ge word het gewoon gewoon!!

Weer een dag later dan gepland ben ik richting Battambang vertrokken(200km). En na een 10 km viel het me op hoe het fris groene te bewonderen was zover dat je in iedere richting kon kijken. De rijst plantjes die met miljarden in de overstroomde velden staat,en met hun kopje een 20 tal cm boven het water uitsteken, wat van ver op een biljarttafel lijkt. Hier en daar zie je de mensen bezig met het oogsten van de rijst. De rijst die nu geoogst word is van mindere kwaliteit en deze word zelf geconsumeerd. Binnen enkele weken beginnen ze aan de grote oogst die dient voor de verkoop. En als ge dan meer dan 100 km door de rijstvelden brommerd, vraag je je af , wie eet dit toch allemaal op?? Later heb ik vernomen dat ze dit jaar een niet zo goede oogst verwachten, het is een lange periode veel te droog geweest ( of hebben de boeren hier ook geleerd om op voorhand te klagen , zoals bij ons in Belgie)

Na een twee uurtjes bollen kwam ik op de weg naar Battambang, en moest enkele kleine heuvels over en het hele landschap veranderde van fris groen naar droog stofferig vuil. En je zag het ook aan de staat van de baan, terug slechte wegen vol met gaten en bulten, zodanig dat je niet meer kon genieten van het fraaie landschap maar je ogen op de rijbaan moest houden.

Toch redelijk vermoeid kwam ik ter plaatse, en de zoektocht naar een hotel duurde niet lang, het eerste was al het goede. Een zeer grote kamer, zeer sober ingericht en voorzien van alles wat je nodig had, en dit voor 15 dollar, ok . Na het gebruikelijk ritueel van uitpakken en een nodige wasbeurd was het king kao tijd, mijn maagje wenste iets te eten, na het eten wandeltijd en het was zo weer avond( soms gaan de dagen zo snel, veel te snel)

En rond een uur of zeven, een zeer stevig onweer met harde donderslagen vooraf gegaan door een hevige fliksem, en ook het gebruikelijke vocht plensde naar beneden. Met gevolg dat de stofferige weg snel werd herschapen tot een roodbruine modderpoel van enkele cm. Dit alles was mooi te bewonderen vanop het balkon van het hotel.Ook zag ik dat de mensen die trachten het ene of andere aan de man te brengen, vooral eetstandjes, hun boedel probeerden droog te houden, wat bij de ene lukte en bij de andere mislukte. en na de regen ging de verkoop gewoon door. Groenten en fruit dat voordien nog in de modderbrij lag werd een beetje afgespoeld in water dat hier en daar te vinden was, en met trachte het weer te verkopen. Ik zelf wou nog een wandeling maken door de straten om alles nog beter in mijn geheugen te kunnen griffen, maar na een drie tal passen in de modder hield ik het voor bekenken, de modder was toch dikker dan ik verwachte en had ook een sterke geur, nee nee ik ben wijselijk binnen gebleven.

Na enkele biertjes in het hotel heb ik me te rusten gelegd. De volgende morgend was de zon al van de partij, en de modder was al gedeeltelijk opgedroogd, maar toch was het hier en daar nog verradelijk. Die dag heb ik al wandelend langs de rivier de streek verkend. en als ge dan in wat afgelegen buurten komt zie je het echte Cambodia weer. Je ziet hoe mensen wonen en eten, je zag nog overal sporen van de regen en slijk van daags voordien. En soms staat er een deur van een huisje ( krot of hut) open, en als je dan binnen keek zag je hier en daar dat de vloer nog een flinke modderpoel was, waar iedereen doorheen ploeterde.Bij mijn terugkeer vergiste ik me ergens van weg , met gevolg , verloren gelopen. Verschillende keren probeerde ik de weg te vragen, en telkens kwam er geen antwoord, ze konden me niet verstaan, en schudden op alles ja met hun hoofd .Dan heb ik op goed geluk blijvenlopen tot ik in de verte een brug zag, en daar ben ik naar toe gestapt zodat ik terug bij de rivier kwam. Ik had eerder stroomaf gewaldeld , dus moest ik nu stroomop he , oef!! Rond den vieren was ik terug in het centrum van Battambang. Eerst heb ik nog iets gegeten, en dan was het tijd om een siesta, en voor ik het goed besefde was ik al in het dromen land( totaal uitgeput)

Ik werd wakker ,en de avond had al toegeslagen, het was al bijna donker.Hals over kop heb ik me aangekleed, en op zoek naar iets te eten . Ik was de rijst en noedels een beetje moe, en besliste om een pizza te gaan eten. Ik bestelde een grote pizza, en bij de levering aan de tafel trok ik nog grotere ogen, was me dat nen grote pizza zeg, daar gaan ik werk aan hebben. En het was ook zo, ik moest vringen om alles binnen te krijgen, maar het is gelukt. Ook de medewerkers van de pizzazaak keken verwonderd op toen ze mijn bord kwamen opruimen, alles op ik had niets in het bord gelaten. Na de betaling brobeerde ik nog om te gaan wandelen, maar ik voelde me zo vol dat ik me na vijf minuten al terug ergens op een terras gezet heb. Van het terras ben ik verder naar mijn kamer gestrompeld, en tijdens die strompeling was het plots pikdonker, geen stroom meer, sjans dat het hotel niet ver meer was. En bij aankoms moest ik me in het hotel ook behelpen met een soort van vetkaars.Op mijn kamer met mijn vetkaars kon ik ook niets doen, dan zat er niets anders op, dan me horizontaal op mijn bed te leggen, en de kaars uit te blazen . S'nacht werd ik plots akker van een rammelend lawaai, het was de airco die terug in werking trad, dus er was weer stroom. Ik zette de airco uit en heb verder geslapen.

Dan ben ik vertrokken richting Paillin de grens met Thailand( 85 km), een goed uurtje bollen en ik kwam in Paillin, en wou hier overnachten, om dan de volgende morgen naar Jomtien te vertrekken. Ik stop aan een hotel, bekijk de kamer, die was ok , en als ik in de lobie de tv bekijk zie ik per toeval de weersverwachting voor de volgende dagen. En voor zo ver ik het verstond verwachte men veel regen voor morgen, oeche!! Ik dacht een beetje na en besliste om meteen verder naar Thailand te rijden. De man van de receptie van het hotel keek maar vies toen ik besliste om verder te rijden, maar ja!!

Een kwartiertje later stond ik aan de kleine grensovergang, mijn visa was meteen inorde, maar dat van mijne motor da was andere koek, da hadden ze hier nog niet meegemaakt precies. Meer dan een uur is men bezig geweest om het papier in orde te krijgen, gelukkig had ik een coppy van vorige keer, en dat maakte het hun veel gemakkelijker. En om half twaalf stond ik weer op Thaise bodem, en had nog een rit van 250 km voor de boeg. Gelukkig zijn de wegen in Thailand redelijk goed .En omstreeks half vier was ik in Jomtien. Mensen uit mijn dorp waar ik vroeger mee samen gewerkt op Umicore hadden via een tussen persoon te kennen gegeven dat ze me wouden ontmoeten. Ik meteen naar hun Guesthouse, maar bij aankomst was niemand van hen in de buurt. Ik had het tel nummer van Jam Jam, en stuurde een sms dat ik ter plaatse was. Ondertussen had ik ook een kamer genomen in het zelfde guesthouse, en ben blijven wachten tot ze zouden arriveren. Van een werkster ter plaatse was ik te weten gekomen dat ze elke dag rond 7 uur terug ter plaatse waren voor hun avondeten. En ja, even voor zeven uur zag ik drie mannen komen aangetoefd, der was er gene enkele bij die nog recht kon lopen, alcohol had zich meester gemaakt van hun beweeg en denk vermogen. De mannen lopen me voorbij en zette zicht twee tafels verder. Ik wachte nog eventjes en sprak hun toen aan, de hoofden draaiden zich in mijn richting, en dan hoorde ik , och godverdomme daar se, en hun ogen vielen bijna op de grond. Ik heb me bij hun gezet, en heb wat dronkemans verhalen moeten aanhoren. Later hebben we samen nog wat gegeten en het was bedtijd voor me, en voor hun ook.

S'morgens om 8 uur zat ik al in het restaurant van het guesthouse en voor ik het goed besefde stond er al eten voor me klaar, in de prijs van de kamer zat ontbijt, en da wist ik niet. Omstreeks 10 uur was iedereen ter plaatse, en hebben Jos ( het rat) Jan (jam jam) en Van Ammel me de beste plaatsen laten zien in Jomtien, en die mannen deden net of er na de middag geen bier meer zou zijn, wat dronken die mannen snel zeg. Het was een thempo dat ik niet lang kon volhouden, en besefde nu waarom die mannen gisterenavond zo zwijmelde. Ik heb regelmatig gepast, we hadden veel gedronken en gewandeld, en was blij terug in het guesthouse te zijn. Zo heb ik vier dagen gezwoemeld en geboemeld met die mannen, en was het tijd om hier te vertrekken. Ik stond vertrekkensklaar en plots , het was weer zo ver het begon hard te regenen, en daar ik normaal om half 9 wou vertrekken was het half elf voor ik kon vertrekken. Een rit van 325 km naar Hua Hin, en daar zat Jef Kawie op me te wachten. De rit die ik plande van 4 en een half uur duurde uiteindelijk meer dan 6 uren. Water was meerdere keren de spelbreker, zo waren enkele wegen net voor Bangkok afgesloten, en mijne GPS bleek niet in staat dit probleem op te lossen. Zo kwam ik in het centrum van Bangkok terecht, en het was niet gemakkelijk daar weg te geraken. Eenmaal uit Bangkok ging het vlekkeloos, als ik de buien niet mee tel.

S' avonds heb ik met Jef samen iets gaan eten en later natuurlijk een goei pint gedronken maar nu aan een normaal thempo.Der zijn wat verhalen uitgewisseld en er is zeer veel gelachen. De volgende dag is Jef Kawie vertrokken naar Bangkok. Ik heb hier enkele luie dagen gehad, en heb gisteren mijn verblijfsverklaring laten ondertekenen voor de verkiezingen. Hoe de rest gaat verlopen hier da weet ik nog niet, da zie ik nog wel , en jullie lezen het.

ps,bij deze , Seppe ,tgelukkige verjaardag he!!

groetjes en tot????? mario