Kukeleku, hier ben ik weer tedjuu!!

Prachuap was een mooie en geslaagde stop, 5 nachten heb ik het hier uitgehouden, en dan was het tijd om menne motseklet nog eens in gang te stampen. De planning was om naar Paksong te rijden, en in de school een weekje te verblijven. Het enige probleem was het opkomende water, ik had tv beelden gezien van Chumhpon, het water stond op sommige plaatsen wel meer dan een meter op de straat, dus as ge daar dan moet passeren is de kans groot dat je der ook in verzeild geraakt, en dat is niet de bedoeling he!!.. Onderweg wat regenbuien, maar dat deerde me niet, je bent zo weer opgedroogd. En in de buurt van Chumphon zag je de eerste resultaten van het opkomende water, hier en daar waren de rivieren uit hun oevers getreden, met grote waterplassen tot het gevolg, maar van water op de straat was er geen sprake; Tijdens een stop had ik gezien op de kaart dat ik Chumpong kon vermijden mits een omweg van een 40 km, ik heb het zekere maar genomen en ben via de omweg gereden

Een dik uur later stond ik terug op de juiste weg, en van water was er geen spraken meer. En eenmaal in Lang Suan moest ik de 3006 op, en een uurtje later stond ik in Paksong, en het verraste me, alles was hier nu anders, het winkeltje waar ik iedere middag iets ging drinken was gesloten van de twee eethuisjes was er ook geen sprake meer, aleen de garage met de karaokemachiene was er nog, en meteen kwam de uitbaatster buiten gelopen met een grote smile. En in haar ogen kon je de dollartekens weer zien draaien, ik heb er iets gedronken, betaald, en meteen vroeg de uitbaatster wanneer ik met de groep zou langs komen? Ik schudde het hoofd , en antwoorde , da zul je wel zien.

Aan de school aangekomen, hier leek op het eerste zicht alles het zelfde gebleven te zijn. Tot ik in het restaurant kwam en zag dat de prijzen voor voedsel en drank flink de hoogte zijn ingegaan, ook de tv was weg, dus kon ik geen voetbal kijken, sneu he!! Ik was al een vijftal minuutjes op het terrein en was nog steeds niemand tegen gekomen. Dan ben ik naar de slaapplaats gegaan, en daar trof ik vier canadezen en een engelse, die allen in een hangmat lagen, en nog niet eens hun hoofd draaide toen ik me voorstelde, en het was hun ook te veel om me een hand te geven, en mijn besluit stond snel vast, hier blijf ik niet. En even later ben ik naar Ranong vertrokken, en onderweg kwam ik de twee fietsende Belgen tegen, we hebben samen nog iets gedronken, en zijn allen onze eigen weg verder gezet.

In Ranong had ik snel een geschikte kamer gevonden, en betaalde voor twee nachten. Na de nodige schrobbeurd ben ik de winkelstraat ingelopen en ook hier merkte ik de vele zaken die gesloten waren op. Even later op een terras wist ik de reden, tijdens het regenseizoen vertrekken vele mensen naar hogere gelegen plaatsen om daar dan in de bossen en wouden te werken. En tegen de droge periode komen ze terug, net zoals de trekvogels bij ons. Die avond was het na enkele biertjes tijd om in mijn bedje te kruipen, zo een motorrit kruipt toch wel in je lichaam. S'morgens kraaide de haan al zeer vroeg, het was zes uur en ik stond al buiten, en ik stond daar alleen, het was net of heel Ranong nog sliep. Ik wandelde naar de markt en daar zag je dat de mensen alles aan het opstellen waren, en even later was heel Thailand wakker , en er werden goede zaken gedaan op de markt want bijna iedereen ging met volle tassen weg. Die dag heb ik het rustig gehouden en heb mijn dagelijkse kilometers weer gewandeld, en dan s'avonds heb ik me op een terras gezet met een groot tv scherm, en omstreeks 11 uur zat het terras vol, en de voetbal begon Portugal - Denemarken , bijna alle tv kijkers supporterde voor Portugal behalve ik natuurlijk. Maar Portugal won, en de thai lachte me uit. Een dik uur later begon de andere wedstrijd Nederland - Duitsland, en weer stond ik in de minderheid, maar deze keer won ik , en ik heb op de overwinning van de duitsers nog enkele pinten gedronken, en dan naar mijn kamer gegaan. Toe ik mijn pc opzette zag ik dat Seppe nog op facebook zat, en die was verwonderd dat ik nog niet slapen was, het was hier ondertussen al over de vieren s'morgens.

Goed had ik geslapen, en toen ik op mijn klok keek was het al half twaalf, potvolkoffie , zo laat al, dan zal ik nog maar een dagje langer blijven. Zo gezegt zo gedaan, en ik ben nog langer gebleven, en een dag later richting Kratie vertrokken. En na een uurtje of twee rijden zag ik in de verte iets bekend voor mij, twee fietsers, het was dat koppel belgen dat ik van te voren ook al tegen gekomen was.We hebben in het volgende dorpje nog iets gedronken, en een afspraak gemaakt , zondag avond zouden ze in Krabi zijn , en dan zouden we de bloemetjes eens gaan buiten zetten. Ik ben eens benieuwd.

Het is nu zondag middag 2 uur ik voel me niet te best , mijn linker oor doet pijn, en heb steeds het gevoel dat ik in een dalend vliegtuig zit. Ik ben hier al enkele apotheken binnengelopen maar niemand verstaat me hier. En ze willen me allemaal iets meegeven , een soort antibiotica, en dat vertrouw ik niet, als dat morgen nog het zelfde is ga ik naar een hospitaal hier in Krabi, en dan zien we wel.

Dus mensen, da is het weer, veel meer kan en durf ik niet te vertellen, ( nu zet ik er een deel op verkeerde gedachten he!!) J))

Sa bai di, sa bai dai, hoepsasa, hoepsasa !!! mario !!

En OOOOOO ja, ik ben over de helft van mijn geplande periode, dus mensen die me nog niet in belgie willen, hier is mijn rekening nummer , en doe een ernstige storting, zodat ik nog een half jaartje langer kan blijven, ::- ))