verdorie toch, wat kan de wereld schoon zijn, mor ge moet het zelf zien

jabbedabbedoe!!

Jajaaaa!!! hier ben ik weer met een verhaaltje, want veel heb ik niet te vertellen.

Na drie dagen in Prachuap voelde ik me al veel beter, al had ik nog steeds last van schouder, enkel en scheenbeen, maar toch besloot ik om mijn tocht verder te zetten. En na een half uurtje bollen besefde ik pas dat het te vroeg was, en dat ik beter ter plaatse gebleven was. Terug rijden was een optie, maar de betere optie was Hua Hin( men thuis in Thailand) dat ook maar een half uurtje verder was, dus het werd Hua Hin. En bij men aankomst ( thuis) voelde ik me rotslecht en kroop als een oud manneke van mijne brommer, maar als ge dan weer hartelijk word ontvangen, probeer je je toch een beetje normaal te bewegen en den harde uit te hangen, maar in werkelijkheid was het heel wat anders. Ook was er een kleine ontgoocheling, Moon men beste vriendin was voor langere tijd naar huis, dus moest ik het zonder haar doen, maar niet getreurd, er waren nog opties genoeg :-).

Dan opzoek naar een kamer he !! er stond hier een verlengd weekend voor de deur, en dat maakte het zoeken moeilijker, maar , ik zocht en ik vond, een kamer met alles er op en er aan op het gelijvloers, dat maakte het allemaal wat simpeler( geen trappen) En ook voor men motor hadden ze een geschikte plaats. De eerste dagen heb ik het weer kalm aan gedaan, en dan voel je je meteen een stuk beter.

Na enkele dagen van bijna niks te doen besliste ik om een avond te gaan vissen op de pier, ik was natuurlijk op zoek gegaan naar mijn wondermiddel, kip, maar kreeg het niet meteen gevonden, dus moest ik het met garnalen doen, zoals iedereen hier vist.Drie uren heb ik geprobeerd een visje te verschalken, maar tot mijn spijt moet ik zeggen, het was noppes, maar??? Ik prutste mijn laatste garnaal aan de haak, en wierp zo ver ik kon, de laatste kans, Na een kwartier nog steeds geen beet en besloot mijn lijn binnen te halen, en terwijl ik bezig was, hong ik opeens vast, en goe vast zalle, dus zat er niets anders op dan de lijn over te trekken, en plots kwam de lijn los , en ik merkte dat er iets aan de haak was blijven hangen, iets zwaars. met veel moeite kwam de haak met ??korter bij, ondertussen zagen andere vissers dat mijn stok flink krom stond, en ze dachten dat ik beet had, dus ik kreeg veel aandacht en speelde het spelletje mee. Na en kele minuten zagen we allen een donkere schijn in het water stilletjes boven komen, en ik hoorde enkele vissers zeggen, big jellyfish, big jellyfish.!!!Dan kwam het ding eindelijk voor mijn voeten en tot mijn verbazing zag ik iets, en begon te lachen ik geloofde mijn ogen niet, zo iets zie je alleen maar in stripverhalen. Ik had een grote laars gevangen, vol met slijk en dat gaf steeds de donkere schijn. Iedereen bulderde van het lachen, maar ik had tegenslag de laars was iets te klein voor mij:-)) Ik heb een Thai gevraagd om een foto te nemen van mijn wonderbare vangst, de foto is wat donker uitgevallen maar als je goed kijkt !!

En dan was het weer bijna tijd om de papieren van mijn motor te laten aanpassen voor de volgende vier weken. En na langt proberen bij allerlei politieinstanties kwam ik te weten dat ik terug naar Prachuap moest, dus zat er niet anders op dan terug naar Prachuap te bollen he!! De volgende morgen( slechte timing , zaterdag ) ben ik naar ginder gereden, 100 km, dat was te doen , en nu voelde ik al heel wat minder pijn, en na een dik uur was ik ter plaatse, en kon weer gebruik maken van de kamer die ik eerst ook al had , met zicht op zee. Ondertussen was er weer een kleine teleurstelling, ik kwam te weten dat er maandag nog een feestdag was, dus ik kon pas dinsdag voor de nodige formulieren gaan. ondertussen had ik de tijd nuttig besteed en heb de hele streek bezocht, en nu pas kwamik te weten hoe mooi het hier was, echt waar dit is de mooiste kustplaats die ik ooit heb gezien, echt de moeite waard om hier wat tijd te besteden.

Dan was het eindelijk dinsdagmorgen en ik naar de custompolice, na eventjes wachten was het mijn beurt en meteen had ik de juiste man te pakken en stond enkele minuten al weer op straat, met een brede glimlach, alles was weer oke tot 15 september en dan moet ik Thailand weer verlaten.

S'anderdaags ben ik weer naar Hua Hin vertrokken , ik had de meetste van mijn spullen actergelaten daar ik nog een uitnodiging op zak had voor een verjaardagsfeest in de Londonbar. Deze avond BIG PARTY, jep jep, en hoe dat afloopt is voor volgende keer.

Met mijn enkel gaat het al veel beter, men scheenbeen doet aleen nog pijn als ik erop druk, dus!! niet drukken he !! Ook heb ik ondertussen mijn stuur van de motor in de bijna perfeckte positie kunnen plooien, dus??

groetjes van nen kontente mens, mario, het feestbeest ;-))))

het is van datte!!

jajaaa!! het was eens te verwachten he!!

De laatste dagen in Maleisie heb ik stilletjes afgewerkt, steeds opzoek gegaan naar die éne ideale plaats waar ik de laatste dagen mee in gedachte zat. Een kamer vlak bij het strand, rustig , ideaal om te vissen, en waar er s'avonds wat leven is, want dat miste ik wel, wat aktie s'avonds. Maar die plaats was niet te vinden, en dan heb ik Maleisie achter me gelaten

.De grensovergang met Thailand in Taba was niet mogelijk voor touristen, dus moest ik weer wat verder naar Su Gnai Kolok, en daar lukte het vlekkeloos.Ik was nog geen tien minuten de grens over in Thailand en was al zeker 10 keer aangesproken door vrouwen en soms van die verwijfde types die hun diensten kwamen aanbieden, en naar het schijnt zijn het allen Maleisiers die dagelijks de grens over gaan om hun diensten aan te bieden aan iedereen die leeft.

De bedoeling was om hier ook op zoek te gaan naar de ideale plaats, maar blijkbaar bestaat die niet :-( En zonder het te weten was ik in de rode zone terecht gekomen. De rode zone is de zuidelijke provintie van Thailand waar de ene of andere organisatie wekelijks aanslagen pleegt met doden tot gevolg.Zo is er in maart een grote aanslag twee dagen ben ik kris kras door de rode zone gereden, en heb de ideale plaats niet gevonden.Dan ben ik verder tot Satun de andere kuststreek ( de Andaman Zee ), en vanaf daar waren de stranden uitgestrekt en mooi, maar weer nergens kon ik de ideale plaats vinden. Zo ben ik verder gereden , langs Pakbara, Thung Wha, Palian, Hat Sarang, en zo richting Trang en Krabi. Van krabi heb ik weer de oversteek gemaakt naar de Gulf of Thailand, de ander kuststreek.

Het was half vier dat ik in Surat Thani aankwam, en daar ging ik opzoek naar een betaalbaar hotel. En tijdens het zoeken naar het hotel gebeurde het, boem patat,krak, daar lag ik , mijn motseklet lag enkele meters verder.

Wat is er gebeurd? Men heeft me van de baan gereden, hoe?? awel het zit zo!!

Voor mijn reed er een donkerblauwe Toyotapickup die plots vertraagde , dat had ik gezien en vertraagde ook , de auto gaat een beetje naar lings, en draait dan plots 180 ° om, met gevolg dat ik in de flank van de auto terecht kwam, met mijn linker been tussen de auto en mijn motseklet, dan werd ik weg gekatapulteerd en kwam met een wrede smak op het gras naast de weg terecht. mijn machien lag iets verder, en dat zag er ophet eerste moment niet goed uit. Ik krabbelde recht, en op het eerste zicht had ik niet zoveel, wat schaafwonden hele linker been, broek kapot, men motorjas had zijn werk gedaan , en was enkel wat vuil. Toen ikweer recht gekropen,was en de bestuurster van de pickup( een oude vrouw )zag kon ik me niet meer houden en schelde haar de huid vol, met gevolg dat dat vrouwmens begon te huilen, ze verstond wel niets van mijn vlaamse woedeuitbarsting, maar ze wist goed wat ik bedoelde. ondertusse'n stond er wat volk te kijken , en daar was een Nieuwzeelander bij die achter me reed, en alles goed gezien had, en er ook van verschoot dat ik niet meer wondes had of niets gebroken had. Hij bevestigde meteen dat ik aan de afaire geen schuld had.Samen hebben we de motor recht gezet, en dan kon ik de schade bekijken, de linkerkant van het stuur stond naar de hemel te wijzen, de cardinage was flink gescheurd en vervrongen, de linker allumnium bak was er afgevlogen met gevolg dat die helemaal uit den haak stond. Dan waren er nog dingen die ik achteraf pas heb kunnen zien. De vrouw in kwestie gaf meteen toe dat ze in fout was, en vroeg wat er nu moest gebeuren, de Nieuwzeelander woonde al meer dan 10 jaar in Thailand, en sprak een aardig woordje thai's, en was zo mijn tolk. Ik vroeg de vrouw de schade te betalen, maar wist zelf goed genoeg dat dit niet mogelijk was, want dat veeg je met 1000 euro niet uit. Ik vroeg schappelijk 10 000 batt( 250 euro )

De vrouw weigerde te betalen, en toen heb ik de politie laten bellen door de nieuwzeelander, maar vanaf dat de politie hoorde dat het om een farang ( vreemde ) ging , had de politie plots geen tijd. Later vernam ik dat de vrouw geen verzekering had, en dat haar man zelf al de politie had gebeld om niet te komen.(zo gaat dat hier) Na een lange discutie kon ik toch nog 4000 batt krijgen( veel te weinig, maar wat kan je er aan doen he!! )

Ondertussen was een thai een stalen buis gaan halen en hebben we het stuur in een bijna normale positie getrokken, de opbergkoffer hebben we kunnen bevestigen, en na veel vijven en zessen heb ik kunnen vertrekken met een flink gehavende motor. tijdens het rijden merkte ik op dat de kwetsuren stram aan het worden waren.

Na een tiental minuutjes was er een hotel, daar ben ik gestopt, en kon bijna niet meer van mijn motor stappen met mijn gehavend been, heel de linkerkant deed pijn. Ik kon ook bijna mijn broek niet uitkrijgen op de kamer, na veel gekerm en gekreun lukte het toch, en toen zag ik de eigenlijke kweturen pas, mijn enkel aan binnen en buiten kant geschaafd , schaafwondes op mijn scheenbeen en knie, ook mijn bovedij was geschaafd; ondertussen voelde ik ook een pijn in mijn schouder. Na een koude douche, heb ik de roomservice gebeld en die hebben me te eten gebracht, ondertussen had ik de wondes goed behandeld. En die nacht wist ik niet hoe ik me het beste kon leggen, alles deet pijn, en er later over nadenkend, heb ik weer veeeeel geluk gehad, het had heel wat erger kunnen zijn, ik wou boedha bedanken op mijn blote knieén, maar dat lukte niet :-)

Toen ik s'morgens probeerde op te staan, wist ik meteen hoe laat het was, amaai ik was presies een oud ventje, maar na lang sukkelen hek in een korte broek kunnen aandoen, en heb terug de roomservise gebeld om wat te eten te brengen.Even later heb ik de pijn verbeten en heb dan pas de schade aan de motor kunnen bekijken. Het is veel werk, maar met wat geluk zal het wel lukken de motor rijklaar te maken , maar vele krassen en breuken zullen zichtbaar blijven. Na veel na te denken ben ik naar Pratchuap Khirikhan vertrokken , een plaats waar ik van te voren ook al ben geweest, en waar de kamer betaalbaar is , en er tevens ruimte is om de motor te herstellen.

Toen ik daar ter plaatse was geraakt met veel pijn en moeite, was er een ontgoogeling geen kamer mee vrij, en dan ben ik op zoek gegaan naar iets anders, en meteen gevonden, En het was een meevaller de man was een Deen die hier ook weer lang woonde en ook wat gereedschap voorhande had. S'anderendaags ben ik samen met de deense man aan de reparatie begonnen, en na een kleine dag werk, hadden we zowat alles op een bijna normale manier kunnen fiksen. Ik was trots op ons werk, en na een testrit was ik in de wolken, je merkte het bijna niet meer, de linkerkant van het stuur staat wel bijna 4 cm hoger dan de rechterkant, maar ik durf er niet verder aan wringen, als het afbreekt sta ik veel verder van huis.

Ik ga hier nog enkele dagen blijven om rustig te helen van mijn verwondingen, mijn scheenbeen en enkel zijn zo blauw als een ??? mijn schouder heeft ook tijd nodig, en mijne motor kan nog wel een half jaartje mee.

geluk, geluk, geluk, nu heb ik een lotje gekocht, morgen trekking, k'ben eens benieuwd!!

Ja mensen we reizen om te leren, nu heb ik leren duiken op de grond, wat zal het volgende zijn?? :-))

groeten uit thailand met zicht op zee, mario den duiker!!

ik ben als een kat, kom steeds op mijn pootjes terecht!!

mens, mens toch!!

Na een paar dagen op den dool te zijn geweest kwam ik in Pontian, een klein stadje langs de kust, met een kleine vissershaven.Het eerste beste hotel bleek het juiste te zijn, en van op mijn kamer zag ik een soort van grote golfbreker, deze was speciaal gemaakt om het stadje te beschermen tegen een eventuele t'sunamie, maar of dat gaat helpen , heb ik toch mijn twijfels.

Ik heb het stadje verkend, er was eigenlijk niets bijzonders te zien, en na wat rijst met een stukje kip was het tijd om een afthernoon slaapje.Ondertussen was ik wakker geworden van een fikse regenbui, en toen ik buiten keek stonden de straten blank, recht voor het hotel stond mijn motor in het water van wel een vijftal cm hoog, ik meteen naar beneden en aan de receptie vroeg ik of ze geen drogere plaats hadden voor moor mijn machien, maar dat was niet mogelijk, maar hoger dan dit kan het water niet komen verzekerde ze me. En het was zo weer avond, en tijd om een tweede wandeling, tijdens die wandeling zag ik da de mensen gebruik maakt van de t'sunamiebreker om te vissen. dat beviel me wel, en al snel had ik door dat ga ik morgen ook doen.Ik heb mijn ogen goed de kost gegeven, en dacht weer da kan ik ook, ondertussen werd ik aangesproken door enkele jonge gasten die ook aan het vissen waren, en zo kwam ik veel te weten, het is vooral de katvis die ze proberen te vangen, en toen ik hun vroeg hoe ik aan het aas kon geraken, zelf uitspitten op de zandbanken vertelde ze me, maar ik had het idee om met stukjes kip te vissen( kan je kopen in de winkel), en toen ik hun dat vertelde moesten ze allen flink lachen, en ze geloofde niet in mijn kip.Ik had in Thailand iemand katvis zien vangen met kip, waarom hier dan niet he!! De drie jonge gasten nodigde me uit om morgenavond mijn kunsten te tonen, en ik stemde toe. ik ben tot half twee bij die mannen blijven zitten, en ben dan gaan slapen.Het was bijna 11 uur voor ik wakker werd, en de zon was weer paraat, de plassen van gisteren waren niet meer te zien, en mijn motor stond er nog, oef!! Ik probeerde om ergens aan een stuk brood te komen als ontbijt, maar da lukte niet , dan maar kip en rijst he!! Ondertussen had ik een supermartkt gevonden waar ik kip kon kopen, en ze bleven tot 10 uur s'avonds open, da was het he!! Die dag heb ik wat met mijn vismateriaal bezig geweest, het moet tip top in orde zijn he! wil ik mijn grote woorden van de dag te voren waar maken

Rond 9 uur S'avonds ben ik eerst nog iets gaan eten, de kippefilet gaan kopen( 4 ringit 1 euro) en ik ben een plekje gaan zoeken, net naast de plaats van die jonge gasten van gisteren, en begon te vissen, het water was nog aan het opkomen en binnen een uur zou het ideaal worden.een half uurtje later kwamen die gasten er ook aan en ze waren verwonderd, ze dachten dat ik er mee lachte gisterenavond. Ondertussen had ik mijn eerste beet gekregen,ik was te laat en had niets,dus, ze lusten kip. toen ik mijn lijn opdraaide kwam een van die gasten kijken was ik gebruikte als aas, toen hij mijn kip zag schoot hij in de lach, en riep er zijn makkers bij, en nu waren ze met zen allen aan het lachen en vertelde het nieuws al snel verder.Een kwartiertje later kreeg ik weer beet en ja!! ik had een katvisje van een 15 tal cm. De jonge gasten geloofde hun ogen niet, en keken me met open mond aan. Dan smeet ik dat katvisje terug in het water met de boodschap, ga je pa maar eens roepen :-). Even later weer beet, en ik merkte meteen dit is heel wat groter, en terwijl in mijn lijn opdraaide stonden de jonge gasten met nog grotere ogen te kijken, maar ze trokken pas ogen toen ze zagen wat voor vis ik had, een soort van paling, da hadden die gasten nog nooit gezien, ze vertelde me dat dit maar raar of zelden gebeurd, ik liet mijn stukje kippefilet zien, en het lachen was hun snel vergaan. Ondertussen was er een knaapje van een jaar of twaalf naast mij komen staan met zijn hengel, hij kon zijn ogen niet geloven toen hij de paling zag, en had er schrik van.Even later vroeg die knaap of hij een stukje kip kreeg, ik gaf hem een stukje kip, en nog geen kwartier later had hij ook een katvis gevangen, hij nam zijn vangst en liep weg. Even later kwam hij terug met zijn vader, die het verhaal van zijn zoon niet geloofde, en aan de uitleg te horen , was het de eerste keer dat de knaap een vis gevangen had. Ik heb die avond nog een katvis of acht gevangen, en was de koning van de golfbreker, ondertussen was er zeker 25 man naar mijn wonderbare vangst komen kijken. Omstreeks half twee was de kip op, ik had me reuze vermaakt. De jonge gasten vroegen me om morgenavond terug te komen, ik, bedankte, en vertelde dat ik geen tijd had. ( je moet op je hoogtepunt stoppen he!!) De paling heb ik aan de jonge snaak gegeven, en die is er de hele golfbreker mee afgelopen, en overal het verhaal gedaan( gevangen met kip)

De volgende dag heb ik mijn planning voor de volgende dagen opgemaakt, mijn machien nog eens nagezien, en da was het. S'avonds tegen 11 uur ben ik terug naar de golfbreker gegaan, en er was weer veel volk aan het vissen, en toen ik voorbij liep hoorde je de vissers fezelen over mij.Toen kwam ik weer bij die jonge gasten, en wonder bij wonder ze waren ook met kip aan het vissen, en kregen wel beet maar kregen de vis niet gevangen. Ik rade hun aan om een kleinere haak te gebruiken, en ja, even later hadden ze de vis beet.

De volgende morgen ben ik naar Johor Bahru vertrokken, een 200 km, en ik had mijn GPS anders ingesteld, niet meer de snelste maar de korste weg aan te geven.Ik moest nu over kleine smalle banen, en van dorpje naar dorpje, ondertussen nog eens een fikse regenbui. En opeens kwam ik op een zanderige weg, de GPS leide me langs daar dus zal het wel juist zijn zekers, ik bekeek de gegevens nog eens na ,en na een 10 km moest ik rechtsaf, dus dat kon. Ik heb die weg gevolgd, ze waren deze aan het heraanleggen, en met momenten wees de gps aan dat ik zeker 100 meter naast de oorspronkelijke baan zat.En het ging van kwaad naar erger, het zand was slijk geworden en met momenten zakte mijn voorwiel zeker 10cm in het slijk.In de verte reed er een vrachrwagen voor mij uit, dus moet het doenbaar zijn he !! Ik kwam snel achter die vrachtwagen te zitten en zo kon ik in het spoor van de vrachtwagen blijven. Na een half uurtje moest ik rechtsaf en kwam weer op verharde asfaltbanen. Na veel draaien en keren kwam ik in Johor Bahru aan, dit is de stad die Maleisié en Singapore verbind met een brug. Ik ben twee dagen ter plaatse geweest, en ben dan na Singapore vertrokken. Lang heb ik moeten zoeken om de juiste weg naar de brug te vinden, mijn GPS kende deze wegen niet, en toen ik nog eens goedkoop ging banken vertelde ze me dat ik de pijlen met Woodlands moest volgen, zo gezegt zo gedaan, en ik was op de brug, en kwam terug aan land, en daar was het eerste checkpoint. Men liet me stoppen en vertelde me dat ik langs loket 59 moest. ik stopte aan het loket en moest al stilstaand op mijn motor mijn reispas afgeven, er werd een stempel in geslagen, ik kreeg een papier mee dat ik even verder moest invullen. Ik vertrok en er haperde iets, ik probeerde weer en toen zag ik het, ik bleef met mijn linkerbagagerek achter een kastje hangen. Dat kastje bleek later een badgelezer te zijn, en was nu wat uit den haak getrokken, de man aan het loket rade me aan om mijn motor opzij te zetten en te wachten. Ondertussen was ik dat kastje gaan bekijken en da stond flink uit de haak, godver d--mme, hoe kon dit nu gebeuren. Er kwam een man naar me toe die me om mijn verhaal vroeg, en daarna enkele foto's nam van de schade die ik veroorzaakt had. Ondertussen ware er twee zwaar bewapende agenten naar me toe gekomen en die me meteen wouden meenemen.De man die er eerst was verhinderde dit, en stuurde de mannen terug, oef!!Er is een hele rimram van papieren ingevuld, en dan was er het probleem met de verzekering, ik heb een verzekering voor Maleisié, maar nog niet voor Singapore, en eigenlijk was ik nog steeds langs de Maleisié kant, ik was nog niet door de controle van Singapore.Na een tweetal uurtjes papierwerk mocht ik verder,in kwam aan de Singapore douane, en die stuurde me meteen terug, ik had niet het vereiste papier (ATA)en mocht het land niet in, en moest terug keren.

Na veel vijven en zessen, mocht ik terug naar Maleisié, ik ben nog maar pas op de brug of ik kreeg weer een fikse regenbui( was dat de straf van ???) Ik was binnen de kortste keren natter dan nat.Ik ben nog een 40 tal km verder gereden tot in Kotta Tinghi, en heb daar overnacht en mijn spullen laten drogen. De volgende dag ben ik langs de kust op zoek gegaan naar de plaats waar ik tot rust zou kunnen komen. Ik heb die dag 200 km langs de kustlijn gereden, Misschien wel in 15 dorpjes gestopt en op zoek gegaan naar een hotel, en niet gevonden, jawel op een plaats vroegen ze 300 ringit = 75 euro voor een kamertje, maar das te veel voor mijn ,da kan mijne bruine niet trekken.

En zo ben ik dan tenslotte terecht gekomen in Kuantan, een stad met 50 000 inwoners. daar waren er hotels genoeg maar ze hadden ook allen zijn prijs, en voor 90 ringit had ik iets gevonden. Daar kreeg ik de problemen men mijn notebook( da verhaal ken je)

S'avonds ga ik op zoek om iets te eten, en wie loop ik daar tegen het lijf, Thijs en Liesbeth, de twee fietsende belgen, hoe is da toch mogelijk he!! We hebben samen iets gaan eten en drinken ,wat verhalen verteld, en het was zo laat. Na een goede knuffel hebben we afscheid genomen en zijn nu vrijwel zeker dat we elkaar niet meer gaan tegenkomen, Ik vertrek terug richting Thailand en zij fietsen morgen naar Singapore en dan van daaruit naar Borneo, en dan tot Australié.

Twee dagen ben ik in Kuantan gebleven, en heb dan weer lans de kust op zoek gegaan naar dat ene mooie geschikte plekje waar ik eens kan genieten van de stilte en het strand, waar bik kan vissen, entwee mooie vrouwen die met een groot palmblad me koeling geven en regelmatig me opfrissen met een ijskoud biertje( het is bij die droom gebleven)

Ik ben verschillende keren gestopt en niets gevonden tot in Kota Barhu, hier blijf ik twee dagen, en dan vertrek ik normaal naar Tak Bai( thailand)

Ja mensen , ge moet flexibel zijn ge ziet het, ge kunt wel plannen, maar je weet he t pas zeker de moment zelf.

Ik ,ben nog steeds optimist en weet zeker, ik kom wel op mijn pootjes terecht;

jaja, mens mens toch, groetjes uit Maleisié , Kota Bahru,,, mario ***

test, test, test en nog eens test !! men PC was naar de test ikel :-)

Ik moet alles eens terug testen,

Ik had problemen met mijn pc, en ging naar een pc winkel. Volgens de man in de zaak was dit zo geflikt, en vroeg me om hem 2 uren de tijd te geven, geen probleem. Ik waarschuwde hem dat er meer dan 100 cd's muziek en 10 000 fotos' op de C schijf stonden, geen probleem volgens de man.

Een dikke twee uur later ik terug naar de winkel, en mee dat ik binnen kwam zag ik al aan die man zijn gezicht dat er iets niet pluis was. Hij starte de pc op, en da ging vlot, en ik zag meteen dat ik een ander opstartscherm had.De man vertelde me fier dat er een andere windows op zat, het enige dat anders was, volgens hem,het is een engelstalige windows( van te voren had ik een nederlands taalige) Toen vroeg ik waar de foto's en de muziek nu stonden, en toen kwam het duiveltje boven, hij was alles kwijt !! En nu vroeg ik hem?? De man kon geen antwoord geven, de meeste van die cd's staan op mijn mp3 speler en de foto's van de reis heb ik opSD kaartjes staan, dus !! Dan zat er voor mij niets anders op dan de gegevens terug naar de C schijf te plaatsen . Dat vroeg ik mijn rekening, en die man durfde nog 30 ringit te vragen om het naar de kl- ten te helpen van mijn pc.

Terug op de kamer merkte ik ook op dat het klavier niet meer op azerty stond maar op qwerty, aree lap, da nu ook nog, wa nu gedaan he?? Toen ik terug naar de pc zaak ging zag ik dat er op de andere kant van de straat een andere pc shop was . Daar heb ik de problemen uitgelegd, en ze wisten te vertellen, dat de man van de andere pc zaak vroeger bij hun had gewerkt , en dat ze hem hadden ontslagen wegens geen of te weinig kennis , en die man is toen zelf een zaakje begonnen, en dit was weer een teken van zijn onkunde.

De mensen van de zaak opende de windows en zagenmeteen dat het een piraat windows was, en deze maar 3 dagen zou werken, en dan uit zich zelf zou verdwijnen, straf he!! Zo zou ik daar schoon gestaan hebben he!! Ik moest mijn pc daar laten en ze verzekerde me dat al het mogelijke zouden doen om me te helpen, en ze zouden voor half 10 s'avonds me weten te vertellen, wat en hoeveel het zou kosten, ok das goe dacht ik. Rondom 9 uur kreeg ik telefoon van de pc winkel met de vraag of ik eens langs zou kunnen komen en dat ze goed nieuws hadden. Ik er meteen naar toe, en ja ze hadden de bestanden terug gevonden, maar de orginele windows was niet meer te vinden. En nu moesten ze er ook nog een andere opzetten, en dan maar hopen dat alles werkt he!! De volgende dag moest ik om 10 uur me daar aanmelden, en mee dat ik binnen kwam zag ik meteen dat de man een flinke glimlach uitstraalde.Volgens hem was al het mogelijke gedaan om me te helpen, ik had de foto's en muziek terug, een engelstalige windows, en ze vroegen me om eerst alles eens te testen;

En dit is de laatste test ik moet ook mijn wordpad testen, en hoop nu dat het lukt.

Zo mensen als julie dit schrijven aankrijgen is alles voorlopig OK

groetjes van Mario, en de avonturen voor dit schrijven krijgen julie een van de volgen de dagen, en het is de moeite zalle

Maleisie raar land, maar het is er, dus bekijken we het he!!

En toch??

Twee dagen eer dan ik had voorzien was ik al in Maleisie, ik had geen rekening gehouden met de papieren van mijn motor, en die moesten voor den 21^ste juni binnen zijn. En toen ik voor de zekerheid de papieren nog maal bekeek, zag ik het, verdorie das vandaag al, en de grens haal ik niet meer, wa nu gedaan?? Ik ben naar een politiebureel gestapt, en heb daar mijn uitleg gedaan, de man aan het bureel verstond mijn uitleg, maar hij was geen douanebeambte he!! De helpzame politieagent belde naar de douane aan de grensovergang in Sadoa, daar wist men te vertellen dat ik me morgen tussen 9 en 10 moest aanmelden aan bureel 3, en tevens wisten ze te vertellen dat er wel een boete op stond, hoeveel, dat zouden ze aan bureel 3 wel zeggen, da voorspelde niet veel goeds, ik wist dat er een melding op de papieren stond van 450 000 batt ( 11 000 euro)

Ik de volgende morgen naar de grensovergang, en om half 9 stond ik al aan het bureel te wachten maar er was nog niemand, dus was het wachten geblazen he!! Vijf na negen ging het licht in het bureel aan, ik meteen naar binnen en de man aan het bureel keek met een boze blik naar me, en vroeg me om terug naar buiten te gaan en te wachten tot ze me riepen. Het was net geen half tien tot men op de venster klopte, ik mocht naar binnen, gaf mijn papieren af, en het eerste wat die man deed was naar de datum kijken, en terwijl lachte hij binnensmonds, en dan mocht ik mijn uitleg doen. Ik liet de datum op mijn reispas zien en daarop stond dat ik voor den 24 ste het land moest verlaten, en op de papieren van mijn motor stond voor den 21 ste, en dat daar de vergissing is ontstaan. De man nam alle papieren en ging naar een andere man wat vragen. Toen hij terug kwam vertelde hij me dat er een boete van 1000 batt moest betaald worden, en alles dan in orde was.Ik was echt tevree dat de boete nog meeviel.

Aree!! Omstreeks 13 uur stond ik op Maleisische bodem, en ben verder gereden tot Changlun en heb daar overnacht. De volgende dag ben ik naar Alor Setar gereden een 150 km verder, ik heb twee uren gezocht naar een betaalbare slaapplaats maar onder de 100 ringit (25 euro) kreeg ik niks gevonden, en dan ben ik maar verder gereden naar Georgtown( Penang) en daar heb ik meteen iets gevonden voor 65 ringit, nog veel geld , maar dit kon nog juist. Daar ben ik 3 dagen gebleven en dan ben ik verder naar Lumut gereden , een echte badplaats met strand en een mooie jachthaven en vele winkeltjes met vanalles en nog wa.. De eerste dag was een verkenning, veel rondgelopen( tot mijn voeten er pijn van deden) En ik had gezien dat ze op een pier aan het vissen waren, en dat zinde mij wel, ik zag dat de vissers wel beet kregen maar ze kregen niets gevangen, toen ik kortenbij kwam zag ik dat ze met zeer grote haken bezig waren, en dat was volgens mij de reden dat ze niks gevangen kregen, en dacht , da kan ik beter. Ik s'avonds nog naar een viswinkel, wat aas gekocht.

En de volgende morgend stond ik paraat aan de pier, en tot mijn grote verbazing was deze pier geslopen met een groot hekwerk en hangslot. Even later vernam ik dat de pier pas opengaat met hoog water als de jachten de haven uitkunnen, daar stond ik mooi he!! Wat verder zag ik een staketsel in het water dat verbonden was met een smalle loopbrug, en daar heb ik geprobeerd om met mijn visserskunsten hier de mensen te verbazen, en ik heb heel mijn trukkendoos boven gehaald en niks lukte, wat ik ook maar probeerde ik kreeg geen staartje gevangen, en rond half een heb ik het opgegeven, en heb mijn aas zo maar te voeder in het water gekiept,en ben als het loze vissertje maar naar de vis gaan kijken in de vele viswinkeltjes.

Twee dagen later ben ik verder gereden naar Kuala Lumpur de hoofdstad met zijn zeer hoge gebouwen. Net voor dat je Kuala Lumur binnen komt moet je eerst een berg over en zodra je bijna boven bent zie je al die reuze gebouwen als paddestoelen verschijnen, dat was echt indrukwekkend, je wil daar dan foto's nemen , maar da kan da niet omdat je op een drukke snelweg bent. En zodra je die berg dan weer bent afgedaalt sta je in een drukke stad, en probeer daar maar eens iets te vinden, meer dan een uur ben ik op zoek gegaan naar een klein betaalbaar hotel, en na lang zoeken vind je dan iets voor 99 ringit, dus moest en kon ik niet twijfelen.

De volgende dagen heb ik rond gezworven in de stad, ik ben bij al de grote gebouwen geweest, en je nek deed steeds pijn van naar het omhoog kijken, ik ben in een choppingmall geweest, 14 verdiepingen hoog, je had hier echt alles, zo was er een heus pretpark , een sportcomplex met 6 tennisbanen, snookerzaal met 20 tafels en een bowling met 28 banen, en dan ben ik nog dingen vergeten, en wat je hier allemaal kon eten !! mens toch, maar het had zijn prijs ook wel.

Dan was het tijd om naar Melaka te rijden, ondetussen nog eens een helse regenbui gehad. Melaka is een plaats die door vele bevolkingen is ingenomen enkele eeuwen geleden, zo hebben de Portugezen , de Nederlanders, de fransen onder Napoleon, Indonesie kortom er is zeer veel gevochten in en rondom deze stad die ook het oog van Maleisie genoemd word. Dus hier hebben mijn voetjes ook weer pijn gedaan, van het rond dwalen in de chinese en indische wijken. Maandag morgen heb ik mijn was weggedaan( het was nog eens nodig) en de uitbaatster vertelde me morgenvroeg om 9 uur kan je hem komen afhalen, da was goed voor mij, ik betaalde en ging nog wat rond zwerven. De volgende morgen stond ik met mijn motor met pak en zak klaar om9 uur te wachten op mijn gewassen was. Om kwart na 9 was de winkel nog niet open, awel om het verhaal kort te maken ik heb daar gewacht tot 5 na 1 s'middags, toen opende de shop pas, het was een andere dame dan voorheen, ze probeerde me iets uit te leggen, ik verstond verschillende malen hospital, hospital, dus ik denk dat de uitbaatster in het hospitaal was en deze dame haar uit de nood kwam helpen. Ik gaf ze mijn reçu en de dame ging mijn was zoeken, ze kwam met een zak af die veel te groot was, even later met een andere en deze was ook niet van mij, dan ben ik mee gaan zoeken, en na enkele minuten had ik de juiste zak vast en ben nog vertrokken richting het zuiden. Zo ben ik in Batu Bahat tercht gekomen, wat en hoelang ik hier ga blijven weet ik niet.

Maleisie, de wegen zijn er zeer goed, het eten is zeer pikant, het bier zeer duur, benzine zeer goedkoop, nachtleven is er niet alles sluit voor middernacht, van de taal is ook weer niets van te verstaan, maar voor de rest is het wel te doen.

Ja mensen echt veel beleef ik voor de moment niet, maar het kan niet steeds kermis zijn he!!

Greetings in the name of Mario from belgium!!

een stel losgelaten apen, dat zijn ze!!

Jaja zo gaat da he!!

Krabi, s'avonds mijn gevoel van oor en hoofdpijn was al een stuk beter, en ben dus niet van plan om naar een arts te gaan.

Met de twee belgische fietsers( Stijn en Liesbeth) had ik afgesproken om naar de beslissende match Nederland Portugal te kijken, maar er was een probleem , da begint hier om kwart voor twee s'nachts, en welke gekke uitbater gaat zo lang zijn zaak openhouden voor wa belgen en hollanders? Na lang zoeken hadden we een cafe gevonden dat zou open blijven. Eerst nog eens lekker gegeten, en rond den elven heb ik me naar dat cafe begeven, mijn grote verbazing was , daar was niemand . Ik was de enige klant, ik zette me aan de bar en bestelde een grote fles bier. De tv stond aan op een sportzender en er was snooker op, niet dat ik een grote fan ben, maar ja je kon je zinnen toch op iets zetten. Ik was aan mijn tweede fles bezig, en plots hoorde ik stemmen ( hollands) amaai de brigade is daar , dacht ik. En ja een tiental in het orange geklede mannen en vrouwen, kwamen binnen, en meteen viel het op , amaai da gaat hier een feest worden as die hollanders moesten winnen. Even later kwam Stijn ook binnen, en die zette zich naast mij aan de bar. En het begon al, vanaf dat de hollanders wisten dat er twee belgen binnen zaten, kon hun plezier niet op, en we werden uitgelachen om dat onze rode duivels, zich niet geplaatst hadden . Ondertussen hadden de hollanders de zaak al op hun kop gezet met te proberen om de grote tv in een andere richting te draaien zodat zij het beste zicht hadden, maar dat kon niet de tv stond goed vast gemaakt. Dan probeerden ze de twee belgen van hun plaats te krijgen, zodat zij betere plaatsen hadden. Tijdens dat proberen heb ik hun beleefd gevraagd om het zo te laten, enkele begrepen de boodschap en gingen terug, maar der was er weer ene bij, die nie luisteren wilde, en probeerde me van mijn barkruk te trekken, maar het viel hem wat tegen, ik trok harder dan hem en hij vloog met zijn lichaam tegen de toog aan, en toen ik ging rechtstaan en hem eens diep in zijn ogen keek, besefde hij dat hij fout was Maar dan kwam er nog ene af en ik pakte mijn barkruk vast en liet zien dat ik niet de intentie had om op te schuiven, hij hielp zijn maat recht op en ging bij zijn maten zitten. Stijn was flink verschoten van mijn reactie, en vertelde me dat hij dat nooit zou gedurven hebben. Even later kwam een van de vriendinnen van die hollanders hun excuses aanbieden, aree vooruit dan maar. Net voor de wedstrijd begon kwamen er nog drie engelse fans binnen, en het over en het weer geroep begon stilaan uit de hand te lopen, toen kwam de uitbater er tussen en dreigde de zaak te sluiten, en toen werd het plots veel stiller.

En dan begon de grote wedstrijd, de hollanders hadden met zijn allen luidkeels hun nationale hinde meegebruld, en even later begon het, er waren wat kansjes heen en het weer tot de hollanders een doelpunt maakte, mens mens ,die werden zot zeg, en der was er ene bij die het niet kon laten en trok de thaise vlag van de muur en hing er zijn vlagje. Ook had die een deel van offers voor boedha omvergegooit De uitbater kon hier niet mee lachen en nam de telefoon, en belde iemand op. De wedstrijd ging verder en toen werd het 1-1 , wat werd het nu stil ik klapte in mijn handen, en plots klapte de Engelse mee, en de hollanders werden zeer stil. Even voor het einde van de eerste helft stopte er een politie busje zes zwaar bewapende agenten , de uitbater wees de man aan die de offers had omver gegooit en de thaise vlag van de muur had getrokken en binnen de kortste keren stak die man geboeid in de politie wagen. Er werd gevraagd onze rekening te betalen, en we moesten de zaak verlaten. Hup daar ging onze voetbalavond. Ene hollandse aap had ons mooi voor schut gezet.

Ik heb met Stijn in dereceptie van mijn hotel de tweede helft kunnen volgen, en mijn geluk kon niet op toen het vast stond , dat de hollanders naar huis moesten. De volgende morgen was het al half elf toen ik wakker werd, en besliste nog een dag langer te blijven in Krabie. Die dag heb ik mijn motor nog een een poetsbeurt gegeven, wat ook weer nodig was. Wat rond gewandeld iets gaan eten en een leuk cafeetje gevonden (de uitbater was een oostenrijker) Daar heb ik de nodige pintjes gedronken, en het was weer bedtijd.

Rond den tienen heb ik Krabi verlaten en ben richting Maleissie gereden , een goede 300 km en toen was mijn energie op en was het tijd om een slaapplaats te vinden in Hat Hay En echt waar,ik was de wanhoop nabij, nergens kon ik een betaalbare kamer gevonden krijgen, en toen ik weer probeerde en ze me 1100 batt vroegen voor een kamer( wat veel te veel is voor mijn budget) kwam een medewerker van het hotel me achtena en vertelde me dat er even verder in een straatje een betaalbaar hotel was. Ik er naar toe, en toen ik de inrit bekeek en alleen maar mooie en dure auto's zag staan dacht ik das weer niks voor mij. Ik parkeerde mijn moto, en meteen kwam er zo een aangeklede aap ( lakei) om mijn bagage te dragen, ik probeerde hem te vertellen dat ik eerst de prijs moest weten, ik bekeek de mooie receptie, en de moed zakte weer in mijn schoenen weer niks voor mij, dacht ik. Ze hadden kamers van 400 tot 2200 batt, ik vroeg of ik een kamer van 400 mocht zien, en tot mijn grote verbazing zag die kamer er mooi en netjes uit, het enige nadeel , vanuit de venster keek je pal op een grote muur die een 10 tal meter verder stond. Ik nam meteen deze kamer ik moest geen andere meer zien, oef!! Het was ondertussen al over den achten eer ik de nodige formulieren had ingevuld, en de lakei hielp me tevens mijn bagage te dragen naar mijn kamer, een tip van 20 batt en die lachte ook weer.

Na de gebruikelijke douche was het etenstijd, snel had ik iets gevonden om te eten maar weer niemand verstond mij, dan ben ik naar de andere tafels gaan kijken wat die aan het eten waren, en toen ik iets zag wat me aanstond wees ik en zegde, same same, dat verstonden ze wel J

Lekker gegeten, nog eens door de straat gewandeld, en het was weer bedtijd, Deze morgend om 9 uur had ik weer honger in kon een heel brood op denk ik, maar iets gevonden krijgen met brood??? Das andere koek, ik moest tevreden zijn met een echt Thais menu., rijst met kip een gebakken groentjes en een pikant sausje. De eerste verkenning is afgelopen , en ben aan dit schrijven begonnen, sebiet is een koud drankje drinken, en voor de rest zien we wel.

jaja nog drie dagen en ik verlaat Thailand, voor hoe lang dat weet ik nog niet, mùaar ze zien me zerker nog terug (e freddy)

groetjes aan het thuisfront, en je weet mario laat niet met zich sollen he!!

Van ? naar ??

Kukeleku, hier ben ik weer tedjuu!!

Prachuap was een mooie en geslaagde stop, 5 nachten heb ik het hier uitgehouden, en dan was het tijd om menne motseklet nog eens in gang te stampen. De planning was om naar Paksong te rijden, en in de school een weekje te verblijven. Het enige probleem was het opkomende water, ik had tv beelden gezien van Chumhpon, het water stond op sommige plaatsen wel meer dan een meter op de straat, dus as ge daar dan moet passeren is de kans groot dat je der ook in verzeild geraakt, en dat is niet de bedoeling he!!.. Onderweg wat regenbuien, maar dat deerde me niet, je bent zo weer opgedroogd. En in de buurt van Chumphon zag je de eerste resultaten van het opkomende water, hier en daar waren de rivieren uit hun oevers getreden, met grote waterplassen tot het gevolg, maar van water op de straat was er geen sprake; Tijdens een stop had ik gezien op de kaart dat ik Chumpong kon vermijden mits een omweg van een 40 km, ik heb het zekere maar genomen en ben via de omweg gereden

Een dik uur later stond ik terug op de juiste weg, en van water was er geen spraken meer. En eenmaal in Lang Suan moest ik de 3006 op, en een uurtje later stond ik in Paksong, en het verraste me, alles was hier nu anders, het winkeltje waar ik iedere middag iets ging drinken was gesloten van de twee eethuisjes was er ook geen sprake meer, aleen de garage met de karaokemachiene was er nog, en meteen kwam de uitbaatster buiten gelopen met een grote smile. En in haar ogen kon je de dollartekens weer zien draaien, ik heb er iets gedronken, betaald, en meteen vroeg de uitbaatster wanneer ik met de groep zou langs komen? Ik schudde het hoofd , en antwoorde , da zul je wel zien.

Aan de school aangekomen, hier leek op het eerste zicht alles het zelfde gebleven te zijn. Tot ik in het restaurant kwam en zag dat de prijzen voor voedsel en drank flink de hoogte zijn ingegaan, ook de tv was weg, dus kon ik geen voetbal kijken, sneu he!! Ik was al een vijftal minuutjes op het terrein en was nog steeds niemand tegen gekomen. Dan ben ik naar de slaapplaats gegaan, en daar trof ik vier canadezen en een engelse, die allen in een hangmat lagen, en nog niet eens hun hoofd draaide toen ik me voorstelde, en het was hun ook te veel om me een hand te geven, en mijn besluit stond snel vast, hier blijf ik niet. En even later ben ik naar Ranong vertrokken, en onderweg kwam ik de twee fietsende Belgen tegen, we hebben samen nog iets gedronken, en zijn allen onze eigen weg verder gezet.

In Ranong had ik snel een geschikte kamer gevonden, en betaalde voor twee nachten. Na de nodige schrobbeurd ben ik de winkelstraat ingelopen en ook hier merkte ik de vele zaken die gesloten waren op. Even later op een terras wist ik de reden, tijdens het regenseizoen vertrekken vele mensen naar hogere gelegen plaatsen om daar dan in de bossen en wouden te werken. En tegen de droge periode komen ze terug, net zoals de trekvogels bij ons. Die avond was het na enkele biertjes tijd om in mijn bedje te kruipen, zo een motorrit kruipt toch wel in je lichaam. S'morgens kraaide de haan al zeer vroeg, het was zes uur en ik stond al buiten, en ik stond daar alleen, het was net of heel Ranong nog sliep. Ik wandelde naar de markt en daar zag je dat de mensen alles aan het opstellen waren, en even later was heel Thailand wakker , en er werden goede zaken gedaan op de markt want bijna iedereen ging met volle tassen weg. Die dag heb ik het rustig gehouden en heb mijn dagelijkse kilometers weer gewandeld, en dan s'avonds heb ik me op een terras gezet met een groot tv scherm, en omstreeks 11 uur zat het terras vol, en de voetbal begon Portugal - Denemarken , bijna alle tv kijkers supporterde voor Portugal behalve ik natuurlijk. Maar Portugal won, en de thai lachte me uit. Een dik uur later begon de andere wedstrijd Nederland - Duitsland, en weer stond ik in de minderheid, maar deze keer won ik , en ik heb op de overwinning van de duitsers nog enkele pinten gedronken, en dan naar mijn kamer gegaan. Toe ik mijn pc opzette zag ik dat Seppe nog op facebook zat, en die was verwonderd dat ik nog niet slapen was, het was hier ondertussen al over de vieren s'morgens.

Goed had ik geslapen, en toen ik op mijn klok keek was het al half twaalf, potvolkoffie , zo laat al, dan zal ik nog maar een dagje langer blijven. Zo gezegt zo gedaan, en ik ben nog langer gebleven, en een dag later richting Kratie vertrokken. En na een uurtje of twee rijden zag ik in de verte iets bekend voor mij, twee fietsers, het was dat koppel belgen dat ik van te voren ook al tegen gekomen was.We hebben in het volgende dorpje nog iets gedronken, en een afspraak gemaakt , zondag avond zouden ze in Krabi zijn , en dan zouden we de bloemetjes eens gaan buiten zetten. Ik ben eens benieuwd.

Het is nu zondag middag 2 uur ik voel me niet te best , mijn linker oor doet pijn, en heb steeds het gevoel dat ik in een dalend vliegtuig zit. Ik ben hier al enkele apotheken binnengelopen maar niemand verstaat me hier. En ze willen me allemaal iets meegeven , een soort antibiotica, en dat vertrouw ik niet, als dat morgen nog het zelfde is ga ik naar een hospitaal hier in Krabi, en dan zien we wel.

Dus mensen, da is het weer, veel meer kan en durf ik niet te vertellen, ( nu zet ik er een deel op verkeerde gedachten he!!) J))

Sa bai di, sa bai dai, hoepsasa, hoepsasa !!! mario !!

En OOOOOO ja, ik ben over de helft van mijn geplande periode, dus mensen die me nog niet in belgie willen, hier is mijn rekening nummer , en doe een ernstige storting, zodat ik nog een half jaartje langer kan blijven, ::- ))

op weg naar ???

Op een ander tikt het klokje ook!!

De laatste avond in Hua hin had ik geen bier gedronken, want morgenvroeg vertrek ik, zo vroeg mogelijk richting Chumphon (380 km ) Dus redelijk vroeg men bedje in met mijn maatje, en rondom 11 uur telefoon voor Moon, meteen zag ik dat er iets niet pluis was. Even later vertelde Moon dat haar vader was opgenomen in een ziekenhuis, vermoedelijk een hartfalen. Moon was in alle staten en wou meteen naar haar vader vertrekken, maar het grote probleem was , het is meer dan 500 km van Hua Hin, en dan nog op dit uur. Moon had naar het busstation gebeld en had vernomen dat de eerste bus om 5 uur s'morgens vertrekt vanuit Chaam (25 km van Hua Hin) en vroeg me of ik haar kon wegdoen met de motor naar Chaam. Want als ze nu al daar is, is ze zeker van een plaats in de bus. En wat kon ik anders dan JA te zeggen. Moon was ondertussen haar spullen gaan pakken, en dan had ik tijd om me aan te kleden en mijn motor buiten op de straat te zetten. Een half uurtje later was Moon daar met haar pak en zak, en wat had die allemaal bij, ik begon te laden, en Moon vertelde me dat ze nog twee tassen moest gaan halen, en ik zij haar dat het onmogelijk was om alles op de motor te laden. En na wat gekibbel is er beslist om een tuk tuk te laten komen. En kwart voor 1 was de tuk tuk ter plaatse, ook de tuk tuk driver had moeite om alles op een degelijke manier te laden. En kwart na een is ze dan vertrokken na nen dikke knuffel. Mijn motor terug op zijn plaats gezet, en terug in mijne tram gekropen en viel meteen weer in slaap. Rond 4 uur werd ik gebeld op mijn gsm, Moon, amaai dacht ik, op dit uur??, Moon vertelde me dat het niet goed was met haar vader, en dat ze een ticket had voor de bus. Ze bedankte me nog eens voor alles.

Ja wat nu gedaan, nu vertrekken? Ik voelde me nog moe, en besliste op een dag later te vertrekken. Die maandag was het boedha dag en dan mag er geen alcohol verkocht worden in cafe's en bars, dus alles was gesloten, met het gevolg dat deze dag lang duurde en der niets te zien was in de stad.

Goed uitgerust ben ik vertrokken richting Chumphon, maar ik had de dag van te voren , de saaie dag, gelezen dat er onderweg nog een mooie plaats was, Prachuap Khiri Khan, genoemd( wat nen naam he !!). En ik zou een kleine omweg maken en als het echt de moeite was zou ik daar een overnachting doen, en bij aankomst geloofde ik mijn ogen niet, amaai is me da hier mooi zeg, en meteen was ik verkocht en besliste om hier te blijven. Een kamer was zo gevonden in een homestay, en de uitbaatster was een lief vrouwtje, wa wil je nog meer he!! Het strand was een grote archipel omgeven door een rotsachtig gebergte, de tientallen vissersbootjes lagen op het zand te wachten tot het hoogtij, en dat gaf een beeld zoals je dat alleen in films ziet. Het stadje zelf was niet zo groot, maar hier had je ook geen uitgaansleven. Dus gaan we echt relaxen. Na de middag heb ik het hele strand afgelopen, en ik was weer vergeten me in te smeren , met een rode huid als gevolg. Na een douche heb ik me laten insmeren door de lieftallige, door de lieftallige gastvrouw.

S'avonds hier nog wat pintjes gedronken, en het was zo bedtijd. De volgende morgend, slecht geslapen, voelde me niet lekker, en besliste vrij snel om hier nog een nachtje langer te blijven. En even later voelde ik me al veel beter. Ik heb mijn motor genomen en op goed geluk op zoek gegaan naar mooie plaatsen, en daar was geen gebrek aan. Dus moet ik een van de volgende dagen eens wat foto's op de blog zetten. Vandaag zijn hier nog twee fietsende belgen aangekomen( uit zottegem) en die willen ook verder naar Chumphon, en zij wisten uit goede bron te vertellendat de wegen net voor Chumphonvoor 3 dagen zijn afgesloten door het vele water dat er is gevallen de laatste dagen. Dus moet ik mijn plannen aanpassen, en zal hier nog maar een dagje langer blijven.

Ja zo gaat datte eh!!, elke dag je planning aanpassen, maar daar ben ik goed in zalle;

Oja!!!!! Ik mag mijn petekind( je) niet vergeten, die is morgen jarig, van uit Thailand wens ik je een prachtige verjaardag, en geniet van deze bijzondere dag. En als ik hier nog eens een witte kikker tegen kom, zal ik hem opsturen zalle!!

Ja ik groet iedere lezer of lezeres, en een van de volgende dagen zal er nog wel eens iets spannends gebeuren zeker, zodat ik wat verder kan uitweiden. Mario