jajaaa!! het was eens te verwachten he!!

De laatste dagen in Maleisie heb ik stilletjes afgewerkt, steeds opzoek gegaan naar die éne ideale plaats waar ik de laatste dagen mee in gedachte zat. Een kamer vlak bij het strand, rustig , ideaal om te vissen, en waar er s'avonds wat leven is, want dat miste ik wel, wat aktie s'avonds. Maar die plaats was niet te vinden, en dan heb ik Maleisie achter me gelaten

.De grensovergang met Thailand in Taba was niet mogelijk voor touristen, dus moest ik weer wat verder naar Su Gnai Kolok, en daar lukte het vlekkeloos.Ik was nog geen tien minuten de grens over in Thailand en was al zeker 10 keer aangesproken door vrouwen en soms van die verwijfde types die hun diensten kwamen aanbieden, en naar het schijnt zijn het allen Maleisiers die dagelijks de grens over gaan om hun diensten aan te bieden aan iedereen die leeft.

De bedoeling was om hier ook op zoek te gaan naar de ideale plaats, maar blijkbaar bestaat die niet :-( En zonder het te weten was ik in de rode zone terecht gekomen. De rode zone is de zuidelijke provintie van Thailand waar de ene of andere organisatie wekelijks aanslagen pleegt met doden tot gevolg.Zo is er in maart een grote aanslag twee dagen ben ik kris kras door de rode zone gereden, en heb de ideale plaats niet gevonden.Dan ben ik verder tot Satun de andere kuststreek ( de Andaman Zee ), en vanaf daar waren de stranden uitgestrekt en mooi, maar weer nergens kon ik de ideale plaats vinden. Zo ben ik verder gereden , langs Pakbara, Thung Wha, Palian, Hat Sarang, en zo richting Trang en Krabi. Van krabi heb ik weer de oversteek gemaakt naar de Gulf of Thailand, de ander kuststreek.

Het was half vier dat ik in Surat Thani aankwam, en daar ging ik opzoek naar een betaalbaar hotel. En tijdens het zoeken naar het hotel gebeurde het, boem patat,krak, daar lag ik , mijn motseklet lag enkele meters verder.

Wat is er gebeurd? Men heeft me van de baan gereden, hoe?? awel het zit zo!!

Voor mijn reed er een donkerblauwe Toyotapickup die plots vertraagde , dat had ik gezien en vertraagde ook , de auto gaat een beetje naar lings, en draait dan plots 180 ° om, met gevolg dat ik in de flank van de auto terecht kwam, met mijn linker been tussen de auto en mijn motseklet, dan werd ik weg gekatapulteerd en kwam met een wrede smak op het gras naast de weg terecht. mijn machien lag iets verder, en dat zag er ophet eerste moment niet goed uit. Ik krabbelde recht, en op het eerste zicht had ik niet zoveel, wat schaafwonden hele linker been, broek kapot, men motorjas had zijn werk gedaan , en was enkel wat vuil. Toen ikweer recht gekropen,was en de bestuurster van de pickup( een oude vrouw )zag kon ik me niet meer houden en schelde haar de huid vol, met gevolg dat dat vrouwmens begon te huilen, ze verstond wel niets van mijn vlaamse woedeuitbarsting, maar ze wist goed wat ik bedoelde. ondertusse'n stond er wat volk te kijken , en daar was een Nieuwzeelander bij die achter me reed, en alles goed gezien had, en er ook van verschoot dat ik niet meer wondes had of niets gebroken had. Hij bevestigde meteen dat ik aan de afaire geen schuld had.Samen hebben we de motor recht gezet, en dan kon ik de schade bekijken, de linkerkant van het stuur stond naar de hemel te wijzen, de cardinage was flink gescheurd en vervrongen, de linker allumnium bak was er afgevlogen met gevolg dat die helemaal uit den haak stond. Dan waren er nog dingen die ik achteraf pas heb kunnen zien. De vrouw in kwestie gaf meteen toe dat ze in fout was, en vroeg wat er nu moest gebeuren, de Nieuwzeelander woonde al meer dan 10 jaar in Thailand, en sprak een aardig woordje thai's, en was zo mijn tolk. Ik vroeg de vrouw de schade te betalen, maar wist zelf goed genoeg dat dit niet mogelijk was, want dat veeg je met 1000 euro niet uit. Ik vroeg schappelijk 10 000 batt( 250 euro )

De vrouw weigerde te betalen, en toen heb ik de politie laten bellen door de nieuwzeelander, maar vanaf dat de politie hoorde dat het om een farang ( vreemde ) ging , had de politie plots geen tijd. Later vernam ik dat de vrouw geen verzekering had, en dat haar man zelf al de politie had gebeld om niet te komen.(zo gaat dat hier) Na een lange discutie kon ik toch nog 4000 batt krijgen( veel te weinig, maar wat kan je er aan doen he!! )

Ondertussen was een thai een stalen buis gaan halen en hebben we het stuur in een bijna normale positie getrokken, de opbergkoffer hebben we kunnen bevestigen, en na veel vijven en zessen heb ik kunnen vertrekken met een flink gehavende motor. tijdens het rijden merkte ik op dat de kwetsuren stram aan het worden waren.

Na een tiental minuutjes was er een hotel, daar ben ik gestopt, en kon bijna niet meer van mijn motor stappen met mijn gehavend been, heel de linkerkant deed pijn. Ik kon ook bijna mijn broek niet uitkrijgen op de kamer, na veel gekerm en gekreun lukte het toch, en toen zag ik de eigenlijke kweturen pas, mijn enkel aan binnen en buiten kant geschaafd , schaafwondes op mijn scheenbeen en knie, ook mijn bovedij was geschaafd; ondertussen voelde ik ook een pijn in mijn schouder. Na een koude douche, heb ik de roomservice gebeld en die hebben me te eten gebracht, ondertussen had ik de wondes goed behandeld. En die nacht wist ik niet hoe ik me het beste kon leggen, alles deet pijn, en er later over nadenkend, heb ik weer veeeeel geluk gehad, het had heel wat erger kunnen zijn, ik wou boedha bedanken op mijn blote knieén, maar dat lukte niet :-)

Toen ik s'morgens probeerde op te staan, wist ik meteen hoe laat het was, amaai ik was presies een oud ventje, maar na lang sukkelen hek in een korte broek kunnen aandoen, en heb terug de roomservise gebeld om wat te eten te brengen.Even later heb ik de pijn verbeten en heb dan pas de schade aan de motor kunnen bekijken. Het is veel werk, maar met wat geluk zal het wel lukken de motor rijklaar te maken , maar vele krassen en breuken zullen zichtbaar blijven. Na veel na te denken ben ik naar Pratchuap Khirikhan vertrokken , een plaats waar ik van te voren ook al ben geweest, en waar de kamer betaalbaar is , en er tevens ruimte is om de motor te herstellen.

Toen ik daar ter plaatse was geraakt met veel pijn en moeite, was er een ontgoogeling geen kamer mee vrij, en dan ben ik op zoek gegaan naar iets anders, en meteen gevonden, En het was een meevaller de man was een Deen die hier ook weer lang woonde en ook wat gereedschap voorhande had. S'anderendaags ben ik samen met de deense man aan de reparatie begonnen, en na een kleine dag werk, hadden we zowat alles op een bijna normale manier kunnen fiksen. Ik was trots op ons werk, en na een testrit was ik in de wolken, je merkte het bijna niet meer, de linkerkant van het stuur staat wel bijna 4 cm hoger dan de rechterkant, maar ik durf er niet verder aan wringen, als het afbreekt sta ik veel verder van huis.

Ik ga hier nog enkele dagen blijven om rustig te helen van mijn verwondingen, mijn scheenbeen en enkel zijn zo blauw als een ??? mijn schouder heeft ook tijd nodig, en mijne motor kan nog wel een half jaartje mee.

geluk, geluk, geluk, nu heb ik een lotje gekocht, morgen trekking, k'ben eens benieuwd!!

Ja mensen we reizen om te leren, nu heb ik leren duiken op de grond, wat zal het volgende zijn?? :-))

groeten uit thailand met zicht op zee, mario den duiker!!