Dweilen met de kraan open!!

Na een hele dag te slenteren door Vang Vieng, was het bedtijd, en terwijl ik naar het guesthouse stapte begon het te regen. Het begon vrij stil en het zag er naar uit dat het meteen ging stoppen met regenen, en het stopte ook, en dan plots zetten ze de sluizen open, het water viel met bakken uit de hemel. Iedereen ging schuilen waar ze ook maar konden, en dan kwam er ook nog een windvlaag op, zodat menig grote paraplu's ( parasols) ging vliegen en de schuilende mensen weer nat werden. Zo was het ook met mij, de paraplu weg met de wind, en ik probeerde een andere schuilplaats te vinden, en dat lukte niet meteen, en ik was toch al nat, en dan ben ik maar verder naar mijn slaapkamer gegaan. Het kleine terras, een 5 cm dieper dan de kamervloer op het gelijkvloers was al een kleine vijver geworden, en de hele familie was bezig het water op te scheppen, zodat het niet in de kamers zou terecht komen, en goed als ik ben, ik begon te helpen , maar de familie wou niet dat ik hielp en rade me aan om naar mijn kamer te gaan, en dat heb ik dan ook maar gedaan. Na het afdrogen ben ik op mijn bed gaan liggen, en keek wat tv, na een kwartiertje dacht ik eraan dat ik nog een mango liggen had, en toen ik uit bed ging om ge mango te nemen schrok ik, ik stond in het water. Ik denk dat er een tweetal cm water in mijn kamer stond, ik meteen naar de deur van de kamer en toen ik deze opende kwam het water pas echt in mijn kamer gelopen. De badkamer die een 10 cm lager lag dan de kamervloer was een vijver geworden , en er stond al 5 cm water in de kamer, zo snel ging het. Ik probeerde het water tegen te houden met de twee grote handdoeken die ik op de kamer had, maar dat lukte niet echt. Ik heb de afval emmer van de kamer genomen , het raam van de kamer opengezet, en begonnen met het water buiten te hozen.Na een goed half uur was het water al flink gezakt, ondertussen had ik van de familie een dweil bekomen , en zo kon ik beginnen te dweilen, maar da hielp niet veel, er kwam meer water binnen dan ik kon opdweilen. Dan ben ik begonnen met het water uit de badkamer te scheppen, en zo kon ik weer een verschil maken. Ondertussen was het gestopt bet regenen, en een uurtje later kon ik zeggen, aree !het is bijna droog.Rondom twee uur ben ik in mijn bed gekropen , ik was flink moe, en ben meteen in slaap gevallen. S'morgens toen ik uit het bed kwam kon je goed zien waar het laagste punt van de kamer was, daar was nog een redelijke plas.Later heb ik vernomen dat het de eerste keer was op 8 jaar dat de mensen het guesthouse hadden dat ze dit voor hadden, hupla! en net nu ik hier ben:-)) Toen ik later in de stad wandelde zag je dat de regen en wind nog meer schade veroorzaakt had.

In de namiddag heb ik me op een terras gezet, en heb onze westerse jeugd aan het bestuderen geweest. De meeste waren pas wakker, en zetten zich aan een tafel met zen vijven, en maar een jongere besteld er iets, de anderen gaan naar een winkel wat brood en water kopen, en eten dat er op, en terwijl zijn ze allen bezig met hun grote gsm aan te internetten( gratis natuurlijk) na het internetten zetten ze zich voor de tv en kijken tot s'avonds tv, en meestal cartoon's ( tom en jerry) en er word flink gelachen en gegiecheld, sommige liggen te slapen. Rond vier uur vragen ze de rekening, en maar een persoon moet iets betalen( 15000 kip) en dan vertrekken ze naar de tubing, en dan s'avonds zijn zij de helden van de nacht. En als je dan rond den elven gaat slapen lachen ze je uit, en roepen van alle schunnige dingen, maar daar reageer je best niet op.En dan de volgende dag zie je weer het zelfde beeld, en dan zie je ook de wonde's die ze hebben opgelopen tijdens de Tubing. Elk jaar word het erger en erger zeggen de mensen hier( verleden jaar iseen meisje verdronken en ander voor haar hele leven lam, en dan zijn er nog de vele letsels en breuken), en ze denken eraan om de Tubing te stoppen, maar dan gaan ze weer minder tourristen krijgen, en zo blijven ze in het zelfde schuitje zitten.

De dag later ben ik vertrokken naar Phonsavang( hier wou ik al eerder naar toe weet je nog). De rit een 250 km lang was door het ruwe gebergte, berg op berg af bochten links en rechts, ik werd er bijna zeeziek van. Maar soms was het uitzicht zeer mooi, en daar doe je het dan ook weer voor. En na bijna zes uur te hebben gereden , kom je ter plaatse. Ik stopte in het centrum, ik stond nog niet stil of er kwamen al mensen naar me toe gelopen, allemaal uitbaters van hotels en guesthouse's. En iedereen had een speciale prijs voor me( normaal is het 100 000 en jij mag voor 80 00 kip de kamer hebben) Ik ben naar een kamer gaan kijken, en heb zelf gezegd wat ik wou geven, hij vroeg 120 000 op het gelijkvloers, ik biede 70 000 kip, en ik had de kamer, een kamer zonder airco , maar voor de rest tip top in orde, en ik kon mijn motor op de binnenkoer naast mijn kamer zetten

. Phonsavan is bekend van zijn, The plain of Jars Dat zijn vermoedelijk 3500 jaar oude grote stenen kruiken, sommige wel 2 meter hoog, en er zijn verschillende legende's, de ene zegt dat het begraafplaatsen waren , de ander zegt dat het voor het water tijdens het regenseizoen op te vangen was, andere zegen weer dat er een soort van sterke drank in gemaakt werd, maar wat is het nu juist??? Ook zijn er boven Phonsavang tijdens de oorlog meer dan 2 miljoen bommen gedropt, waar van er zeer vele niet zijn ontploft, zo zijn er nog zeer vele plaatsen onveilig, maar men is bezig deze bommen( vooral klusterbommen) op te ruimen. Ook Belgie betaald mee aan de opruimaktie. Na een wandeling en iets te eten was het bijna bedtijd, zo een motorrit kruipt toch wel in je kleren zalle( of is het mijn leeftijd) De volgende dag heb ik weer aan mijn motor besteed, de ketting en de tandwielen beginnen te verslijten, ook het beste is van mijn banden af, dus er was wat werk. Kort na de middag ben ik iets gaan eten, en aan de tafel naast mij zaten 5 duitstalige mensen , drie duitsers er twee zwitsers, en ze waren een trip voor de volgende dag aan het plannen, ze hadden met een gids een trip gepland, en zo ik kon horen zat het wel goed in mekaar, maar de kostprijs was wat hoog 150 dollar met hun vijven, maar dat was hun te veel. Toen heb ik me voorgesteld, en vroeg of ik eventueel ook meekon en zo de prijs per persoon kon drukken, en ik kon mee, even later hebben de zwitsers die ook frans praten twee franse vrouwen kunnen overtuigen, en zo waren we al me acht, en was de prijs iets minder dan 20 dollar per persoon, de gids was tevreden en wij ook .Ik wist niet juist hoe de dag was ingedeeld, het enige dat ik wist , we zouden een krater en mijnenveld gaan bezoeken en een trekking naar een waterval doen. De volgende morgend stonden we met zijn achten vol spanning te wachten op onze gids, de afspraak was dat we om 9 uur zouden vertrekken, het was 9 uur en de gids was er nog niet, meteen dacht ik, diene is er met ons geld vandoor, want we moesten vooraf betalen. Kwart na 9 was hij daar, hij was nog eerst inkopen gaan doen, we hadden ook een lunch te goed. Even later zijn we vertrokken, en onze eerste stop was een kraterveld, en waarachtig hier waren kraters met een doormeter van meer dan 15 meter, op het eerste zicht was dat niet bijzonder, maar even verder was er weer een krater, en rondom deze krater waren er overal kleine putjes gegraven, en in deze putjes hebben er resten en niet ontplofte klusterbommetjes gezeten. Dit veld was twee weken geleden vrijgegeven, en zou totaal bom vrij zijn nu. En u veertig jaar later kan men eindelijk deze gronden terug gaan bewinnen zonder gevaar. Aree da was al de moeite om te weten, en dan zijn we naar een klein dorp gereden.

Dit dorp was weer bevolking van de ene of andere mon bevolking, die nog leven naar oude tradities. Een heel verhaal, maar daar heb ik nu geen tijd voor .Na het dorp zijn we aan de trekking begonnen

Ik heb men trekking schoenen aangedaan, en had me vooraan net achter de gids gezet, want ik was weer de oudste van de groep, er was wel een oma bij maar die was 8 jaar jonger dan ik.Het eerste uur zou een afdaling naar een waterval zijn die we wel hoorde maar niet zagen. Tijdens de afdaling liepen we soms verder weg van de waterval , je hoorde ze niet meer, en even later weer wel. De afdaling vond ik wel te doen maar tevens ook gevaarlijk, het had de nacht van te voren flink geregend, er was veel modder, en soms was het ook glad. Een uur later stonden we onder aan de waterval, volgens de gids kon je er zwemmen, het zwitsers koppel probeerde het, en even later was er grote paniek er zaten bloedzuigers in het stistaande water, de man had er een vijftal op zijn lichaam en toen zijn vriendin dat zag, werd ze bijna gek en brulde en huilde zo hard dat alle vogels stopte met zingen. Ook zij had er twee op haar benen , de gids verwijderde de beestjes, en van zwemmen of pootje baden werd niet meer gesproken. Even later had onze gids het eten klaar, wat rijst , vis en als groente fried morninglorie. Iedereen had wel honger, en tijdens het eten werd er niet meer over de bloedzuigers gepraat

. Een half uur later zijn we aan de beklimming naar boven begonnen, en da was andere koek. We namen een andere weg en moeste soms recht naar omhoog ons vasthoudend aan steen en tak, we moesten een keer of tien door het water naar de andere kant om boven te geraken. En steeds we door het water moesten was er grote paniek, iedereen had schrik van de bloedzuigers, ik heb me er niks van aan getrokken, wetende dat deze toch niet gevaarlijk zijn. Maar steeds we door het water geweest waren , vroeg er een vrouw aan me kijk naar mijn benen , er zitten toch geen rare beestjes op he?? telkens kon ik de vrouw gerust stellen , er zat niets op haar benen en bij aankomst boven vertelde ik haar , nu heb je we vaak gevraagd om naar je benen te kijken, maar als ik op een andere plaats twee keer naar je benen moest kijken, zou je me met je handtas geslagen hebben :--), de vrouw moest lachen en gaf me gelijk. Een dikke twee uur later stonden we boven, en we hadden allen een flinke dorst, onze gids zij dat hij water had in de minibus, en toen de gids ons het water overhandigde was het flink warm geworden van in de auto te liggen, maar we hebben dat warme water toch met smaak, opgedronken en zijn verder gereden.

Toen kwamen we aan de Plain of Jars, de gids gaf ons een uitleg, en we kregen een uur de tijd om de grote kruiken te bekijken.Na een half uur had ik het gezien en ben in een kiosk even verder een fris blikje bier gaan drinken, en dat smaakte. Een half uur later kwamen de andere mensen van de groep er ook aan, maar de gids had geen tijd om te wachten, we moesten nog een lange tijd terug, dus zijn er velen met grote dorst in de minibus gestapt . Bij de aankomst in het stadje liep iedereen naar het eerste beste winkeltje om iets te drinken te kopen. Later zijn we met zijn allen nog ergens samen gaan eten, elkaar een hand gegeven en iedereen ging moe en voldaan naar zijn hotel of guesthouse. En ik was blij dat ik deze trip had meegemaakt, het was echt de moeite.

De volgende dag ben ik vertrokken naar Louang Prabang, een rit van 260 km. Onderweg heb ik twee maal een fikse regenbui gehad, en ook twee keer ben ik gaan schuilen en tevens iets gedronken en gegeten. En telkens ik weer vertrok na zo een regenbui was de weg spiegelglad, soms schoof men voor of achter band weg maar ik kon telkens recht blijven, dat zal de ervaring zijn ondertussen, of veel geluk.:-)))

Na zes uurtjes was ik ter plaatse, en ik terug naar het guesthouse van verledenjaar, ,ik vroeg of ze kamers vrij hadden, en dat was zo, maar toen ik de prijs vroeg viel ik bijna plat op mijn gat, daar waar ik verleden jaar nog 12 dollar betaalde voor een goede kamer vroegen ze nu 35 dollar!!! De reden is volgend weekend is het Lao nieuwjaar, en vele mensen komen naar hier, en daar profiteren ze volop van , want al hun kamers zullen bezet zijn. Ik ben op een andere plaats geweest en daar vroegen ze nog meer, 40 en 45 dollar, ik bedankte en na lang zoeken heb ik iets betaalbaar gevonden, 20 dollar en heb deze maar genomen, de kamer is wel oudbollig, maar ik kan me wassen en slapen. Hier ga ik tot dinsdag blijven, ik wil dat nieuwjaar en de tevens waterfeesten wel eens meemaken, en hoe dat verlopen is , is voor ????

Jaja, de derde keer dat i nieuwjaar vier dit jaar J

Groetjes uit Luang Prabang. Van da zotteke dat later met de bus naar Benidorm zou moeten gaan ( lees reactie's) :-)