar hebben we verschillende mensen mee blij gemaakt( gratis vis, wie wil dat niet) De volgende dag heb ik een vissoepje gegeten van mijn zelf gevangen vis, het was lekker , maar zo pikant, alles brandde van binnen, en als ik later naar het toilet moest brandde het weer.

Nu zijn we weer zes dagen verder, en morgen vertrek ik normaal gezien zuidelijk, ik wil de school waar ik voorheen gewerkt heb terug opzoeken, en misschien daar ook weer een periode verblijven, maar dat staat nog niet vast. En we bekijken het van dag tot dag, en mijn plannen kunnen draaien zoals een windhaan.Dus wie weet??

Ja lieve mensen, ik ben bijna half, en als ik daar over nadenk , is het net of ik gisteren vertrokken ben, de tijd gaat zo snel en ik heb het zo naar mijn zin, ik zou hier nog zeer lang kunnen blijven maar ik denk dat mijn portemonee anders denkt.

Groeten ,groeten ,groeten ,aan allen, dus vergeet ik niemand, Mario

onderweg naar morgen

CHIANG.... CHIANG .... EN CHIANG

Jaja de dagen in Chiang Mai gaan snel , elke dag is er wel ergens een speciale markt of dansuitvoering her en der.Zo ben ik verleden zondag avond naar een tempel geweest waar die dag de grote monnikken van de streek de mensen kwamen zegenen. En uit nieuwsschierigheid heb ik ook de toer gedaan zoals de gelovigen hier doen, ik heb men een zakje met bloemen gekocht en ben achter in de rij gaan staan en heb de de mensen voor mij gevogd. Tijdens de toer rond de tempel waren er 99 plaatsen waar de mensen bloemen of kleine bloemstukjes offerde, en op die plaatsen lag telkens een grote berg bloemen, en als de berg te groot werd , werden de bloemen naar een grote stalen container gebracht ter vernieteging.( geld verspilling noem ik dat )Meer dan een uur had je nodig om met de menigte mee te slenteren. Nadien heb ik nog een toer in de tempel gedaan, en daar kon je voor 30 batt speciale waardelooze muntjes kopen die dan later in 99 verschillende kruiken werden geworpen. Ondertussen was het flink beginnen te regenen zodat alle mensen trachte te schuilen in de tempel, wat de drukte in de tempel nog meer chaotis maakte. Ik had al slenterend mijn muntstukjes in de kruiken geworpen, en had mijn deel van de offering gedaan en denk nu dat de ene of andere boedha mij weer zal gadeslagen.

Maardagmorgen ben ik al om 6 uur vertrokken naar Chiang Mai, om de hitte en het verkeer voor te blijven, en dat lukte zeer goed, en zo stond ik twee uur later al in Chiang Rai, veel vroeger dan verwacht. Een kamer was zo gevonden, ik ben op mijn bed gaan liggen en heb geslapen tot bijna twaalf uur( een schande he!!) Na een kleine hap ben ik door de stad geslenterd , hier en daar een drankje en het was zo avond. S'avonds in de rockbar ter plaatse genoten van de biertjes de goede soms wel te luide muziek en de charmante gastvrouw. Ik denk dat ik om 2 uur in mijn bed lag, en heb lekker geslapen. Het was al over de negenen dat ik wakker werd, en om tien uur was ik vertrekkens klaar om naar Chiang Khong te vertrekken. Om twaalf uur was ik ter plaatse en ben meteen naar douane gereden. Daar was ik op een wip en een flik weer buiten, en had mijn papier voor de volgende 30 dagen in Thailand weer in handen. Op deze plaats wist ik de kamer van vorige keer te bemachtigen, en zou hier twee nachten verblijven. Nadien ben ik een ruk terug naar Chiang Mai gereden, een 350 km, en net voor een fikse regenbui was ikter plaatse, en heb deze keer op een andere plaats een kamer genomen. Ik heb hier al twee dagen rondgedoold( ik ken ondertussen de leuke en goede plaatsen) en morgen vertrek ik richting Hua Hin ( meer dan 1000 km) en wat daar te beleven valt, lees jevolgende keer , in de gazet van mario,( voor de Nederlanders, gazet is krant )

Ja mensen als je niks speciaals meemaakt kan je ook niets speciaals vermelden he!!

groeten vanuit het nu nog droge Chiang Mai, want in de verte is het donker aan het worden , en dat is regen denk ik,, mario, den gezegende!!

Waar blijf ik toch met mijn geld???

Soms moet ge echt geluk hebben!!

Drie dagen Mae Hon Song was genoeg, en de regenbuien hier kon ik missen als kiespijn .Dus dan maar naar Mae Serian een 180 km meer naar het zuiden. De rit was weer echt de moeite, door berg en dal, bochten allerlei , en dan natuurlijk het schone panorama, ge zou de rit twee keer gedaan hebben, echt waar. In Mae Serian was een slaapplaats vinden geen kunst, en in de kortste keren had ik gekozen voor een kamer pal naast de rivier, en het voornaamste was, het was er muisstil, zo kon je het water horen stromen, en dat gaf een echt relaxt gevoel. Van die rust heb ik twee dagen genoten, met mijn puzzelboekje en een flesje spuitwater op het terras, en dan elke dag nog een korte wandeling, jaja het was genieten van de stilte.

Ik kan na die 7 maanden meer en meer genieten van de rust, zou het Thaise gevoel al in mij zitten?? Ook ben ik veel rustiger geworden, areé, da denk ik toch.

En dan ben in na twee nachten richting Chiang Mai vertrokken ,een goeie 200 km. Ik was al om half zes opgestaan zodat ik tegenzes uur kon vertrekken. En om zes uur heb je nog maar weinig verkeer, en dan kun je nog meer genieten van het mooie parkoers, en het is natuurlijk ook nog niet zo warm. Op het bochtige traject kon ik het eerste uur een 60 km rijden, en dat is vrij snel. Het tweede uur 50 km, en dan was het tijd voor een koffie voor mij en wat benzine voor mijn motor. En het begon flink warm te worden en na een 40 minuutjes stapte ik weer op mijn motor. Ik vertrok en dadelijk zag ik dat er iets met mijnGPS was, het scherm bleef op het zelfde beeld staan, ik stopte en probeerde het spul af te zetten, maar dat lukte niet, dan heb ik de voeding stop gezet, en nog steeds bleef ik het zelfde beeld hebben. Ja, naar Chiang Mai rijden is niet zo moeilijk, maar de weg vinden in Chiang Mai, das andere koek. En ik ben verder gereden zonder GPS, en dan moest ik weer een berg over; Een bij een stuk bergaf te rijden, juist in het midden van een bocht kwam er een tegenlinger op mijn gedeelte van de rijweg gereden, deze kwibus was een trage vrachtwagen aan het inhalen. Toen ik het gevaarte op me zag afkomen, wist ik het niet meer , naar links zwenken dan zat ik in de ravijn, naar rechts dan kwam ik in aanraking met de vrachtwagen, dan heb ik mijn verstand ( heb ik dat ? ) op nul gezet en probeerde tussen de vrachtwagen en de andere auto door te rijden, en dat lukte wonderwel, oef!! Heb ik geluk gehad zeg, en die kwibus met zijn auto kon me best niet voor de ogen komen die moment. Even verder ben ik gestopt, om te bekomen van het maneuver, ik bedankte wat er daar boven ook maar kan zijn , en ben verder gereden. En ik merkte het meteen voor iedere bocht zat de schrik er echt in, en in een rustig tempo ben ik verder gereden. Dan kwam ik korter bij de grote stad, en nog steeds werkte mijn GPS niet, en ben ik op goed geluk verder gereden. En zonder dat ik het wist kwam ik op een plaats dat ik herkende, en dan ging mijn lampje branden, en in de korste keren stond ik op de juiste plaats.( of zou dat de ervaring zijn )Ik heb de kamer van vorige keer genomen, en me meteen een goede wasbeurt gegeven, en het angstzweet van voordien afgewassen.

Dan ben ik met mijn GPS en mijn camera, die ook al enkele dagen niet meer werkte( water in Luang Prabang) naar dewinkel gestapt, eerst met mijn camera, daar vertelde ze me dat ik mijn camera moest daarlaten en dat ze een dag later zouden weten of hij te maken was, maar ik moest eerst 1000 batt geven als voosschot op het werk. Dan ging ik met mijn GPS, ik legde uit wat de klachten waren, en meteen wist de man te vertellen wat er was, tijdens de rustpauze heb ik het spul niet uitgezet, en dan met de volle zon op het scherm, zou de ene of andere chip verbrand zijn. En zo een chip had de man niet voorhanden , en moest die bestellen in Bangkok, dus moest ik mijn gps ook daarlaten, maar hier moest ik geen voorschot betalen. Op de terugweg naar mijn kamer heb ik eerst nog genoten van een goede voetmasage. En dan was het tijd voor een middagdutje. Na het slaapje keek ik op mijn horloge, het was nog maar half een, en ik draaide me nog eens om, en viel meteen weer in slaap, en toen ik weer waker werd en op mijn horloge keer, was het nog maar een tiental minuten later, ik snapte het niet, en nam mijn gsm, en daar was het al half vier, ik snapte het nog steeds niet, en heb mijn pc opgezet, en ook de pc gaf een tijd van half vier aan. Ik heb mijn horloge weer juist gezet, en ben iets gaan eten, en na het eten zag ik dat mijn horloge flink haperde, amaai nu da weer, dacht ik. De volgende morgen kreeg ik telefoon van de camera winkel, en ze wisten me te vertellen dat het 3200 batt zou kosten voor de herstelling, vooruit dan maar he!! Even later ben ik naar een horlogemaker gestapt, die vertelde dat het de batterij zou zijn, en dat hij een nieuwe batterij kon steken, maar geen dichtingsring had om de horloge weer waterproof te maken, amaai wa nu gedaan?? Ik heb in de winkel gekeken, en dan maar een andere horloge gekocht van een goed merk Casio. Het was wel 3800 batt, maar ik had twee jaar garantie overal op de wereld, dus !!! Die dag heb ik nog wat rond gelopen in de stad en enkele mooie plaatsen gevonden. S'avonds was het biertijd, enmet een gevoel van dronkenschap ben ik gaan slapen. En ik ben ook met het gevoel van dronkenschap terug wakker geworden. Na een koude douche op zoek gegaan voor een echt flink ontbijt, en het gevoel van dronkenschap verminderde snel, en tegen de middag was ik weer zoals voordien, zo zot als een deur( ting tong zeggen ze hier) en ben weer beginnen te drinken, maar deze keer met verstand, regelmatig een bruiswatertje tussendoor. S'avonds tegen den vijven kreeg ik telefoon, mijn GPS was gemaakt. Meteen ben ik die gaan halen, en na een betaling van 1850 batt was het weer de mijne.

Een dag later mocht ik mijn camera gaan halen, hier ook weer 3200 batt, amaai mijn geld vliegt er nogal door zeg. Is dat omdat het, meimaand, betaalmaand is?? En ik wou nog een nieuwe luchtfilter laten steken op mijn motor, maar dat moet even wachten nu zalle. Ja en zo vliegen de dagen hier voorbij, af en toe een flinke regen bui, en dan weer volle zon, alle dagen meer dan 35 ° , en ook voor de thaimensen is dat puffen. Zaterdag vertrek ik hier, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat lost zich zelf wel op, denk ik. Maar dat is voor volgende keer!!

Ik denk dat ze me hierboven nog echt niet nodig hebben, want dat geval met die auto speelt nog steeds door mijn hoofd, kan ik zo veel geluk blijven hebben?????

Chiangmaise groetjes, en denk eraan he!! niets doen wa ik niet zou doen,en dan komt alles wel goe!!

wat hoor ik daar ?? jessss

Het is begonnen, !!!

Drie dagen heb ik moeten wachten voor de nieuwe ketting en tandwielen, en ondertussen heb ik het zeer rustig gehouden. Ik heb gewoon de tijd nuttig besteed, men motor nog eens zeer proper gemaakt, men kleding gesorteerd en men planning gemaakt voor de volgende week.

7 000 batt moest ik betalen voor de spullen voor mijn motor, en na de eerste rit merkte je al meteen het verschil, het geruis van voorheen was verdwenen en nu kan ik gerust mijn rit verder zetten.

En dan ben ik vertrokken naar Pai, een rit van 140 km die over en langs het gebergte gaat, met zeer vele bochten, 684 bochten naar het schijnt, ik heb ze niet geteld maar, het was keren en draaien. Bij aankomst in Pai was het zeer makkelijk een slaapplaats te vinden, overal stonden de eigenaars buiten te wachten tot ze een tourist zagen en boden dan hun kamers aan voor zeer goede prijzen, zo heb ik een kamer met alles erop en eraan gevonden voor 350 batt. Het is hier het lage seizoen en der zijn niet zo veel tourristen voor de moment. Ook in de eethuizen was het veel goedkoper dan normaal, 25 batt voor een noodelsoep met kip, en het was nog zeer lekker ook.

Ik besliste om hier 3 dagen te blijven. De eerste dag was het wandeldag en heb de hele dorp ondersteboven gelopen. S'avonds heb in Ning leren kennen, ze werkte parttime in het guesthouse en in het hoogseizoen werkt ze als gids, dus dit was een ideaal moment om haar te vragen als gids de volgende dag . En de volgende dag ben ik samen met Ning, de omgeving rondom Pai bezocht, enkele tempels, een chinees dorp, en later nog een wandeling naar een hotspring( warmwaterbron). Onderweg hebben we wat eieren gekocht die we gekookt hebben in de hotspring. 12 minuutjes en de eieren waren ideaal vertelde Ning me en ze had gelijk, vier hard gekookte eieren per persoon was ons middagmaal, en een uurtje later zijn we terug gewandeld, ondertussen een drinkstop gehouden. S'avonds zijn we samen nog iets gaan eten, zij regelde alles, zo hadden we een lekker soepje met vis en dan een Thaise BBQ, en er was een optreden van een thaise danseres, maar da vond ik maar niets. Toen men de rekening bracht trok ik grote ogen, ik moest 170 batt betalen voor alles, daar kan je bij ons nog geen frit met een curryworst voor kopen. Na het eten zijn we nog naar een karaoke geweest, maar da was ook niet zo goed, ze hadden alleen maar thaise liedjes en zo heb ik mijn zangkunsten niet kunnen laten horen.

De volgende morgen na het eten ben ik gaan vissen, maar ik had beter in mijn bed blijven liggen, want vis heb ik niet gezien, de vis hier kent de europese vismannier niet he!!( ik zal het daar maar opsteken he!!) Later ben ik teleur gesteld naar het huis van Ning gestapt, ik had haar vis beloofd , en ik had niets gevangen;-(((( Bij aankomst stond de pan al klaar, en ze had zelf voor vis gezorgd , want ze wist dat er daar geen vis te vangen was in de rivier. We hebben er flink om gelachen, en de gekochte vis smaakte ook zeer lekker. Tegen de avond begon het flink te regenen, en Ning vertelde me dat het regenseizoen voor de deur staat en dit de voorbode was. Na de flinke regenbui ben ik naar mijn kamer gestapt. Ik heb alles klaar gemaakt om de volgende morgen zeer vroeg te kunnen vertrekken.

Het was vijf uur en mijn wekker liep af, ik had nog flinke slaapoogjes, ik pakte alles op mijn motor, ondertussen werd het licht, en ik zag dat de hemel flink grijs kleurde, as da maar niet gaat regenen dacht ik. Ik ben vertrokken, ik was nog geen vijf km weg of de hemel opende zijn sluizen. Het water viel met bakken uit de lucht, en ik ben terug naar de guesthouse gereden, de sleutel van de kamer stak nog steeds op de deur( iedereen sliep hier nog), en ik heb alles van mijn motor gepakt die onder het afdak stond. Na me te hebben afgedroogd ben ik terug in bed gekropen. Rondom 10 uur werd ik wakker en het regende nog steeds, en besliste om hier nog een dag te langer te blijven. De bazin wist niet dat ik vertrokken was en weer terugkeerde.

Om kort te zijn, het stopte die dag niet meer met regenen. En een dag later ben ik vertrokken omstreeks 7 uur naar Mae Hon Song, weer een 130 km, en weer een zeer bochtige tocht, 1864 bochten en dan zou ik ter plaatse zijn. Awel van dat keren en draaien werd ik bijna zeeziek, ik ben regelmatig gestopt om te bekomen.

En om 11 uur was ik in Mae Hon Son, moe maar tevreden, en onderweg was het uitzicht ook steeds zeer mooi ,maar ik moet mijn ogen op de baan houden he!! Een betaalbare kamer vinden was hier niet zogemakkelijk..Er is hier in het weekend een festival geweest en nog zeer vele mensen zijn ter plaatse, zodat er vele guesthouse's en hotels nog volzet zijn.Na lang zoeken heb ik iets gevonden voor 500 batt. En zoals gewoonlijk ben ik eerst aan een wandeling begonnen, onderweg iets gaan eten, en op de terugweg werd het weer donker en grijs .Even later regende het stilletjes, maar dat deerde me niet en ik stapte verder, en dan plots kapte ze het water weer met bakken uit de lucht. Ja en nu zat er niets anders op dan te dan schuilen, ik liep de eerste beste schuilplaats binnen, en terwijl ik stond uit te huigen( ik was er echt moe van) hoorde ik bekende tonen, ik hoorde bluesmuziek, BB King samen met Eric Clapton, ik stapte richting de muziek en kwam in Crossroads terecht, een echte blues cafe, en da hier in Mae Hon Song!! Waaawww!!

Awel ik ben hier de hele avond nog blijven plakken, en heb genoten van de muziek , het eten, en de lieftallige dame achter de bar. Ondertussenwas de stroom hier twee maal uitgevallen, ik had gelukkig mijn zaklampje bij ( ook gekregen van Annelies), en met dat zaklampje kon ik de uitbaatster helpen om enkele kaarsen te zoeken en aansteken. Tegen dat we voldoende kaarsen hadden aangestoken, was er weer stroom, We hadden de kaarsen nog maar net gedoofd of de stroom was weer weg, en deze keer duurde het langer dan een uur. S'jans ik had mijn MP3 speler en een luidsprekertje bij, en zo hadden we toch nog muziek, en dat maakte het echt gezellig. Ik ben met een goed gevoel gaan slapen, dit was iets wat ik gemist heb de laatste vier maanden.

Deze morgend was de zon al van de partij, en toen ik mijn motor ging controleren zag ik dat mijn helm op mijn motor was blijven liggen, en die was natuurlijk door en door nat, deze heeft zijn wasbeurt ook gehad, hopelijk blijft de zon een tijdje schijnen zodat men helm kan drogen. Sebiet ga ik natuurlijk een pintje drinken in de Crossroads, en wanneer ik ga terug zijn , da weet ik wel te vertellen de volgende keer. Salukes Scholl!!

Jaja, neenee, mario is weer tevree!!

wie heet er een ketting, en taandwielen ver maan machien!!

Als her erg warm is,, is het heet!!

De avond voor mijn vertrek in Luang Namtha ontmoet ik twee Singapoorrezen die ook beiden met hun motor aan het toeren waren, en via hen kwam ik weer het ene en het andere te weten, onderandere, waar het mooi , hoe de wegen zijn , goede hotels of guesthouses. Maar wat voor hun goede hotels en guesthouses zijn is ,voor mij veel te duur. En tijdens het gesprek vloeide ook de biertjes talrijk, met de gevolgen van dien, de volgende morgend nen kater van jewelste, maar ik was op tijd uit mijn bed. Ik heb alle spullen gepakt en ben naar de Thaise grens vertrokken, en normaal kikker je op van het rijden, maar deze keer werd ik slechter en slechter, en na een 70 km zag ik in een dorpje een guesthouse, en daar ben ik gestopt, het was genoeg voor die dag, en heb daar een kamer genomen .Ik heb na het nemen van een pijnstiller nog een uur of twee geslapen, en toen ik wakker werd voelde ik me herboren, ik was weer den oude Mario.

Die dag heb ik besteed aan wandelen en wandelen, voor de rest was er niets te zien in dat plaatsje. S'anderendaags ben ik vertrokken naar de grens, en bij aankomst daar zag ik het verschil met verleden jaar, ook hier is alles veel tourristisser geworden, de zijn verschillende guesthouses bijgekomen er zijn zelfs enkele plaatsen waar je iets kan drinken. Dit was het plaatsje waar ik verleden jaar zulke grootse plannen had, maar ge ziet ik was niet alleen, andere mensen waren van het zelfde gedacht. Dus die avond heb ik in een zwitserse bar iets gaan drinken en eten, maar erg veel zwitsers was er niet aan, de menu bestond uit thai en lao food, alleen het dessert was anders dan anders, er waren verschillende soorten van gebak, en die waren naar het schijnt van zwitserse makelij. Daar kwam ik twee nederlandse jonge gasten tegen, die dachten dat Laos het einde van de wereld was, en dat ze vanaf nu in een gevaarlijk land waren terecht gekomen. Na een flink gesprek met die gasten kon ik hen overtuigen dat Laos een mooi en helemaal geen gevaarlijk land was. Ook nu vloeide de biertjes , maar ik ,was slimmer geworden en heb enkele watertjes gedronken.:-))

Het is hier de laatste dagen broeierig heet overdag, je hoort van alle mensen dat het veel te warm is voor de tijd van het jaar. En toen ik eens ergens naar een thermometer gekeken heb zag ik dat het over de veertig graden was die moment, en nee ,die thermometer stond niet in de zon.

Daar ik nu een kamer had zonder airco, was het ook die nacht verschrikkelijk heet op de kamer, van slapen is er weinig in huis gekomen, ik ben tiental keren uit mijn bed geweest, wat door de gang gewandeld en deuren en venster open gezet maar dat alles hielp ook niets. Dus de volgende morgen ben ik met een echte slaapkop vertrokken. De grensovergang is met een boot de mekong over , en om die 100 meter te overbruggen heb ik meer dan 4 uur nodig gehad. Mens mens , wat heb ik me ge ergerd. Eerst aan de Laos kant wisten de mensen niet wat ze moesten doen met de papieren van mijn motor, de mensen daar zijn dat niet gewoon , mensen met een motor uit een vreemd land. En wat hun nog het meeste verwonderde was , dat mijn papieren volledig in orde waren, sommige van de douanemensen hebben het papier wel tien keer omgedraaid. En dan komt daar een jong gastje aan die neemt dat papier vast zet daar een stempel op, en ik kon vertrekken, den boot op. Ik moest mijn motor als eerste op een grote veerpont zetten, en naast en achter me stonden er auto's, maar ik stond daar ook weer een kwartier in de zon te wachten bij mijn motor. En toen zag ik dat de chauffers van de auto's even verderop onder de schaduw van een grote boom stonden te wachten, dus dan ben ik ook maar naar hun toegestapt, en kwam van hen te weten dat de boot pas vertrekst als hij vol is, een van de mannen grapte, dat kan nog goed een uur of twee duren, dus zag ik de bui al hangen. Een uur lang onder de schaduw van de boom, duurde een eeuwigheid, en dan plots kwam er een vrachtwagen met aanhanger aan gereden, die wilde het pont oprijden, maar kon niet , deze vrachtwagen was veel te lang, dus moesten we weer wachten, en ik zag dat de andere chauffeurs het wachten ook grondig moe waren. Een kwartier later zijn we dan toch vertrokken, met de lading die twee uur van te voren ook al op het pont stond. Vijf minuutjes varen, en ik mocht als eerste het pont verlaten. En dan moet ik naar het eerste loket voor mijn visa, en dat was op een wip en een flip geregeld, dan naar het volgende loket voor de papieren van mijn motor, ik gaf hun de afgestempende papieren af die ik van te voren had gekregen aan de Laos kant, en dan plots was er paniek, blijkbaar had ik andere papieren nodig, en die hebben ze me niet meegegeven , miljaarde , miljaarde brulde ik, ze wilde me terug naar de andere kant sturen. Na veel vijven en zessen vertelde een van de mensen daar dat ze het juiste papier dat ik nodig had met de volgende boot zouden meegeven, oef er viel een pak van mijn hard, maar ja hoe lang moet ik hier dan wachten voor die papieren er zijn ,vroeg ik , ik kreeg niet meteen een antwoord, dus kon ik niet anders dan daar te wachten he!! Een half uur later was de boot daar met het nodige papier, en twee stempels later mocht ik vertrekken, oefffff

Ik had de tijd gehad om mijn kaart een goed te bekijken, en ik zag dat ik maar een 60 km van de grens met Birma was, en dit was een uitgelezen kans om dat stadje ook eens van nader bij te bekijken, ik stelde mijn GPS in( vanaf hier kan ik die weer gebruiken) en ben vertrokken. Weer moest ik langs de mekong rijden, maar nu over de mooie thaise wegen, en zag ik aan de overkant de stofferige Laoswegen. Een dik uur later was ik ter plaatse en stond voor de grens van Birma, en eigenlijk was er ook niet veel te zien, en besloot om na een wandeling en een koele frisse drank naar Chiang Rai te rijden, een 70 tal km terug het land in. Bij aankomst in Chiang Rai was ik door en door nat van het zweet, welke gek rijdt er nu met zulk heet weer met een motor he!!! Een slaapplaats had ik snel gevonden, de douche verrichte wonderen, en het was tijd om te eten, ik ben een italiaans eethuis binnen gestapt, en heb daar gerookte kip op een bedje van aubergines en een pasta gegeten, en het was zeer lekker. Na de avondmarkt was het tijd om te bekomen van een rare dag, dat gedoe met die papieren aan de grens spookte nog altijd in mijn hoofd.

Zeer goed had ik geslapen, en na de gratis koffie besliste ik om een motorzaak te zoeken en hun te vragen of ze een ketting en tandwielen kunnen bestellen, want het is hoog nodig deze te vervangen. Ik vond vrij snel de grote Honda dealer van Chiang Rai, maar dan was er het eerste probleem , niemand sprak een woordje engels, en met gebaren en tekens kon ik duidelijk maken wat ik wou. Een van de mekaniekers wou mijn motor bekijken, en dan ben ik die gaan halen, en bij aankomst in de garage had ik menig pottenkijkers en bewonderaars. Na het bewonderen wees ik aan dat ik een ketting en tandwielen wou bestellen , en vragen hoe lang het zou duren . Dan was er een gesprek tussen twee mekaniekers, en het ging er hevig aan toe, dan stapt een van de mannen naar me en gebaarde dat het niet mogelijk was. Ik zakte bijna door de betonnen vloer, amaai wat nu he?? De man probeerde me te vertellen dat in Chiang Mai dit geen probleem kon zijn en ze me daar zeker konden helpen. De man gaf me een papiertje met een thais gekribbel en dat zou een naam zijn van een motorwinkel in Chiang Mai, vooruit dan maar he!! dan rij ik morgen naar Chiang Mai.

En zo geschiede het ook , de rit van Chiang Rai naar Chiang Mai ( 200 km) was een prachtige rit door de bergen, echt de moeite. In chiang Mai was het moeilijk om in de buurt van het centrum te komen, overal had je eenrichtings wegen, en daar wist mijn GPS geen raad mee, tot ik plots de hoge toren zag staan van het Pornping hotel waar ik al verschillende keren verbleven heb, en dat maakte de zaak een beetje gemakkelijker. Ik heb in de buurt van het grote hotel een betaalbaar guesthouse gevonden en na de gebruikelijke dingen op zoek gegaan naar de motorwinkel. Ik heb het briefje aan verschillende mensen laten zien maar niemand kon me helpen, tot er iemand me naar een motorverhuur center stuurde. Daar aangekomen wist men me meteen te helpen, men gaf me een stadsmap en duide aan waar ik moest zijn, dus ben ik te voet op zoek gegaan naar Pistonchop, zo heete de zaak.

Na een dik uur op stap in een onverdraaglijke hitte, heb ik de zaak gevonden. Ikke blij, maar dat duurde niet lang, ik stond voor een gesloten deur, en er hing een papiertje op de deur, we zijn terug open op maandag. Ch-t, dacht ik, moet dat mij weer overkomen, dan moet ik nog twee dagen wachten he!! Ik terug naar mijn kamer, flink moe van het stappen in de hitte, en de man van het guesthouse verklaarde me gek, en vertelde me dat er de laatste week al verschillende mensen gestorven zijn door de grote hitte. Een lauwe douche want koud kennen ze hier niet, deed me weer op temperatuur komen. Ik heb me even op mijn bed gelegd en ben tot rust gekomen, een uurtje later werd ik wakker .Dan was het om de goede cafe's een bezoekje te brengen, en ook hier zag je een groot verschil ,met vorig jaar, al de cafe's met live muziek waren gesloten, of veranderd van stijl, ik, was er effe niet goe van. Dan ben ik naar de bar van Mon gegaan, en ook daar vernam ik dat Mon de zaak heeft verkocht aan haar beste medewerkster Romania. Bij aankomst daar keek de nieuwe eigenaares me aan ofdat ze een spook zag, dan verscheen er een brede lach, en riep me toe Mari O,, Mari O!! Ze vertelde me van verandering, we hebben samen nog wat oude verhaaltjes boven gehaald, en dan was het snel bedtijd. Om acht uur was ik al op , hier sliep nog iedereen dacht ik, ik heb me aan mijn PC gezet en ben beginnen te schrijven, ondertussen weet ik dat er al meerdere mensen wakker zijn. Sebiet ga ik me nog eens laten verwennen met een goede massage, en voor de rest , dat zien we nog wel.

JaJa een ander land andere gewoontes, maar ik pas me aan( ik moet wel !! )

groeten aan iedereen uit een zeer warm ( heet ) Chiang Mai, mario !!

met alle chinezen,,, maar ook met den deze!!

Ja ja ze zijn der !! mooie banen !!

In Udoxai kende ik na drie dagen elk straatje, dus was het tijd om te vertrekken. Ik had informatie gekregen via de hoteluitbater, dat de weg naar Pongsaly echt niet te doen was, en dat er werken bezig waren. Dus dit plan moest ik uit mijn hoofd zetten en dan ben ik naar Luang Namtha vertrokken. Het enige probleem is dat ik dan al zeer dicht bij de grens met Thailand zit en dus sneller in Thailand zal zijn. Maar ja , het zij zo. De rit naar Luang Namtha is een 140 km en ik plande tussen 4 en 5 uren te rijden. Ik ben vertrokken en de weg in de stad lag er mooi bij, en verwachte dat ik eenmaal uit de stad zou zijn de weg snel in zeer slechte staat zou zijn. Ik was al een 20 km uit de stad en nog steeds was het een mooie asfaltbaan, en het ging vooruit, verbazend goed vooruit. En de weg bleef in goede conditie, zodat ik het eerste uur al 75 km gedaan had, en als dat zo blijft duren ben ik binnen de twee uren op mijn plaats, en da had ik niet verwacht.

Dan was het tijd voor een stop, en ik bekeek de kaart nog maal, en besliste om naar de Chinese grens te rijden een 100 km verder. Ondertussen had ik ook gezien dat ik moest gaan tanken onderweg en bij het eerste tankstation zou ik dat doen. Ik ben verder gereden tot in Bo ten de chinese grens en onderweg was er maar 1 benzinestation, en daar hadden ze geen benzine meer enkel nog diesel, en daar kan ik niets mee doen. Aan de chinese grens was er eigenlijk weer niet veel te zien, maar der was een grote winkel met vanalle spullen van chinese makelij. Bij het begin van mijn reis heb ik in Bangkok een paar croks gekocht voor 80 bath, en die schoenen waren nu echt versleten, en ik was dringend aan nieuwe toe. En ik zag daar in die winkel een pracht exemplaar liggen( Azuurblauw met knal gele afwerking), en het was juist mijn maat, wat een geluk zeg, dus heb ik deze gekocht, men vroeg me 100 000 kip ( 10 euro), ik heb kunnen afbieden tot 60 000 kip, en dan was dit prachtig paar croks van mij, en fier dat ik was

. Ik bevestigde de schoenen boven op mijn bagage zodat iedereen mijn schoenen kon bewonderen. En dan ben ik terug gereden richting Luang Namtha, maar ik had nog steeds niet kunnen tanken, en het was hoog nodig. Onderweg gevraagd waar ik kon tanken en men vertelde me dat er een vijftal km verder een tankstation was, als ik daar nog geraak zal ik blij zijn dacht ik. Ik had eens met mijn tank geschud en ik hoorde geen benzine meet kletsen in mijn tank. Aan het benzine station aangekomen zag ik meteen dat er iets niet pluis was, er lagen sloten op de pompen, de bedienaar trachte me duidelijk te maken dat hij geen druppel benzine en diesel meer had, amaai wa nu?? Terwijl ik daar stond te schuddekoppen kwam er een jonge man met een brommertje aan en die had ook benzine nodig, en deed teken om hem te volgen, ik probeerde te zeggen dat ik echt niet ver meer kon rijden, dat ik op mijn laatste druppels aan het bollen was. Ik volgde de man en onderweg begon de motor tegen te werken, en viel stil, daar stond ik mooi te kijken, zo leeg als een lege fles bier. Ik opende mijn tank en hield mijn motor schuin zodat de laatste druppels naar de carburator konden stromen. Ik probeerde te starten en da lukte, en heb even kunnen verder rijden, en daar stond de jonge man te wuiven met een fles vol benzine. Ik kapte de benzine in mijn tank, en vroeg waar het benzine station was, maar er was er geen de eerste 20 km. Deze benzine kwam van een verkoopster van fruit die ook flessen benzine verkocht voor woekerprijzen,en ze had geen benzine meer. Ja met een liter moet ik die 20 km kunnen overbruggen, dus reed ik verder. En dan kwam ik aan het benzine station, en raar maar waar , ook hier hadde ze gene naft meer, de man die goed engels prate vertelde me dat er laatste dagen nergens nog benzine is geleverd, dit alles heeft te maken met het Lao nieuwjaar dat drie dagen duurt. De man vroeg me om 100 meter terug benzine te kopen bij weer zo een verkoper in flessen naft. Ik er naar toe, en deze had nog 3 flessen staan en ik kon deze kopen voor 50 000 kip, normaal is het 33 000 kip, maar ja ik kon niet anders, en liet de 3 flessen in mijn tank kappen. Ik moest ook nog gaan wateren, en toen ik terug kwam stonden er weer 3 flessen benzine op de toonbank van de kiosk, de man had me ferm bij men( ---------), en lachte zijn tanden bloot. Het was nog een 30 km tot in Luang Namtha, dus met die drie liters had ik genoeg.

Ik kwam even later in Luang Namtha, en zag een benzine pomp en even verder weer éen, aan de eerste pomp stond veel volk aan te schuiven, dus ik naar die andere en daar stond geen volk, en ik wist meteen waaarom, ook deze pomp was droog. Dus ik snel naar die andere, en na lang wachten heb ik mijn tank kunnen vullen, oef!! Ondertussen tijdens het wachten heb ik vernomen dat het misschien nog tot maandag kon duren eer ze een nieuwe lading benzine kregen. DUS, ik was zeer tevreden dat ik terug een volle tank had, goed voor 300 km, of meer.

Ik heb terug een kamer genomen in het hotel van verleden jaar, omdat ik wist dat ze een grote afgesloten parking hadden waar ik mijn motor veilig kan stallen. Na de nodige douche wou ik mijn nieuwe schoenen aandoen, waar er was iets, ze waren te klein, ik kreeg ze niet meer aan, wa is da nu? zou ik een verkeerde maat meegenomen hebben, maar nee dit is een 10, en normaal heb ik een 9 en half. Hoe kan da nu? hier sta ik weer schoon!!De schoenen hebben de hele rit op mijn bagage gelegen, maar wel in de volle zon, zouden die gekrompen zijn van de warmte?? Normaal zet alles uit met de warmte!! De chinezen hebben me ook ferm bij men -------

Ik heb hier op de plaatselijke markt een paar flip flops gekocht( teen sleffers) en deze moeten hun werk doen tot ik in Thailand ben. Ik heb met mijn nieuwe sleffers een wandeling gedaan, en toen ik langs het benzinnestation passeerde zag ik dat de naftpomp ook droog stond, dus heb ik dubbel geluk gehad :-)). De rest van de dag heb ik geluierd, en nen goede pot gaan drinken, en terwijl ik in de kroeg zat vertelde men me dat ze ook aan de laatste bak grote flessen bier bezig waren, ik heb nog snel twee flessen gekocht, dus konden ze me niet droog zetten die avond.

De volgende dag wou ik een toer gaan maken met mijn motor, maar voor alle zekerheid heb ik mijn motor laten staan, met die benzine schaarste. Dus ben ik te voet maar een toer gaan doen, maar na een half uur had ik al pijn tussen mijn tenen, met die teensleffers is het ook niet gemakkelijk stappen. Op de grote overdekte markt heb ik andere Croks gekocht en nu voor 25 000 kip, en die lopen en passen wel goed. Nu ga ik hier nog twee dagen blijven, en dan rij ik naar de grens, en dan zien we nog wel, daar is tevens de plaats die ik verleden jaar zo geschikt vond om er een zaak te openen, eens benieuwd of ik dat nu nog vind!!

Ja mensen, ze kunnen er wat van die chinezen he!! schoenen maken die krimpen van de zon, Almaar sjans dat ik niet op wandel gegaan ben met die schoenen, ze zouden vastgekrompen zijn tijdens de wandeling in de zon, en leg da maar eens uit,!! Da geloofd geen mens!!

zeer warme, of zeg ik ,hete groeten uit Luang Namtha, Laos, mario!! xxx

water, water, en nog veel anders!!

De waterleiding kon niet meer volgen!!

De eerste verkenning van de stad Luang Prabang was meteen raak, ik kom buiten en voor ik het goed besefde was ik al voor de eerste keer door en doornat, de kinderen stonden achter de muur klaar met hun emmertjes en waterpistolen; en het liefste dat ze doen is de tourristen dopen. Maar ja, dan ben je al nat en dan maakt het niets meer uit, en de volgende lading water was nog geen minuut later. Ik had wel mijn voorzorgen genomen en mijn gsm en mijn camera in een plastieken zakje gestoken. Maar even later nam ik van op afstand een foto, en dan verasde het me, plots weer een emmer water over mij en over mijn camera, met gevolg dat de camera ook een lading water te verduren kreeg,en dat hij niet meer normaal werkte, soms werkte hij en soms weigerde hij? Eigen schuld zeker, ik had moeten en kunnen weten dat je nergens veilig bent. Dus even later ben ik terug naar de kamer gegaan en heb mijn spullen voor alle zekerheid op de kamer gelaten. En ook de honger speelde parten, en het goede restaurant van verleden jaar had ik meteen terug gevonden, en de mensen herkende me nog, en ik moest al meteen van de Lao wiskey drinken, en dat smaakt echt niet lekker, het is precies of ge een dosis chemiespul drinkt, maar de mensen weten hier niet beter he!!, en als ze iets aanbieden, kun je weer moeilijk weigeren, dus doe je maar of het lekker is.

Tijdens mijn eten was ik te weten gekomen wat er de volgende dagen te doen was met het Lao nieuwjaar, en da is nen hoop zalle, ik zal keuzes moeten maken, want alles kan je toch niet doen. En ik koos voor de grote avondmarkt en tevens de miss Luang Prabang verkiezing. Een 80 tal jonge vrouwen waren allemaal op hus paasbest, en stonden op een groot podium, en een voor een mochten ze iets in de micro zeggen en werden ze tevens gefilmd en weergegeven op een groot scherm. En de waren er schone bij, maar ook vele die echt niet mooi waren, en soms wel mooi van ver, maar als ze dan lachten zag je hun rotte tanden en zo. Na een twee tal uurtjes werden er een 50 tal naar huis gestuurd, en da was een echt drama, der werd geweend ,geroepen, er waren er bij die niet van het podium wilden, het was een chaos van je welste. Een uur later werden er weer meisjes teleur gesteld, en dan waren er nog zes over. Dan moesten ze allen een lied zingen en enkele danspasjes uitvoeren, ik heb me bijna een breuk gelachen, de meeste van die meisjes hebben raar of zelden op hoge hakken gelopen, en dan moesten ze er op dansen, het was net een circusact.

Ondertussen had ik al verschillende keren op de markt gelopen, en wat me opviel was dat de mensen hier razend zijn op gokken en spelen, zo heb ik mensen veel geld zien verliezen met stomme spelletjes waar dat de organizator steeds de grote winnaar is, maar ja het zal zo moeten zeker.

Dan werden er weer drie meisjes naar huis gestuurd, en de drie knapste bleven over. Dan moest het volk beslissen, zogezegd maar dat was doorstoken kaart, da was al van te voren bekend wie ging winnen en dat zag je ook op haar gezicht, zij was zege zeker. En dan was het zo ver alle lichten gingen uit er werd een spot op een van de meisjes gericht en de mensen moesten in hun handen klappen en lawaai maken, en die met het meeste lawaai zou winnen, en het laatste meisje in de spotlichts won. Er werd flink boe geroepen, de winnares was een dochter van een rijke man die de boel mee sponsorde hoorde ik later zeggen. Ondertussen had ik al wat bierjes op en het was bedtijd, en het echte feest barst pas morgen los.

Goed geslapen, en op weg naar een restaurant om iets te eten, en voor ik het weer besefde , plons, weer werd ik gedoopt, en goed deze keer amaai!! ge kon me uitvringen. Eer ik aan het restaurant was, had ik weer water gezien en gevoeld, niet te doen. Ondertussen was er veel volk in de stad , ge kon bijna over de koppen lopen, en ook zeer vele tourristen die voorzien waren van de grootste watergeweren, er waren veel jongeren maar ook vele ouderen die weer kinds geworden waren en ook van die watergeweren mee zeulde. Ondertussen was het al 13 uur geworden , er zou een parade door de stad gaan, en op de laatste praalwagen zit de verkozen miss van de dag tevoren op een zeer grote houten buffel, en daar moet iedereen respect voor hebben en deze mag niet nat gemaakt worden. En zo geschiede het ook, vanaf de moment dat de grote buffel weg was , begon het echte feest pas , nu werd er met water gegooid, dat het niet schoon was om te zien. Op een gegeven moment kwam er zelfs geen water meer door de waterleiding, zo erg was het zelfs.

Ook werd er bloem gebruikt om op de natte mensen te werpen, maar dat ging nog, er waren er bij die met van alle kleuren verf de mensen besmeurde, ge had het moeten zien. Ondertussen was de rijbaan weer vrij gemaakt, en begonnen de mensen in open vrachtwagens rond te rijden en zo iedereen en alles te besmodderen met verf, bloem, water, er werd zelfs oude motor olie gebruikt, moet ge niet vragen hoe alles en iedereen er uitzag!! Dit rondrijden door de stad heeft nog de ganse avond geduurd. Rond middernacht ben ik naar mijn kamer gewandeld, een douche genomen en ik had flink werk om me proper te krijgen, mezelf da lukte nog maar mijn kleding??? Da zal niet meer lukken denk ik.

De volgende morgen wandelde ik door de straat, en het verwonderde mij, na enkele minuten was ik nog steeds droog, en ben droog naar het restaurant kunnen gaan. Ik denk dat er nog velen in hun bed lagen met nen flinke kater, want bier, da vloeide ook rijkelijk, overal moet ge mee drinken, dus den brouwer zal ook nen goede dag gehad hebben.

S'namiddags was de stoet er weer, maar kwam nu uit de andere richting, en na de parade barste het feest weer los, en de mensen deden nog gekker als de dag te voren. Dus weer het zelfde liedje, de rond rijdende auto's en pickups vol met feestende mensen, sommige auto's waren vol met verf en ander spul gemeerd, zelfs de binnenkant van de auto's hadden hun beurd gehad, en der waren nieuwe auto's bij, als ge dat bij ons moest doen werd ge in den bak gestoken, maar hier is da precies gewoon.

De volgende morgen ben ik vertrokken naar Oudomxai, en ik hal al vele slechte wegen gehad ,maar nu, da was niet voor te stellen. De eerste vijftig km ging nog , maar dan, zo heb ik steeds over zogezegde asfalt banen gereden , maar van asfalt was er echt geen sprake meer, overal kotters en gesteente op de rijbaan, zo heb ik zeker 100 km in tweede of derde versnelling gereden, ik denk niet dat ik een strook heb gehad van meer dan 500 meter waar het doenbaar was.

En dan plots lag ik er bijna, een grote put die ik niet meer kon vermeiden, en hoe ik recht gebleven ben da weet ik niet enhet was net of mijn motor in twee brak. Even later merkte ik op dat er iets met mijn achtervering was, ik had geen demping meer. En wat kunde dan doen? Terug opstappen en proberen verder te rijden zonder demping. Omstreeks 15 uur was ik in Oudomxai, ik was moe alles deed pijn, de laatste kilometers had ik weer nen hoop water over me heen gekregen van nog feestende mensen. Ook lieten ze me stoppen , en boden ze van da Laos spul aan da niet te drinken was, en je kan niet weigeren, zo heb ik gedaan dat ik dronk en toen ik weer verder reed alles terug uitgespuwd.

Na lang zoeken had ik een slaapplaats gevonden, een zeer ruime kamer met alles er op en er aan, zo had ik nu zelfs een salon en een eigen schrijftafel. Na de douche ben ik begonnen om een stuk van mijn motor te demonteren, zodat de vering goed zichtbaar was. Een lek kreeg ik niet gevonden, dan heb ik de regelschroef eens op en neer gedraaid, en even later merkte ik op dat ik demping had, de vering was nu wel veel harder , maar ik had terug vering, ik ben overal af gebleven, en heb terug alles gemonteerd, en nu hoop ik maar, dat het werkt he!!

Ik mocht mijn motor in een garage zetten die bij het hotel hoorde, een 100 meter verder weg op. Toen ik te voet terug ging werd ik tegen gehouden door nen hoop feestende mensen, er werd me bier aangeboden, en het was om zeep, ik ben blijven plakken tot kot in de nacht. Met een ferm stuk in mijnen frak ben ik gaan slapen.

Deze morgend ben ik vroeg wakker geworden, al om half zeven, en ik voelde me prima. Tegen den achten ben ik iets gaan eten en heb mijn was weggedaan, ik ben eens benieuwd of ze doe verf uit mijn kleding gaan krijgen. Later begonnen aan een wandelingdoor de stad, ondertussen besloten om hier nog een dag te blijven. En zo zit ik nu rustig op mijn kamer dit schrijven te maken, en sebiet vliegen we er weer in he!! feesten als de beesten!!

Ja mensen, hier kennen ze er iets van, daar kunnen we nog iets van leren.

groetjes van nen kontente vent ;-)))))

water, water, en nog eens water!!

Dweilen met de kraan open!!

Na een hele dag te slenteren door Vang Vieng, was het bedtijd, en terwijl ik naar het guesthouse stapte begon het te regen. Het begon vrij stil en het zag er naar uit dat het meteen ging stoppen met regenen, en het stopte ook, en dan plots zetten ze de sluizen open, het water viel met bakken uit de hemel. Iedereen ging schuilen waar ze ook maar konden, en dan kwam er ook nog een windvlaag op, zodat menig grote paraplu's ( parasols) ging vliegen en de schuilende mensen weer nat werden. Zo was het ook met mij, de paraplu weg met de wind, en ik probeerde een andere schuilplaats te vinden, en dat lukte niet meteen, en ik was toch al nat, en dan ben ik maar verder naar mijn slaapkamer gegaan. Het kleine terras, een 5 cm dieper dan de kamervloer op het gelijkvloers was al een kleine vijver geworden, en de hele familie was bezig het water op te scheppen, zodat het niet in de kamers zou terecht komen, en goed als ik ben, ik begon te helpen , maar de familie wou niet dat ik hielp en rade me aan om naar mijn kamer te gaan, en dat heb ik dan ook maar gedaan. Na het afdrogen ben ik op mijn bed gaan liggen, en keek wat tv, na een kwartiertje dacht ik eraan dat ik nog een mango liggen had, en toen ik uit bed ging om ge mango te nemen schrok ik, ik stond in het water. Ik denk dat er een tweetal cm water in mijn kamer stond, ik meteen naar de deur van de kamer en toen ik deze opende kwam het water pas echt in mijn kamer gelopen. De badkamer die een 10 cm lager lag dan de kamervloer was een vijver geworden , en er stond al 5 cm water in de kamer, zo snel ging het. Ik probeerde het water tegen te houden met de twee grote handdoeken die ik op de kamer had, maar dat lukte niet echt. Ik heb de afval emmer van de kamer genomen , het raam van de kamer opengezet, en begonnen met het water buiten te hozen.Na een goed half uur was het water al flink gezakt, ondertussen had ik van de familie een dweil bekomen , en zo kon ik beginnen te dweilen, maar da hielp niet veel, er kwam meer water binnen dan ik kon opdweilen. Dan ben ik begonnen met het water uit de badkamer te scheppen, en zo kon ik weer een verschil maken. Ondertussen was het gestopt bet regenen, en een uurtje later kon ik zeggen, aree !het is bijna droog.Rondom twee uur ben ik in mijn bed gekropen , ik was flink moe, en ben meteen in slaap gevallen. S'morgens toen ik uit het bed kwam kon je goed zien waar het laagste punt van de kamer was, daar was nog een redelijke plas.Later heb ik vernomen dat het de eerste keer was op 8 jaar dat de mensen het guesthouse hadden dat ze dit voor hadden, hupla! en net nu ik hier ben:-)) Toen ik later in de stad wandelde zag je dat de regen en wind nog meer schade veroorzaakt had.

In de namiddag heb ik me op een terras gezet, en heb onze westerse jeugd aan het bestuderen geweest. De meeste waren pas wakker, en zetten zich aan een tafel met zen vijven, en maar een jongere besteld er iets, de anderen gaan naar een winkel wat brood en water kopen, en eten dat er op, en terwijl zijn ze allen bezig met hun grote gsm aan te internetten( gratis natuurlijk) na het internetten zetten ze zich voor de tv en kijken tot s'avonds tv, en meestal cartoon's ( tom en jerry) en er word flink gelachen en gegiecheld, sommige liggen te slapen. Rond vier uur vragen ze de rekening, en maar een persoon moet iets betalen( 15000 kip) en dan vertrekken ze naar de tubing, en dan s'avonds zijn zij de helden van de nacht. En als je dan rond den elven gaat slapen lachen ze je uit, en roepen van alle schunnige dingen, maar daar reageer je best niet op.En dan de volgende dag zie je weer het zelfde beeld, en dan zie je ook de wonde's die ze hebben opgelopen tijdens de Tubing. Elk jaar word het erger en erger zeggen de mensen hier( verleden jaar iseen meisje verdronken en ander voor haar hele leven lam, en dan zijn er nog de vele letsels en breuken), en ze denken eraan om de Tubing te stoppen, maar dan gaan ze weer minder tourristen krijgen, en zo blijven ze in het zelfde schuitje zitten.

De dag later ben ik vertrokken naar Phonsavang( hier wou ik al eerder naar toe weet je nog). De rit een 250 km lang was door het ruwe gebergte, berg op berg af bochten links en rechts, ik werd er bijna zeeziek van. Maar soms was het uitzicht zeer mooi, en daar doe je het dan ook weer voor. En na bijna zes uur te hebben gereden , kom je ter plaatse. Ik stopte in het centrum, ik stond nog niet stil of er kwamen al mensen naar me toe gelopen, allemaal uitbaters van hotels en guesthouse's. En iedereen had een speciale prijs voor me( normaal is het 100 000 en jij mag voor 80 00 kip de kamer hebben) Ik ben naar een kamer gaan kijken, en heb zelf gezegd wat ik wou geven, hij vroeg 120 000 op het gelijkvloers, ik biede 70 000 kip, en ik had de kamer, een kamer zonder airco , maar voor de rest tip top in orde, en ik kon mijn motor op de binnenkoer naast mijn kamer zetten

. Phonsavan is bekend van zijn, The plain of Jars Dat zijn vermoedelijk 3500 jaar oude grote stenen kruiken, sommige wel 2 meter hoog, en er zijn verschillende legende's, de ene zegt dat het begraafplaatsen waren , de ander zegt dat het voor het water tijdens het regenseizoen op te vangen was, andere zegen weer dat er een soort van sterke drank in gemaakt werd, maar wat is het nu juist??? Ook zijn er boven Phonsavang tijdens de oorlog meer dan 2 miljoen bommen gedropt, waar van er zeer vele niet zijn ontploft, zo zijn er nog zeer vele plaatsen onveilig, maar men is bezig deze bommen( vooral klusterbommen) op te ruimen. Ook Belgie betaald mee aan de opruimaktie. Na een wandeling en iets te eten was het bijna bedtijd, zo een motorrit kruipt toch wel in je kleren zalle( of is het mijn leeftijd) De volgende dag heb ik weer aan mijn motor besteed, de ketting en de tandwielen beginnen te verslijten, ook het beste is van mijn banden af, dus er was wat werk. Kort na de middag ben ik iets gaan eten, en aan de tafel naast mij zaten 5 duitstalige mensen , drie duitsers er twee zwitsers, en ze waren een trip voor de volgende dag aan het plannen, ze hadden met een gids een trip gepland, en zo ik kon horen zat het wel goed in mekaar, maar de kostprijs was wat hoog 150 dollar met hun vijven, maar dat was hun te veel. Toen heb ik me voorgesteld, en vroeg of ik eventueel ook meekon en zo de prijs per persoon kon drukken, en ik kon mee, even later hebben de zwitsers die ook frans praten twee franse vrouwen kunnen overtuigen, en zo waren we al me acht, en was de prijs iets minder dan 20 dollar per persoon, de gids was tevreden en wij ook .Ik wist niet juist hoe de dag was ingedeeld, het enige dat ik wist , we zouden een krater en mijnenveld gaan bezoeken en een trekking naar een waterval doen. De volgende morgend stonden we met zijn achten vol spanning te wachten op onze gids, de afspraak was dat we om 9 uur zouden vertrekken, het was 9 uur en de gids was er nog niet, meteen dacht ik, diene is er met ons geld vandoor, want we moesten vooraf betalen. Kwart na 9 was hij daar, hij was nog eerst inkopen gaan doen, we hadden ook een lunch te goed. Even later zijn we vertrokken, en onze eerste stop was een kraterveld, en waarachtig hier waren kraters met een doormeter van meer dan 15 meter, op het eerste zicht was dat niet bijzonder, maar even verder was er weer een krater, en rondom deze krater waren er overal kleine putjes gegraven, en in deze putjes hebben er resten en niet ontplofte klusterbommetjes gezeten. Dit veld was twee weken geleden vrijgegeven, en zou totaal bom vrij zijn nu. En u veertig jaar later kan men eindelijk deze gronden terug gaan bewinnen zonder gevaar. Aree da was al de moeite om te weten, en dan zijn we naar een klein dorp gereden.

Dit dorp was weer bevolking van de ene of andere mon bevolking, die nog leven naar oude tradities. Een heel verhaal, maar daar heb ik nu geen tijd voor .Na het dorp zijn we aan de trekking begonnen

Ik heb men trekking schoenen aangedaan, en had me vooraan net achter de gids gezet, want ik was weer de oudste van de groep, er was wel een oma bij maar die was 8 jaar jonger dan ik.Het eerste uur zou een afdaling naar een waterval zijn die we wel hoorde maar niet zagen. Tijdens de afdaling liepen we soms verder weg van de waterval , je hoorde ze niet meer, en even later weer wel. De afdaling vond ik wel te doen maar tevens ook gevaarlijk, het had de nacht van te voren flink geregend, er was veel modder, en soms was het ook glad. Een uur later stonden we onder aan de waterval, volgens de gids kon je er zwemmen, het zwitsers koppel probeerde het, en even later was er grote paniek er zaten bloedzuigers in het stistaande water, de man had er een vijftal op zijn lichaam en toen zijn vriendin dat zag, werd ze bijna gek en brulde en huilde zo hard dat alle vogels stopte met zingen. Ook zij had er twee op haar benen , de gids verwijderde de beestjes, en van zwemmen of pootje baden werd niet meer gesproken. Even later had onze gids het eten klaar, wat rijst , vis en als groente fried morninglorie. Iedereen had wel honger, en tijdens het eten werd er niet meer over de bloedzuigers gepraat

. Een half uur later zijn we aan de beklimming naar boven begonnen, en da was andere koek. We namen een andere weg en moeste soms recht naar omhoog ons vasthoudend aan steen en tak, we moesten een keer of tien door het water naar de andere kant om boven te geraken. En steeds we door het water moesten was er grote paniek, iedereen had schrik van de bloedzuigers, ik heb me er niks van aan getrokken, wetende dat deze toch niet gevaarlijk zijn. Maar steeds we door het water geweest waren , vroeg er een vrouw aan me kijk naar mijn benen , er zitten toch geen rare beestjes op he?? telkens kon ik de vrouw gerust stellen , er zat niets op haar benen en bij aankomst boven vertelde ik haar , nu heb je we vaak gevraagd om naar je benen te kijken, maar als ik op een andere plaats twee keer naar je benen moest kijken, zou je me met je handtas geslagen hebben :--), de vrouw moest lachen en gaf me gelijk. Een dikke twee uur later stonden we boven, en we hadden allen een flinke dorst, onze gids zij dat hij water had in de minibus, en toen de gids ons het water overhandigde was het flink warm geworden van in de auto te liggen, maar we hebben dat warme water toch met smaak, opgedronken en zijn verder gereden.

Toen kwamen we aan de Plain of Jars, de gids gaf ons een uitleg, en we kregen een uur de tijd om de grote kruiken te bekijken.Na een half uur had ik het gezien en ben in een kiosk even verder een fris blikje bier gaan drinken, en dat smaakte. Een half uur later kwamen de andere mensen van de groep er ook aan, maar de gids had geen tijd om te wachten, we moesten nog een lange tijd terug, dus zijn er velen met grote dorst in de minibus gestapt . Bij de aankomst in het stadje liep iedereen naar het eerste beste winkeltje om iets te drinken te kopen. Later zijn we met zijn allen nog ergens samen gaan eten, elkaar een hand gegeven en iedereen ging moe en voldaan naar zijn hotel of guesthouse. En ik was blij dat ik deze trip had meegemaakt, het was echt de moeite.

De volgende dag ben ik vertrokken naar Louang Prabang, een rit van 260 km. Onderweg heb ik twee maal een fikse regenbui gehad, en ook twee keer ben ik gaan schuilen en tevens iets gedronken en gegeten. En telkens ik weer vertrok na zo een regenbui was de weg spiegelglad, soms schoof men voor of achter band weg maar ik kon telkens recht blijven, dat zal de ervaring zijn ondertussen, of veel geluk.:-)))

Na zes uurtjes was ik ter plaatse, en ik terug naar het guesthouse van verledenjaar, ,ik vroeg of ze kamers vrij hadden, en dat was zo, maar toen ik de prijs vroeg viel ik bijna plat op mijn gat, daar waar ik verleden jaar nog 12 dollar betaalde voor een goede kamer vroegen ze nu 35 dollar!!! De reden is volgend weekend is het Lao nieuwjaar, en vele mensen komen naar hier, en daar profiteren ze volop van , want al hun kamers zullen bezet zijn. Ik ben op een andere plaats geweest en daar vroegen ze nog meer, 40 en 45 dollar, ik bedankte en na lang zoeken heb ik iets betaalbaar gevonden, 20 dollar en heb deze maar genomen, de kamer is wel oudbollig, maar ik kan me wassen en slapen. Hier ga ik tot dinsdag blijven, ik wil dat nieuwjaar en de tevens waterfeesten wel eens meemaken, en hoe dat verlopen is , is voor ????

Jaja, de derde keer dat i nieuwjaar vier dit jaar J

Groetjes uit Luang Prabang. Van da zotteke dat later met de bus naar Benidorm zou moeten gaan ( lees reactie's) :-)