op ,pensioen !!

lang geleden he!!

Jaja, ik weet het, het is niet dat ik zo druk geweest ben of zo. Maar als er niets speciaals gebeurd kan ik ook niets speciaals melden he!!.

Ik heb de laatste 2 weken geluierd in Hua Hin, en probeerde te weten te komen hoe het zou voelen om hier vast te wonen, awel, da voelt goed maar om nu lang op de zelfde plaats te zijn zonder iets om handen te hebben, nee nee dat is niet het ideale. Men zou hier zijn bezigheid moeten hebben, een kleine bar of winkel waardat je elke dag een paar uren kan besteden. Het is niet de bedoeling om snel rijk te worden, eerder ammusement.Want als je hier de hele dag in een bar moet hangen zijn de dagen hier zeer duur en dan kan je met een belgen pensioentje hier niet veel doen.

En wat heb ik zoal uitgestoken de laatste weken, ik heb twee keer een toer gemaakt van een 200 km met mijn motor, kris kras door de achterbuurten en de omligende dorpjes in de buurt. En dan merk je meteen weer het grote verschil me het stedelijke Hua Hin. Als je dan ziet hoe de mensen hier leven, krijg je soms weer een raar gevoel, n dan realiseer je je hoe goed we het in Europa wel hebben, En toch blijken de mensen hier gelukkiger te zijn dan bij ons, ze kennen totaal geen stres, wat vandaag niet kan doen ze morgen of overmorgen wel of misschien pas volgende week.De mensen leven van dag tot dag en danken boedha menig keer per dag.

Dan ben ik ook nog twee keer gaan vissen, maar hier kan ik zeer kort over zijn, geen visje gezien. Ook ben ik mijn papieren voor de motor laten verlengen, en ben weer gerust tot 2 december en dan moet ik het land weer uit, en waar dat zal doen weet ik nog niet, er zijn verschillende opties, Laos, Cambodia of Maleisié. En dan moet ik ook stilaan gaan denken aan het verkopen van mijn motor in een van die landen, want hier in thailand is dat een gevoelige situatie voor de staat en ze willen een te groot deel van de koek( als er al een koek is he!!)

En ik realiseer me ook dat met nog een kleine drie maanden te gaan, tijd word om stilaan aan een ticket te boeken huiswaards.,,

Ja mensen , meer heb ik dit keer niet, of willen julie weten hoe vaak ik van kleding heb gewisseld? en dat is maar een saai verhaal zalle, dus heb ik het kort gehouden dit keer.

zonnige groetjes( elke dag meer dan 30 ° ) Mario den genieter!E

van , het rat naar jef kawie

ge word het gewoon gewoon!!

Weer een dag later dan gepland ben ik richting Battambang vertrokken(200km). En na een 10 km viel het me op hoe het fris groene te bewonderen was zover dat je in iedere richting kon kijken. De rijst plantjes die met miljarden in de overstroomde velden staat,en met hun kopje een 20 tal cm boven het water uitsteken, wat van ver op een biljarttafel lijkt. Hier en daar zie je de mensen bezig met het oogsten van de rijst. De rijst die nu geoogst word is van mindere kwaliteit en deze word zelf geconsumeerd. Binnen enkele weken beginnen ze aan de grote oogst die dient voor de verkoop. En als ge dan meer dan 100 km door de rijstvelden brommerd, vraag je je af , wie eet dit toch allemaal op?? Later heb ik vernomen dat ze dit jaar een niet zo goede oogst verwachten, het is een lange periode veel te droog geweest ( of hebben de boeren hier ook geleerd om op voorhand te klagen , zoals bij ons in Belgie)

Na een twee uurtjes bollen kwam ik op de weg naar Battambang, en moest enkele kleine heuvels over en het hele landschap veranderde van fris groen naar droog stofferig vuil. En je zag het ook aan de staat van de baan, terug slechte wegen vol met gaten en bulten, zodanig dat je niet meer kon genieten van het fraaie landschap maar je ogen op de rijbaan moest houden.

Toch redelijk vermoeid kwam ik ter plaatse, en de zoektocht naar een hotel duurde niet lang, het eerste was al het goede. Een zeer grote kamer, zeer sober ingericht en voorzien van alles wat je nodig had, en dit voor 15 dollar, ok . Na het gebruikelijk ritueel van uitpakken en een nodige wasbeurd was het king kao tijd, mijn maagje wenste iets te eten, na het eten wandeltijd en het was zo weer avond( soms gaan de dagen zo snel, veel te snel)

En rond een uur of zeven, een zeer stevig onweer met harde donderslagen vooraf gegaan door een hevige fliksem, en ook het gebruikelijke vocht plensde naar beneden. Met gevolg dat de stofferige weg snel werd herschapen tot een roodbruine modderpoel van enkele cm. Dit alles was mooi te bewonderen vanop het balkon van het hotel.Ook zag ik dat de mensen die trachten het ene of andere aan de man te brengen, vooral eetstandjes, hun boedel probeerden droog te houden, wat bij de ene lukte en bij de andere mislukte. en na de regen ging de verkoop gewoon door. Groenten en fruit dat voordien nog in de modderbrij lag werd een beetje afgespoeld in water dat hier en daar te vinden was, en met trachte het weer te verkopen. Ik zelf wou nog een wandeling maken door de straten om alles nog beter in mijn geheugen te kunnen griffen, maar na een drie tal passen in de modder hield ik het voor bekenken, de modder was toch dikker dan ik verwachte en had ook een sterke geur, nee nee ik ben wijselijk binnen gebleven.

Na enkele biertjes in het hotel heb ik me te rusten gelegd. De volgende morgend was de zon al van de partij, en de modder was al gedeeltelijk opgedroogd, maar toch was het hier en daar nog verradelijk. Die dag heb ik al wandelend langs de rivier de streek verkend. en als ge dan in wat afgelegen buurten komt zie je het echte Cambodia weer. Je ziet hoe mensen wonen en eten, je zag nog overal sporen van de regen en slijk van daags voordien. En soms staat er een deur van een huisje ( krot of hut) open, en als je dan binnen keek zag je hier en daar dat de vloer nog een flinke modderpoel was, waar iedereen doorheen ploeterde.Bij mijn terugkeer vergiste ik me ergens van weg , met gevolg , verloren gelopen. Verschillende keren probeerde ik de weg te vragen, en telkens kwam er geen antwoord, ze konden me niet verstaan, en schudden op alles ja met hun hoofd .Dan heb ik op goed geluk blijvenlopen tot ik in de verte een brug zag, en daar ben ik naar toe gestapt zodat ik terug bij de rivier kwam. Ik had eerder stroomaf gewaldeld , dus moest ik nu stroomop he , oef!! Rond den vieren was ik terug in het centrum van Battambang. Eerst heb ik nog iets gegeten, en dan was het tijd om een siesta, en voor ik het goed besefde was ik al in het dromen land( totaal uitgeput)

Ik werd wakker ,en de avond had al toegeslagen, het was al bijna donker.Hals over kop heb ik me aangekleed, en op zoek naar iets te eten . Ik was de rijst en noedels een beetje moe, en besliste om een pizza te gaan eten. Ik bestelde een grote pizza, en bij de levering aan de tafel trok ik nog grotere ogen, was me dat nen grote pizza zeg, daar gaan ik werk aan hebben. En het was ook zo, ik moest vringen om alles binnen te krijgen, maar het is gelukt. Ook de medewerkers van de pizzazaak keken verwonderd op toen ze mijn bord kwamen opruimen, alles op ik had niets in het bord gelaten. Na de betaling brobeerde ik nog om te gaan wandelen, maar ik voelde me zo vol dat ik me na vijf minuten al terug ergens op een terras gezet heb. Van het terras ben ik verder naar mijn kamer gestrompeld, en tijdens die strompeling was het plots pikdonker, geen stroom meer, sjans dat het hotel niet ver meer was. En bij aankoms moest ik me in het hotel ook behelpen met een soort van vetkaars.Op mijn kamer met mijn vetkaars kon ik ook niets doen, dan zat er niets anders op, dan me horizontaal op mijn bed te leggen, en de kaars uit te blazen . S'nacht werd ik plots akker van een rammelend lawaai, het was de airco die terug in werking trad, dus er was weer stroom. Ik zette de airco uit en heb verder geslapen.

Dan ben ik vertrokken richting Paillin de grens met Thailand( 85 km), een goed uurtje bollen en ik kwam in Paillin, en wou hier overnachten, om dan de volgende morgen naar Jomtien te vertrekken. Ik stop aan een hotel, bekijk de kamer, die was ok , en als ik in de lobie de tv bekijk zie ik per toeval de weersverwachting voor de volgende dagen. En voor zo ver ik het verstond verwachte men veel regen voor morgen, oeche!! Ik dacht een beetje na en besliste om meteen verder naar Thailand te rijden. De man van de receptie van het hotel keek maar vies toen ik besliste om verder te rijden, maar ja!!

Een kwartiertje later stond ik aan de kleine grensovergang, mijn visa was meteen inorde, maar dat van mijne motor da was andere koek, da hadden ze hier nog niet meegemaakt precies. Meer dan een uur is men bezig geweest om het papier in orde te krijgen, gelukkig had ik een coppy van vorige keer, en dat maakte het hun veel gemakkelijker. En om half twaalf stond ik weer op Thaise bodem, en had nog een rit van 250 km voor de boeg. Gelukkig zijn de wegen in Thailand redelijk goed .En omstreeks half vier was ik in Jomtien. Mensen uit mijn dorp waar ik vroeger mee samen gewerkt op Umicore hadden via een tussen persoon te kennen gegeven dat ze me wouden ontmoeten. Ik meteen naar hun Guesthouse, maar bij aankomst was niemand van hen in de buurt. Ik had het tel nummer van Jam Jam, en stuurde een sms dat ik ter plaatse was. Ondertussen had ik ook een kamer genomen in het zelfde guesthouse, en ben blijven wachten tot ze zouden arriveren. Van een werkster ter plaatse was ik te weten gekomen dat ze elke dag rond 7 uur terug ter plaatse waren voor hun avondeten. En ja, even voor zeven uur zag ik drie mannen komen aangetoefd, der was er gene enkele bij die nog recht kon lopen, alcohol had zich meester gemaakt van hun beweeg en denk vermogen. De mannen lopen me voorbij en zette zicht twee tafels verder. Ik wachte nog eventjes en sprak hun toen aan, de hoofden draaiden zich in mijn richting, en dan hoorde ik , och godverdomme daar se, en hun ogen vielen bijna op de grond. Ik heb me bij hun gezet, en heb wat dronkemans verhalen moeten aanhoren. Later hebben we samen nog wat gegeten en het was bedtijd voor me, en voor hun ook.

S'morgens om 8 uur zat ik al in het restaurant van het guesthouse en voor ik het goed besefde stond er al eten voor me klaar, in de prijs van de kamer zat ontbijt, en da wist ik niet. Omstreeks 10 uur was iedereen ter plaatse, en hebben Jos ( het rat) Jan (jam jam) en Van Ammel me de beste plaatsen laten zien in Jomtien, en die mannen deden net of er na de middag geen bier meer zou zijn, wat dronken die mannen snel zeg. Het was een thempo dat ik niet lang kon volhouden, en besefde nu waarom die mannen gisterenavond zo zwijmelde. Ik heb regelmatig gepast, we hadden veel gedronken en gewandeld, en was blij terug in het guesthouse te zijn. Zo heb ik vier dagen gezwoemeld en geboemeld met die mannen, en was het tijd om hier te vertrekken. Ik stond vertrekkensklaar en plots , het was weer zo ver het begon hard te regenen, en daar ik normaal om half 9 wou vertrekken was het half elf voor ik kon vertrekken. Een rit van 325 km naar Hua Hin, en daar zat Jef Kawie op me te wachten. De rit die ik plande van 4 en een half uur duurde uiteindelijk meer dan 6 uren. Water was meerdere keren de spelbreker, zo waren enkele wegen net voor Bangkok afgesloten, en mijne GPS bleek niet in staat dit probleem op te lossen. Zo kwam ik in het centrum van Bangkok terecht, en het was niet gemakkelijk daar weg te geraken. Eenmaal uit Bangkok ging het vlekkeloos, als ik de buien niet mee tel.

S' avonds heb ik met Jef samen iets gaan eten en later natuurlijk een goei pint gedronken maar nu aan een normaal thempo.Der zijn wat verhalen uitgewisseld en er is zeer veel gelachen. De volgende dag is Jef Kawie vertrokken naar Bangkok. Ik heb hier enkele luie dagen gehad, en heb gisteren mijn verblijfsverklaring laten ondertekenen voor de verkiezingen. Hoe de rest gaat verlopen hier da weet ik nog niet, da zie ik nog wel , en jullie lezen het.

ps,bij deze , Seppe ,tgelukkige verjaardag he!!

groetjes en tot????? mario

Siem Reap, als wolken breken :-(((

donderslagen

Zondagmorgen zou ik vertrekken uit Phnom Penh, ik maakte alles klaar, en plots dacht ik er aan, ik heb mijn paspoort nog niet opgehaald voor de visa aanvraag. Dus ik meteen naar het bureel, en nog niets vermoedend stond ik voor een gesloten deur, het was zondag. En zoals bij ons werkt men hier niet op zondag. Ik trok nog grotere ogen toen ik hoorde dat men hier op maandag een feestdag had, en het bureel pas op dinsdag weer zijn deuren zou openen.

Dus zat er niets anders op dan nog twee dagen langer te blijven, de mensen van het hotel lachte hun tanden bloot. Het is voor de moment zeer stil in Phnom Penh, je hoort de restaurant en baruitbaters klagen dat het de stilste periode is in vele jaren, dus was ik zeer welkom.

De twee dagen heb ik gevuld met lange wandelingen, en hier en daar een lekker etentje. En dan was het dinsdagmorgend en om 9 uur stond ik al voor de deur van het bureel, en meteen had ik mijn paspoort terug in mijn handen. Op de terugweg naar het hotel zag ik donkere wolkenopkomen, en voor ik aan het hotel was kon ik al gaan schuilen, de regen viel weer met bakken uit de lucht, met gevolg, om 12 uur regede het nog en kon ik mijn reis naar Siem Reap weer uitstellen.De mensen van het hotel konden er weer om lachen, en grapte er mee dat het nog een hele week zou gaan regenen :-)

Woensdag, en eindelijk kon ik vertrekken, het zag er wel bewolkt uit, maar ik zou het risiko nemen. Een rit van 325 km stond op het plan, met de eerste 60 km zeer slechte wegen en daar had ik bijna anderhalf uur voor nodig. Ook werd het een paar keer flink donker maar de regen bleef uit. En een 5 uur later stond ik weer in Siem Reap, ik dankte mijn heilige boedha om het droog houden tijdens mijn reis. Het was 9 maanden geleden dat ik hier nog was, en je merkte meteen het verschil, zo was het hotel waar ik van te voren sliep afgebroken, het hele marktplein met dergelijke cambodiaanse eetstalletjes was ook verdwenen en vervangen door westers uitziende gebouwen, en de hele stad is zodanig verwesterd dat je je hier niet meer in Cambodia waant.

Dan op zoek naar een andere slaapplaats, en dat was niet zo moeilijk aangezien dat het hier voor deze periode ook niet zo druk is.Na de nodige grondige schrobbeurt van mijn gezicht en ander lichaamsdelen, want het stof was weer overal te vinden, ben ik mijn favoriete restaurantje gaan opzoeken. Ook hier was alles anders, van het werkvolk dat hier voordien werkte was er niemand meer te bekennen, alles was nieuw en flink duurder geworden, alleen het bier had de zelfde prijs, een halve dollar voor een 33 cl, das goedkoop he!!

Na een fris biertje ben ik nog wat andere plaatsen gaan bekijken en steeds merkte je het verschil met enkele maanden geleden, en telkens was ik teleurgesteld, het Cambodiaanse is weg.

En dan werd het plots zeer donker en hoorde je flinke donderslagen steeds korterbij komen, en eventjes later viel de eerste regen. En binnen enkele minuten was het zo donker dat je dacht dat het al avond was, en dat was 2 uren te vroeg. Ik had een schuilplaats weten te vinden in een cafeetje, en bestelde er een biertje. Odertussen plensde de regen oorverdovend op de metalen golfplaten van het dak, ik waande me op de ene of andere house party. En dan begon het echt te gieten , binnen de kortste keren stonden de straten blank, en er heerste een gevoel van paniek bij de uitbater. Volgens zijn weten had hij het hier nog nooit zo hard zien regenen, en vreesde dat het water tot in zijn café zou komen. Ik ben begonnen met het helpen om bepaalde zaken van de vloer te halen en hier en daar op de tafels te zetten. En dan plots een hevige flits gevolgd door een zeer luide knal, en alles was donker, geen stroom meer en toen sloeg de paniek echt toe. De uitbater en zijn werklui wisten het niet meer en enkele van hen zette het op een lopen. En daar zaten we dan onder de golfplaten die ons nog steeds voor de hevige regen beschutte. Een half uurtje later was het onweer over de stad getrokken en het regende nog wel maar niet meer zo hevig. En plots was er weer stroom en je hoorde de mensen overal terug juichen. Er stond ondertussen enkele cm water in het cafe, en met man en macht werd er geprobeerd om het water buiten te keren, maar dat lukte niet echt. Ik probeerde duidelijk te maken om nog wat langet te wachten tot je het water op de straat ook zag minderen, en dan beginnen te poetsen, maar niemand had er oren naar, en even later ben ik vertrokken richting hotel. Overal zag je mensen in de weer om het overvloedige water buiten te krijgen en zoveel mogelijk te redden. Kletsnat kwam ik aan mijn hotel,(het regende nog steeds) en ook hier had men met het opkomende water te maken. De baas vertelde me ook dat dit de eerste keer was in vier jaar tijd dat hij het hotel uitbaate.

Na wat droge kledij en een kijk uit het venster zag ik dat het regenen gestopt was, en het water stilletjes zakte. Ondertussen was de stroom nog eens uitgevallen, maar het hotel was goed voorzien en had een noodgenerator. Bij de volgende wandeling door de straten zag je de sporen van slijk en water nog steeds, sommige mensen deden er alles aan om alles proper te krijgen, andere zaten er moedeloos naar te kijken.In het hoger gelegen centrum was er niets van wateroverlast waar te nemen, en daar ging het gewone leven verder zoals voordien.

Een zalige nachtrust, en je staat met een glimlach op.Ik voelde me zeer goed, er was tevens een heldere hemel, het kon niet stuk.En dan op weg naar wat te eten en hier en daar zag je nog sporen van de hevige regenval van de avond voordien.En je zag ook dat de mensen ook weer goed geluimd waren, en de miserie al bijna vergeten waren. Ook toen ik aan de rivier kwam zag ik dat deze nog steeds zeer hoog stond, en vele mensen hebben hun tuin aan de oever van de rivier, en hun gewassen stonden nu onder water, dus van oogsten is er nu geen sprake meer, en hier zag je de mensen zeer sip kijken.

Die dag is er s'avonds nog eens een kleine wolkbreuk geweest maar niet met de gevolgen zoals voordien. Ik ben van plan om hier zondag te vertrekken als het weer het toelaat naar Battambang.( 200 km)

Volgende afspraak vanuit Battambang hopelijk!! mario

buitje komt, buitje in, buitje gaat, klets je nat

Good morning Belgiummmm!!

Drie nachten had ik betaald in Sihanoukville, en drie dagen stopte het niet met regenen. En dan wil je vertrekken, en je staat op , je kijkt door het venster, en wat zie je??? Een mooie blauwe hemel zo ver je kan zien, en ik kon ver zien met het zeezicht van op de kamer. En het kriebelde, ik moet toch eens een droge dag gehad hebben ook he!! En ik ben voor een nachtje meer gaan betalen. Na het ochtendritueel ben ik aan een stevige wandeling begonnen. Je merkte het meteen , vele mensen waren al pressent op het strand, en alle barretjes en restaurants hadden hun terras al buiten staan, en dan hoorde je ook een kakkafonnie van alle muzieksoorten, de ene nog luider dan de andere zodat je nog alleen de bassen hoorde, bahhh!!!!

Ja en als het dan niet regend is het verdomste warm, meteen stond ik al in het zweet, of was het van' lui zweet is rap gereed' :-)). Maar ter tijd en terstond heb ik me voorzien van een drankje, en waar ik het meest van genoot was, een frisse pasgeopende kokosnoot, echt zalig. En dan moet je ook terug keren, en dan had ik de zon recht in het aangezicht en bij een volgende stop zag ik dat ik al flink gekleurd was van de zon, amaai amaai da word afzien vanavond( k' had me niet ingesmeerd) Dan ben ik nog snel een busje zonnemelk gaan kopen, en heb me door de verkoopster laten insmeren op de plaatsen waar ik niet aankon, en ik had die dag presies korte armpjes.

Dus de zonnige dag heb ik doorgebracht lans de kust, hoe ver ik gewandeld heb weet ik niet, maar mijn voetjes deden er pijn van. Onderweg zie ik plots een reklamebord staan met daar op 'T zot genot', ja da kan niet anders dan een vlaming zijn, en ik er naar toe. Maar bij mijn aankomst stelde ik vast dat het een Australische uitbater was. En toen ik de man vroeg, hoe hij aan die naam gekomen was, vertelde hij me dat de vorige uitbater een belg was, die nu in Siem Reap een bar en restaurant geopend had, tevens vertelde hij me dat hij voor de moment geen geld had om de naam te wijzigen en om nieuwe borden te laten maken. Ik heb er een pintje gedronken en ben naar mijn kamer geslenterd.

Na een flinke zo koud mogelijke douche was het etenstijd. Ik was aan het genieten van een visje, en hoorde iets verder op stemmen die verdacht veel op vlaams leken, ik spitste mijn oren, en ja het was vlaams. Vier jonge gasten( aree tussen de 20 en 30 jaar) en een oude overjaarse hipie( he molle!!) zaten te genieten van een biertje. Nadat ik mijn visje had opgepeuzeld en de rekening betaalde heb ik de mensen aangesproken.Het eerste wat ze me vroegen was ' zedde goa diene gast met diene motho hie int stroat? en ikke JA en zij, kaa naog joeng!!.

En het gesprek was begonnen, het was een vader die met zijn twee zoons en twee schoonzoons op stap was in Cambodia. Na een lang gesprek en enkele biertjes ben ik redelijk beschonken naar mijn kamer gewandeld. Ik zette mijn wekker op 7 uur, en enkele minuutjes later was ik al in het dromenland. Ik ben wakker geworden van een branderig gevoel, mijn huid zag flink rood van de zonnebrand. Ik heb me nog ingesmeerd daar waar ik aankon, ben terug in slaap gevallen. En voor dat de wekker afliep had ik al genoten van een koude douche, heb door het venster gekeken , het zag er wel goed uit , maar niet zoals gisteren. Ik heb alles ingepakt, en op mijn motor geladen, nog iets gegeten, en ben vertrokken richting Phnom Penh. Ik was nog maar juist weg of de politie liet me stoppen, ik moest weer alles tonen, ze konden me niks verwijten , alles ok, en de agent vroeg me geld voor een arme politieagent( hij bedoelde zich zelf), waarop ik nee schudde, en ben vertrokken. Onderweg werd het overtrokken en je zag aan de straatdat het hier voordien geregend had. Ik heb geluk gehad tot de laatste 15 km, en toen brak de dijk van de hemel, mens mens toch, op 1 minuut was ik een verzopen kieke ( he Hilde) En het verkeer werd ook veel drukker naargelang je korter bij de hoofdstad kwam, en dat veel water op de baan en gevaarlijke vrouwen.Zo zag ik weer dat vrouwen meerdere dingen tegelijk kunnen. Er slingerde een auto over de baan , stopte soms als het niet nodig was , aree er gebeurde rare dingen in die auto, en ik durfde niet voorbij steken zodat ik de bestuurders achter mij ook op hun zenuwen werkte!! En dan plots een rood licht, iedereen stopte, ik ging naast de auto staan die voor me reed, en zag dat het een jonge vrouw was, ik haar ene hand had ze zo een tablet (computer A4 formaat) waar dat ze tegen brabbelde en in haar andere hand een lipstick en tevens keek ze in de achteruitkijkspiegel om haar bij te kleuren ( ge moet het zelf eens proberen). Het licht werd groen en wonderwel slaagde ze er nog in om als eerste weg te zijn, zo een vrouw moet ge hebben, die kan alles tegelijk.

Dan op zoek naar een kamer, de plaats waar ik voorheen steeds ging, was van uitbater verranderd, en de prijs met 10 dollar omhoog( voorheen 15 dollar) , hier bedankte ik, dan naar het volgende hotel, daar vroeg men 15 dollar, en als ik meer dan 2 nachten bleef 12 dollar, ik was van plan om hier 3 nachten te verblijven, dus , dit was het ideale voor mij. Bij aankomst op de kamer, was ik blij dat ik mijn natte spullen kon te drogen hangen. En na een verkwikkende douche heb ik me horizontaal op mijn bed gelegd, en dommelde meteen in.

Plots werd ik wakker, het was net of er een oorlog uitbrak, maar nee , een flink onweer barste los boven de stad. Andere kleren aan en naar de receptie van het hotel, vandaaruit zag ik het water al overvloedig over de straat vloeide. En de mensen van het hotel waren al bezig met zandzakjes te stapelen net voor de ingang van het hotel, en je zag dat ze geoefend waren in het zandzakjes stapelen. Ondertussen geen stroom meer, alles in de donkere, maar dat werd snel verholpen.Na een flink uur stopte het met onweren, en de zandzakjes bleken uiteindelijk niet nodig( t'was een geslaagde oefening) Die avond heb ik enkel nog een visa gaan aanvragen voor Thailand volgende maand, en daar moet ik drie werkdagen voor wachten, dus zolang zit ik vast in Phnom Penh :-)

Gisteren redelijk goed weer , en ik ben naar de russiche markt geweest,het was tevens ook een flinke wandeling. S'avonds een flinke pint gaan drinken in Dreambar 2, waar ze me nog herkende van vorige keer, de nodie pintjes en goede muziek( kon ik zelf kiezen) en waar was da feestje??? hiere verdorie!!!.

Vandaag ben ik naar de post geweest voor een aangetekende zending naar Belgie te verichten 33 dollar. Ik heb mijn ongebruikt ATA boekje terug gezonden waarvoor ik 450 euro betaald heb ik Belgie (fout boekje). En voor de rest vandaag, da weet ik nog niet, het ziet er droog en bewolkt uit voor de moment, dus??? En morgen vertrek ik hier normaal, as er geen water uit de lucht valt

Jaja, neenee ik ben tevree!!

groetjes mario

En denk eraan , Doe niks dat ik ook niet zou doen he!!

ja!! ik was het en ik wist het niet!!

zo doe je datte!!

Vier dagen Pattaya, en de maat was weer vol, aree!! vol , ge versta me wel he!! Pattaya is voor de moment zeer kalm, het kalmste jaar in een lange tijd( De krisis slaat hier ook toe ) Zo zijn de meeste bars gesloten en die gene die open zijn hebben amper klanten, en de strip beachroad krioelt van de vrouwen die op zoek zijn naar die ene hopelijk rijke man. Hoe vaak je op een dag nee moet zeggen dat weet ik niet, maar je hoofd gaat er van pijn doen. Dus vier dagen van nee schudden , ne mens zou er een tik van krijgen. Wel ben ik naar Jomtien Soi 13 geweest, de plaats waar ik volgende maand Jos en Janneke ga bezoeken ( mensen van mijn dorp), maar ook hier was er niets loos.

En dan vertrok ik naar de grens met Cambodia onder een stralende zon, ik plande om te rijden tot in Trat, de laatste redelijk grote stad voor de grens. Onderweg kreeg ik een kleine bui met regen, maar dat deerde me niet. Net voor Trat een politie controle, en ze moesten alles weten en controleren, ik heb zeker 15 min stilgestaan en met hand en tand proberen uit te leggen wat ik van plan was, en nog verstonden ze het niet ( hier mag ook iedereen bij de politie denk ik) Ze konden me niets aantonen wat niet in orde was, en ik mocht verder. Even later heb ik mijn lonely planet (reisboek) bestudeerd en ik had zo een guesthouse gevonden( bij een duitser), ik betaalde voor 1 nacht. Na een goede warme douche ( je had alleen maar warm water) ben ik de buurt gaan verkennen, en die buurt was zoals elke thaise stad, verschillende marktjes en winkeltjes en een fel stinkende rivier ( groot riool)

Terug in het guesthouse aangekomen, waar er een lekkere geur die me te ge moet kwam, de duitser was aan het koken ( op zijn duits), en meteen kwam het water me in de mond, en ik bestelde meteen een , snitsel mit braatkartoffel und gemuze. Na dat ik het lekkere maal had opgepeuzelt tot de laatste kruim, voelde ik me moe, en heb een avondslaapje gedaan. Rond 8 uur s'avonds werd ik wakker, en heb nog een lange wandeling door de stad gedaan, een biertje gedronken en het was zo weer bedtijd.

Ik had mijn wekker om 6 uur laten aflopen, en toen ik buiten kwam was de zon reeds van de partij, in de verte wel enkele wolken, maar ik besloot hier nog een duits breakfast te nemen. En tijdens mijn eten werd het snel donkerder en het begon te zeveren, en even later te regenen. Ondertussen was de zaakvoerder naast me komen staan en vertede me met een zwaare sten ' das ist fur eine ganser tag', ik lachte en dacht die man is er mee aan het zwanzen. Ik zou wachten tot het over was en dan vertrekken, en rond ten tienen werd het wat lichter en het stopte met regenen, en dacht , dit is de moment en ik maakte mij en mijn motor klaar om te vertrekken , en nog voor ik mijn helm kon opzetten, begon het terug te regenen. dus moest ik mijn plannen weer staken. En ik heb terug alles naar de kamer gedaan, en zou een dag later vertrekken. De rest van de dag heb ik niet veel uit gestoken.

De volgende morgend zag er niet te best uit , het regende wel niet, maar het kon alle momenten losbarsten, en ik bestoot koste wat het koste om hier te vertrekken. En een half uurtje later zat ik op de motor voor een rit van 120 km naar Hat Lek. En het ging redelijk goed, soms dreigde er wel een bui aan te komen, maar het bleef droog tot een KM of 5 voor de grens, en toen viel het met bakken uit de lucht, met gevolg voor ik aan de grens was, was ik str-ndnat.Het was een kleine grensovergang, waar ik van het ene loket naar het andere werd gestuurd, ze wisten niet hoe ze de papieren met mijn motor moesten afhandelen. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik het blauwe formulier enkel maar moest afgeven, en na veel over en het weer getelefoneer was het zo gewoon het formulier afgeven,, oef!! Dan mag ik in de transitzone verder tot de Cambodiaanse grenspost om hier mijn visa te bemachtigen. Eerst moest ik bij een dokter komen die met een aparaatje mijn temperatuur nam, en 20 batt vroeg( ik betaalde maar voor de minste ambras, ik wist van te voren dat je hier nier voor hoefde te betalen) Dan kwam er een jonge gast die me vroeg of ik al een visa had, ik schudde van nee, er hij ging er voor zorgen, ik vroeg de prijs, 1600 batt wou hij. Ik wist van een navraag in Pattaya dat de prijs 35 dollar of 1100 batt was. Ik vertelde de man dat ik alles wel zelf zou doen. De jonge man vertelde me dat ik dan zeer lang zou moeten wachten, en als hij het deed het op een half uurtje klaar was. Nog maals bedankte ik de jonge gast, die met een lang gezicht wegliep.

Dan begon ik zelf aan mijn papperassen, ik vulde alles in, en ging naar het eerste loket, betaalde voor mijn visa 1100 batt, en stak nog eens 100 batt extra in mijn paspoort, en werd meteen verder geholpen , met het gevolg dat ik een 10 tal minuutjes later met alles in orde kon vertrekken. Bij mijn vertek keek ik de jonge gast nog eens lachend aan en stak mijn paspoort in de hoogte. Dus voor 1220 batt was ik met alles in orde, en als ik het die gast liet doen 1620 batt, die 400 batt was snel verdiend.

Dan vertrek ik richting Sihanoukville, een 200 km verder, en ik ben nog geen 2 km aan het rijden of ik heb twee spookrijders op de baan, die kwamen met hun auto recht naar mij gereden zodat ik maneuvers moest maken om hen te ontwijken, nog geen minuut later, weer een spookrijder, en die minderde vaart en stopte, de man stapte uit en vroeg me dat ik aan de andere kant van de baan wou rijden, hier in Cambodia rijden ze rechts vertelde hij me. Ik vertelde dat ik het niet door had, en bedankte de goede vriendelijke man en reed verder langs de rechse kant van de weg. Onderweg moest ik er om lachen, ik ben nen spookrijder ( of was )

Van de moment dat je in Cambodia aan het rijden bent merk je snel het verschil, de banen zijn hier veel slechter, je hebt weer veel raar geladen auto's en brommers, zelf gemaakte voertuigen in hout, aree alles wat niet normaal is. Ondertussen was het weer gestopt met regenen.Dan kwam je op plaatsen waar de baan helemaal stuk was ,zodat je door een diepe rode modderlaag moest ploeteren, geluk dat ik nieuwe banden op mijn motor had. En dan werd het weer tijd om te tanken, ik kon nog gemakkelijk een 70 km doen , dus bij het eerste bezinestation zou ik stoppen. Ik reed op mijn gemak verder , soms zeer traag door de rode modder. En na een 70 km nog steeds geen naftpomp tegen gekomen, en ik wist dat het volgende grote dorpje Sre Ambel 30 km verder was, en ik moest nog een grote berg over, amaai da gaat nijpen worden, als ik daar maar geraak!! Spaarzaam probeerde ik verder te geraken, en na een 20 km vreesde ik , sebiet stak ik hier zonder naft, en dan ? Eventjes verder was er een standje waar ze benzine verkochten in flessen voor woeker prijzen, 1,5 dollar voor een lolle wijnfles van 75 cl. Ik heb twee flessen gekocht en ben verder gereden, en net voor het dorpje was er een benzinnestation waar ik mijn tank vulde. Een uurtje later was ik ter plaatse. Ik ging voor een kamer, en er was een hote waar ze met het chinees nieuwjaar ( toen was ik hier ook),45 dollar vraagde voor een kamer, kon je hier nu een kamer hebben voor 15 dollar( wat een verschil he)!!

In een ander hotel had ik een kamer met zeezicht voor 12 dollar gevonden, en hier wil ik 3 dagen verblijven. Ondertussen was het weer flink beginnen te regenen en er stond ook een strakke wind met golven van 2 meter tot gevolg, en dat zijn ze hier ook niet gewoon.De eerste avond was een wandelavond( tussen de buien door)en na enkele biertjes was het bedtijd. Een kamer met zeezicht is wel mooi, maar er zijn ook nadelen, zo hoorde ik de hele nacht de golfslagen tegen de rotsen slaan, en dat maakte toch een hels lawaai. S'morgens was het rustiger, en het regende niet, maar in de verte zag je een wolkenband recht op ons afkomen, en een uurtje later was het weer van datte. Regen viel met bakken uit de lucht, gelukkig is er een groot overdekt terras waar ik nu aan dit schrijven bezig ben. Ondertussen is het gestopt met regen , en de touristen genieten met volle teugen van de grote wassende golfslagen. In de verte is er weer een wolkenband te zien, dus???

Sebiet ga ik mijn motor nog eens grondig poetsen, want hij ziet meer rood dan het orginele grijs.En voor de rest da hangt van het weer af.

groetjes van de Geistesfarher, Mario

we vliegen er in , nat of niet nat, gewoon der in vliegen verdorie!!

waar is het noorden???

Na twee keer slapen had ik het wel gezien in Phitsanulok, want eigenlijk was er niet zo veel loos, Als je s'avonds een Singa of een Leo wou drinken had je problemen, want in geen enkele openbare bar of restaurant was het te verkrijgen. De Fa. Chang had aleenrecht op het verkoop van het bier, en Chang , nee daar bedank ik voor. Dus ik sta s'morgens op, pak mijn spullen in, en verlaat mijn kamer, terwijl ik de trap afdaal zie ik door een venster dat het lichtjes regende, geen probleem dacht ik.Maar als ik eenmaal buiten was zag ik dat de hele lucht donker kleurde, en verderop was het lichter. Ik besloot om geen hele dag in de regen te rijden, en ben terug naar mijn kamer gegaan, al maar sjans dak mijn sleutel nog niet had afgegeven, ik ben gaan betalen voor een dagje meer, en natuurlijk dat de uitbaatster lachte, ik denk dat ik de enige gast was.

Op mijn kamer relaxte ik met mijn puzzelboekje Soduko, en na een uurtje gaf ik er de brui aan en keek door het vensterraam, ik keek verwonderd op, er was geen donkere lucht meer de zon scheen volop. Wat was nu de reden van mijn missen, ik dacht dat de donkere wolken aan het overtrekken waren , maar nee de wolken trokken weg met mooi weer tot gevolg. Ik heb die dag nog wat door de stad geslentert, geen druppel meer gehad ,en dat was het.

De volgende morgen vroeg uit de veren, en meteen keek ik door het venster , de zon was al van de partij, en er waren geen donkere wolken te zien van uit mijn kamer. Ik pakte mijn spullen weer in, en een half uurtje later was ik de pist in, terug richting Bangkok. met het vertrek was er één donkere wolk, en die volgde mij presies, en ja ,een half uurtje later de eerste druppels, en dan kapte ze plots met hele emmers watermet gevolg , kletsnat en ik was nog maar 5O km ver weg. Nadat ik goed nat was minderde de regen wel maar aangenaam rijden was het niet meer. Op een moment reed er een hoog geladen vrachtwagen voor mij, en telkens hij onder de laaghangede takken van de bomen reed , braken die soms af met gevaarlijke toestanden tot gevolg, sommige kleinere takjes kwamen op mij terecht. Akelig soms. En als je dan wat snelheid minderde zag je geen vinger voor je ogen van de nevel veroorzaakt door de vrachtwagen, of een andere vrachtwagen trachte je voorbij te steken met het zelfde resultaat als voorheen. en na een uurtje ploeteren gaf ik er de brui aan, en zag een pijl naar een soort van resort,en ik ernaar toe. Het resort was niet meer dan een tiental hutjes rondom een zwembad dat al een tijdje niet meer gebruikt was denk ik . En dan ging ik de prijs vragen, amaai amaai, 1800 batt voor een hutje enkel met ventilator, met airco 2400 batt, en dan had je nog niet eens tv of internet in je hutje. Ik moest niet nadenken, en ben vertrokken,( da kan mijn bruine niet trekken zalle )en dacht dan word ik nog liever nat dan dit te moeten betalen.Een half uurtje later werd het stilaan droog en de zon kwam er weer door, en ik had er weer zin in, en ben verder gereden tot in Phetchabun. Het zag er een leuk stadje uit, en meteen had ik een kamer beet, nu met tv , frigo, internet , voor maar 350 batt. Ik heb daar overnacht, en ben de volgende morgen verder gereden naar Nakhon Ratchasima. Ik had twee opties, ofwel volgde ik de hoofdweg een soort van snelweg , of ik volgde een landelijke route, maar uiteindelijk liet ik mijn gps het werk doen. die liet me eerst een 80 km over de snelweg rijden, en dan plots moest ik een zijweg in, ik keek nog eens op mijn kaart, maar deze weg kon ik niet terug vinden, maar ikvolgde wel mijn GPS. En mijn GPS stuurde me van het ene in het andere kleine straatje, kris kras over de bergen met soms een zeer mooi panorama. maar ik was weer vergeten om mijn benzinepeil in het oog te houden, noemaal heb je regelmatig pompstations , maar hier in de landelijke omgeving was er niets te vinden. En het werd hoogtijd, ik had al 320 km, en mijn benzinnepeil stond al een tijdje in het rood, dus , hoe ver kan ik nog verder?? Ik stuurde mijn GPS aan om naar het eerste benzinnestation te rijden, en de GPS vertelde me nog 4800 meter, en dat lukte zonder problemen.Een kleine 5 km verder was het beloofde station (bedankt Boedha) Ik tankte, mijn motor tankte en we zijn samen verder gereden naan de bepaalde stad. Ik dankte mijn GPS voor zijn mooie route die hij me had laten rijden, men gps knipoogde en zei dat hij er ook van genoten had :-))

Nakhon Ratchasima was een tamelijk grote stad, waarvan het oude gedeelte was omgeven door een soort van brede veste, net zo als Chiang Mai .Meteen had ik een kamer beet, het bebouw had van buiten en van binnen uit het uitzicht van een gevangenis , maar de kamers waren mooi en proper. Wat me opviel in deze stad was dat er tijdens een wandeling langs de veste zeer vele goudwinkels waren, en wat me ook opviel , zeer veel personeel en geen klanten( wie zal dat betalen ?? de klant natuurlijk ) Ook zaten er hier en daar vooral oudere vrouwen die hun dienste aan boden voor allerlei, zo was er een zeer oude vrouw die geen tanden meer had , en probeerde me duidelijk te maken, good blowjob, good blowjob, ik moest er flink om lachen vooral om de bewegingen dat ze maakte ;-))

Maar wat ik eigenlijk al vergeten was , ik was jarig die dag, en heb het pas vernomen door enkele SMSjes, nogmaals bedankt allemaal, Maar die avond heb ik niet geviert, ik besliste om verder naar Pataya te rijden de vogende dag. De rit naar Pataya een 330 km ging vlot over goede wegen. Maar een korte maar hevige regenvlaag net voor Pataya, liet me kletsnat ter plaatse aankomen. Maar dat deerde me niet. Ik sliep in het guesthouse en in dezelfde kamer van verleden keer,( Freddy weet dan nog wel), en kende hier men weg en draai .S'avond ben ik er eens flink ingevlogen, maar eerst was ik naar het bureel van Diana gegaan , maar ze werkte daar niet meer en zat ondertussen ergens in Noorwegen , volgens een vriendin. Ik kwam in gesprek met een man, die engels praate met zeer veel haar op, iki merkte het meteen, en zegde op zijn west vlaams , zegge het mor op zen vloms zalle, de man keek me verwonderd aan en zegde, oe wettegoa da, ''da oewerekikke oan aa engels' maakte ik hem duidelijk De brave man Rene' een paardenhandelaar in de buurt van Brugge en ik hebben nog enkele biertjes gedronken en er is geen woord engels niet meer gepraat. Later ben ik op zoek gegaan naar ik weet niet watte, en niet gevonden, en uiteindelijk met een flink stuk in mijne kraag in mijn bed gekropen.

De volgende morgen ben ik met flinke haarpijn opgestaan( is da nu omdat ik een jaartje ouder ben?? ), en heb me meteen is goed laten verwennen met een deugddoende massage. Later heb ik mijn Email gelezen, en ik weet dat Zjefke de man van mijn nicht, den 20ste naar Thailand komt en den 2de oktober nog ander volk uit Lichtaart, en ze willen me allemaal zien en spreken. Hoe moet ik da gaan oplossen?? Normaal ben ik van den 15de terug in Cambodja, maar na een beetje te hebben nagedacht denk ik wel dat er wat mogelijk is. En dan is het mogelijk dat Freddy nog afkomt in november, wa gaat er veel gefeest worden, en zullen de hangovers goedkoop zijn, Maar dat moeten we nog allemaal beleven, en julie zullen het lezen.

Engels met haar op, zo spreek ik hier ook, maar as ge uwe portemonee open doet verstaan ze het allemaal !!!

groeten uit nu een zeer zonnig Pataya, den mari O ,tjup tjup

jajaja,het was weer een prettige en moeilijke ervaring!!

nief schoene

Na de relaxtijd in Hua Hinn, terug tijd voor wat aktie, ik plande omvia en naastde Burmagrens naar Chiang Mai te rijden. In vier of vijf dagen moest dit zeker lukken, dus!! Ik vertrok met de zon in mijn rug( een fijn gevoel), maar na een half uurtje bollen zag ik het al donkerder worden. De eerste druppels vielen, en ik was al op zoek naar een schuilplaats, maar ik had geluk, het stopte met druppelen, maar de donkere wolken bleven boven me hangen ( net of ze me trachte te volgen) Na twee uurtjes bollen ( 150 km) was het tijd om te tanken, et tijdens het tanken braken de hemelsluizen open, het regende , en regende, en het water kon geen weg meer op, de straten kwamen al snel blank te staan, maar gelukkig stond ik en mijn motor droog, maar stilaan zag ik het waterpeil dichter en dichter naar de verhoogde vloer van het tankstation komen. En vanaf het moment dat het water trachte om de verhoogde vloer te overspoelen stopte het gelukkig met regenen, oef !! Een half uur heb ik nog gewacht en was de rijbaan terug in staat om verder te rijden. tijdens de fikse regenbui kreeg ik al terug goesting om naar het zonnige Hua Hin te rijden.

De rest van de dag is droog gebleven, en kon ik verder tot in Nakhon Sawan, daar had ik mijn eerste stop gepland, en kon ik op zoek naar een slaapplaats. de volgende dag was het de bedoeling om tot in Mae Sot te geraken (300 km). In men hotel wist men mij te vertellen dat het tot in Mae Sot de banen goed te berijden zijn , maar verder durfde ze geen voorspellingen te doen omdat de banen daar flink getroffen waren van de wateroverlast van het vorige jaar. Ik heb de kaarten nog eens bekeken, en als ik mijn plan zou doorzetten, is er geen andere optie om vanuit Mae Sot tot in Mae Sariang te geraken, er is maar een weg in die richting, anders is het meer dan 4OO km terug rijden. Ik heb eventjes nagedacht( als ik langer moet nadenken beginnen mijn hersenen pijn te doen :-) ) en besliste om het avontuur te gemoet te gaan, en even later ben ik vertrokken richting Mae Sot. En al bij al viel de staat van de banen goed mee, hier en daar moest je een korte strook over kiezel , maar het lukte vrijwel zeer goed, en een goede 4 uurtjes later was ik op de plaats van bestemming. Meteen had ik een hotel gevonden, en ben ik op zoek gegaan naar voedsel, en vond een restaurant met westers voedsel. Na de maaltijd, een stuk varkensvlees met paddestoelen en een fel gepeperde saus en een soort van gebakken aardappeltjes, en als desert, watermeloen en stukjes ananas, en voeg daar nog een grote pint bier, en ik was weer im ( vol).

Na het eten heb ik een gesprek gehad met de baas ( een zweed die hier al meer dan 10 jaar leefde) kwam ik te weten dat het peil van de rivier meer dan 2 meter hoger staat dan de zelfde tijd vorig jaar, en dat er mensen zijn die het overwegen om nu al de stad te verlaten, al denkend van de miserie van verleden jaar.Teven heb ik enkele foto's gezien van vorig jaar, en de plaats waar ik nu zat stond het water meer dan een meter hoog in het huis, en dreven tafels en stoelen in het rond( een leguber zicht), ja je zou voor minder vertrekken he!! Tevens had ik ook gevraagd naar de weg naar Mae Sariang, en de eigenaar vertelde me dat ze met man en macht aan het werken zijn aan de baan en dat de ergste stukken al zijn weggewerkt, en dat het met de motor doenbaar was, en dat gaf me hoop voor de volgende dag

. Na een nodige goede nachtrust ben ik vertrokken , en had mijn benzinetank gevuld want ik wist dat er onderweg geen enkele meer was, ik had extra water en een pak koekjes voorzien , ik was klaar voor de rit, en ben omstreeks 9 uur vertrokken voor de rit van een 250 km.

Er was een mooie blauwe lucht en het zag er naar uit dat het de eerste uren zou droog blijven, en dat was ook zo. En je merkte de eerste 5O km dat er stevig aan de weg was gewerkt, en dat gaf me hoop. En even later begon het, ik moest de bergen over, en op sommige plaatsen was het zo steil dat ik in tweede versnelling moest blijven rijden, en dan weer dat draaien en keren( ne mens zou er zeeziek van worden) , maar het lukte aardig, en twee uurtjes verder had ik al 120 km gedaan en was het tijd voor een stop. En tidens die stop zag ik dat er verschillende auto's van de andere richting kwamen, dus als die er door geraken moet het mij ook lukken he!! En ik vertrok terug en meteen had ik een heel nieuwe baan ter mijne beschikking, mooie paslegegde nieuwe asfalt, een droom om over te rijden. Maar die droom duurde maar een 20 km, en toen kwam ik op kiezel terecht, en mits wat minder snelheid was dit ook bereidbaar, onderweg was er op plaatsen maar een smal spoor dat te gebruiken was. Regelmatig moest ik stoppen voor de auto' die uit de andere richting kwamen, en dat gaf me moed.

En dan werd het slechter en slechter, regelmatig moest ik door het slijk en hier en daar over wegen die overspoeld werder door het wassende water dat van de bergen kwam.En dan weer plots een mooie nieuwe strook asfalt, en ik dacht het ergste gehad te hebben en ik kraaide al victorie, yep yep!! Maar ik kraaide te snel, het mooie liedje duurde niet lang, en wat ik toen zag maakte me niet gelukkig, de autos die in de zelfde richting reden als ik keerden bijna allemaal terug. Even verder zag ik waarom, door de vele regen was er weer een stuk weg weggespoeld, met gevolg dat er een smal spoor te berijden was, en het voor normale auto's niet te doen was, de auto's met 4x4 aandrijving konden er door.

Ik dacht er aan om terug te keren, maar een wegenwerker deed teken dat het met de motor geen probleem was, en ik ben er aan begonnen, en het lukte, moeilijk op verschillende plaatsen maar ik gebruikte men ervaring van de wegen in Laos, al was dit het ergste stuk tot nu toe. Het grote probleem was er steeds als ge een tegenlinger tegen kwam, en meestal was er maar 1 goed spoor, en de auto's weigerde om ook maar een meter op zei te gaan, dus zat er voor mij niets anders op dan me aan te passen, en moest ik door het diepe slijk, al schuivend van lings naar rechts, mijn schoenen en mijn enkels leken net of ik bruine laarzen aanhad, maar dat was niet zo. Ook zag je soms dat de mensen in de auto er zin in hadden dat ze mij door het slijk konden sturen, en ze lachte me toe met een brede smaile. ( en ik vervloekte de lachende gezichten) Een dik uur heb ik geploeterd en geploeterd, en dan plots had je een betere rijbaan die overging in nieuw asfalt, oef dacht je dan, en je wist dat deze strook ook weer niet lang ging duren. En het was zo, van de nieuwe baan kwam je weer op de oude asfalt waar er op vele plaatsen stukken zijn weggespoeld, en deze zijn op gevuld met steen kiezel en zand. Op de meeste plaatsen was het zand ook weer weggspoeld, zodat er diepe gaten zijn ontstaan, en je steeds op je hoede moest zijn dat je niet in zo een gat terechtkwam.

Maar ik heb geluk gehad, en heb de slechte staat van de baan overwonnen zonder schade,( dacht ik )al deden bij aankomst mijn scheenbeen en schouder terug pijn.En als ge dan In Mae Sariang aankomt is het net of je de wereld hebt overwonnen , en dat gaf me een zalig gevoel. Op de weg naad de stad stonden er vele mensen klaar met een emmer en spons die voor een prikje je wagen of motor wilden proper maken, ze lieten je stoppen en je stond nog niet stil of ze begonnen al te poetsen, en dat wilde ik niet tot ik iemand met een hogedrukreiniger zag staan.Ik vroeg of ikde hogedrukreiniger zelf mocht gebruiken, de man vertond me niet, maar toenik hem 50 batt gaf, gaf hij gewillig de spuitlans af en kon ik beginnen met alles proper te maken.

In het centrum van de stad heb ik hetzelfde guesthouse genomen als 4 maanden terug, en de mensen herkende me meteen en vonden het een eer dat ik weer terug kwam, maar toen ik hen vertelde dat ik maar 1 nacht zou blijven keken ze een beetje sip, maarja zo gaat het he!!

De volgende dag zette ik mijn zegetocht verder tot Chiang Mai( 200 km) om daar weer van wat relaxen en te genieten na de inspanningen van de vorige dagen. Ook hier waren ze blij om me terug te zien. De eerste avond heb ik alle kennissen gaan groeten, en het bier vloeide rijkelijk, met een fikse kater de volgende morgen tot gevolg.

Eenmaal die kater verwerkt, ben ik naar de honda dealer gegaan om nief schoenen( banden) voor mijn motor te bestellen, na 25000 km is het beste er af. Ik probeerde de zelfde te bestellen, maar dat leek niet mogelijk, dus zat er niets ander op dan de Metzler te nemen die voorhanden waren in Bangkok, en ik twee dagen zou moeten wachten tot ze in Chiang Mai zouden zijn.

De volgende dagen heb ik stilletjes genoten van de rust overdag en de sfeervolle avonden. Dan was het tijd voor de bandenwissel, s'morgens mijn motor weggedaan, die ik s'avond terug mocht komen op halen. Toen ik mijn motor ging afhalen en wou betalen, vertelke de mekanieker dat hij ondekt had dat er een rollager in de stuurkolom stuk was en wel eens voor problemen zou kunnen zorgen, ik geloofde de man eerst niet omdat ik niets opmerkelijks ondervonden had, dat schroefde de man de kolom los en zag ik de scheur in de rollager, hij vertelde me dat er de eerstkilomers niets zou kunnen gebeuren maar als de rollager verder zou scheuren het een kostelijke grap zou kunnen worden .Dus liet ik een andere rollager bestellen en moest ik noodgewongen langer in Chiang Mai blijven, niet dat ik er tegen op zag om langer te blijven, maar mijne portemonee ziet er wel tegenop :-( Bandenwissel en plaatsen van de nieuwe rollager 13000 batt. Maar toen ik mijn motor ging ophalen liet de mekanieker me de oude rollager ziet, en deze zag er verschrikkelijk uit, en ik denk dat ik geluk gehad heb dat men dit ontdekt heeft.

Drie dagen later ben ik vertrokken, ik weet niet goed waar naar toe, ik wou eerst naar Nan, maar daar staat de stad onder water,( gelukkig op tv gezien) dus ben ik richting Bangkok gereden en na een rit van 350 km gestopt in Phitsanulok. Tijdens een wandeling door de stad had ik het gevoel hier al eerder geweest te zijn, en s'avonds viel mijn frang, jaja ik ben hier destijds nog geweest samen met Jan (Alias Jam Jam.) Dit is de plaats van de vliegende groenten, en de te eten insekten. Ik ben van plan hier twee nachten te blijven en dan zien we wel.

ja mensen, het kan keren en draaien, en moet me aanpassen aan het regenseizoen, want nu begint het water op vele plaatsen parten te spelen.

groetjes aan allen Mari OOOO !!!

Chris, Vickie, en Britt, ne gelukkige verjaardag he, geniet er van Tjup tjup

verdorie toch, wat kan de wereld schoon zijn, mor ge moet het zelf zien

jabbedabbedoe!!

Jajaaaa!!! hier ben ik weer met een verhaaltje, want veel heb ik niet te vertellen.

Na drie dagen in Prachuap voelde ik me al veel beter, al had ik nog steeds last van schouder, enkel en scheenbeen, maar toch besloot ik om mijn tocht verder te zetten. En na een half uurtje bollen besefde ik pas dat het te vroeg was, en dat ik beter ter plaatse gebleven was. Terug rijden was een optie, maar de betere optie was Hua Hin( men thuis in Thailand) dat ook maar een half uurtje verder was, dus het werd Hua Hin. En bij men aankomst ( thuis) voelde ik me rotslecht en kroop als een oud manneke van mijne brommer, maar als ge dan weer hartelijk word ontvangen, probeer je je toch een beetje normaal te bewegen en den harde uit te hangen, maar in werkelijkheid was het heel wat anders. Ook was er een kleine ontgoocheling, Moon men beste vriendin was voor langere tijd naar huis, dus moest ik het zonder haar doen, maar niet getreurd, er waren nog opties genoeg :-).

Dan opzoek naar een kamer he !! er stond hier een verlengd weekend voor de deur, en dat maakte het zoeken moeilijker, maar , ik zocht en ik vond, een kamer met alles er op en er aan op het gelijvloers, dat maakte het allemaal wat simpeler( geen trappen) En ook voor men motor hadden ze een geschikte plaats. De eerste dagen heb ik het weer kalm aan gedaan, en dan voel je je meteen een stuk beter.

Na enkele dagen van bijna niks te doen besliste ik om een avond te gaan vissen op de pier, ik was natuurlijk op zoek gegaan naar mijn wondermiddel, kip, maar kreeg het niet meteen gevonden, dus moest ik het met garnalen doen, zoals iedereen hier vist.Drie uren heb ik geprobeerd een visje te verschalken, maar tot mijn spijt moet ik zeggen, het was noppes, maar??? Ik prutste mijn laatste garnaal aan de haak, en wierp zo ver ik kon, de laatste kans, Na een kwartier nog steeds geen beet en besloot mijn lijn binnen te halen, en terwijl ik bezig was, hong ik opeens vast, en goe vast zalle, dus zat er niets anders op dan de lijn over te trekken, en plots kwam de lijn los , en ik merkte dat er iets aan de haak was blijven hangen, iets zwaars. met veel moeite kwam de haak met ??korter bij, ondertussen zagen andere vissers dat mijn stok flink krom stond, en ze dachten dat ik beet had, dus ik kreeg veel aandacht en speelde het spelletje mee. Na en kele minuten zagen we allen een donkere schijn in het water stilletjes boven komen, en ik hoorde enkele vissers zeggen, big jellyfish, big jellyfish.!!!Dan kwam het ding eindelijk voor mijn voeten en tot mijn verbazing zag ik iets, en begon te lachen ik geloofde mijn ogen niet, zo iets zie je alleen maar in stripverhalen. Ik had een grote laars gevangen, vol met slijk en dat gaf steeds de donkere schijn. Iedereen bulderde van het lachen, maar ik had tegenslag de laars was iets te klein voor mij:-)) Ik heb een Thai gevraagd om een foto te nemen van mijn wonderbare vangst, de foto is wat donker uitgevallen maar als je goed kijkt !!

En dan was het weer bijna tijd om de papieren van mijn motor te laten aanpassen voor de volgende vier weken. En na langt proberen bij allerlei politieinstanties kwam ik te weten dat ik terug naar Prachuap moest, dus zat er niet anders op dan terug naar Prachuap te bollen he!! De volgende morgen( slechte timing , zaterdag ) ben ik naar ginder gereden, 100 km, dat was te doen , en nu voelde ik al heel wat minder pijn, en na een dik uur was ik ter plaatse, en kon weer gebruik maken van de kamer die ik eerst ook al had , met zicht op zee. Ondertussen was er weer een kleine teleurstelling, ik kwam te weten dat er maandag nog een feestdag was, dus ik kon pas dinsdag voor de nodige formulieren gaan. ondertussen had ik de tijd nuttig besteed en heb de hele streek bezocht, en nu pas kwamik te weten hoe mooi het hier was, echt waar dit is de mooiste kustplaats die ik ooit heb gezien, echt de moeite waard om hier wat tijd te besteden.

Dan was het eindelijk dinsdagmorgen en ik naar de custompolice, na eventjes wachten was het mijn beurt en meteen had ik de juiste man te pakken en stond enkele minuten al weer op straat, met een brede glimlach, alles was weer oke tot 15 september en dan moet ik Thailand weer verlaten.

S'anderdaags ben ik weer naar Hua Hin vertrokken , ik had de meetste van mijn spullen actergelaten daar ik nog een uitnodiging op zak had voor een verjaardagsfeest in de Londonbar. Deze avond BIG PARTY, jep jep, en hoe dat afloopt is voor volgende keer.

Met mijn enkel gaat het al veel beter, men scheenbeen doet aleen nog pijn als ik erop druk, dus!! niet drukken he !! Ook heb ik ondertussen mijn stuur van de motor in de bijna perfeckte positie kunnen plooien, dus??

groetjes van nen kontente mens, mario, het feestbeest ;-))))