Soms moet ge echt geluk hebben!!

Drie dagen Mae Hon Song was genoeg, en de regenbuien hier kon ik missen als kiespijn .Dus dan maar naar Mae Serian een 180 km meer naar het zuiden. De rit was weer echt de moeite, door berg en dal, bochten allerlei , en dan natuurlijk het schone panorama, ge zou de rit twee keer gedaan hebben, echt waar. In Mae Serian was een slaapplaats vinden geen kunst, en in de kortste keren had ik gekozen voor een kamer pal naast de rivier, en het voornaamste was, het was er muisstil, zo kon je het water horen stromen, en dat gaf een echt relaxt gevoel. Van die rust heb ik twee dagen genoten, met mijn puzzelboekje en een flesje spuitwater op het terras, en dan elke dag nog een korte wandeling, jaja het was genieten van de stilte.

Ik kan na die 7 maanden meer en meer genieten van de rust, zou het Thaise gevoel al in mij zitten?? Ook ben ik veel rustiger geworden, areé, da denk ik toch.

En dan ben in na twee nachten richting Chiang Mai vertrokken ,een goeie 200 km. Ik was al om half zes opgestaan zodat ik tegenzes uur kon vertrekken. En om zes uur heb je nog maar weinig verkeer, en dan kun je nog meer genieten van het mooie parkoers, en het is natuurlijk ook nog niet zo warm. Op het bochtige traject kon ik het eerste uur een 60 km rijden, en dat is vrij snel. Het tweede uur 50 km, en dan was het tijd voor een koffie voor mij en wat benzine voor mijn motor. En het begon flink warm te worden en na een 40 minuutjes stapte ik weer op mijn motor. Ik vertrok en dadelijk zag ik dat er iets met mijnGPS was, het scherm bleef op het zelfde beeld staan, ik stopte en probeerde het spul af te zetten, maar dat lukte niet, dan heb ik de voeding stop gezet, en nog steeds bleef ik het zelfde beeld hebben. Ja, naar Chiang Mai rijden is niet zo moeilijk, maar de weg vinden in Chiang Mai, das andere koek. En ik ben verder gereden zonder GPS, en dan moest ik weer een berg over; Een bij een stuk bergaf te rijden, juist in het midden van een bocht kwam er een tegenlinger op mijn gedeelte van de rijweg gereden, deze kwibus was een trage vrachtwagen aan het inhalen. Toen ik het gevaarte op me zag afkomen, wist ik het niet meer , naar links zwenken dan zat ik in de ravijn, naar rechts dan kwam ik in aanraking met de vrachtwagen, dan heb ik mijn verstand ( heb ik dat ? ) op nul gezet en probeerde tussen de vrachtwagen en de andere auto door te rijden, en dat lukte wonderwel, oef!! Heb ik geluk gehad zeg, en die kwibus met zijn auto kon me best niet voor de ogen komen die moment. Even verder ben ik gestopt, om te bekomen van het maneuver, ik bedankte wat er daar boven ook maar kan zijn , en ben verder gereden. En ik merkte het meteen voor iedere bocht zat de schrik er echt in, en in een rustig tempo ben ik verder gereden. Dan kwam ik korter bij de grote stad, en nog steeds werkte mijn GPS niet, en ben ik op goed geluk verder gereden. En zonder dat ik het wist kwam ik op een plaats dat ik herkende, en dan ging mijn lampje branden, en in de korste keren stond ik op de juiste plaats.( of zou dat de ervaring zijn )Ik heb de kamer van vorige keer genomen, en me meteen een goede wasbeurt gegeven, en het angstzweet van voordien afgewassen.

Dan ben ik met mijn GPS en mijn camera, die ook al enkele dagen niet meer werkte( water in Luang Prabang) naar dewinkel gestapt, eerst met mijn camera, daar vertelde ze me dat ik mijn camera moest daarlaten en dat ze een dag later zouden weten of hij te maken was, maar ik moest eerst 1000 batt geven als voosschot op het werk. Dan ging ik met mijn GPS, ik legde uit wat de klachten waren, en meteen wist de man te vertellen wat er was, tijdens de rustpauze heb ik het spul niet uitgezet, en dan met de volle zon op het scherm, zou de ene of andere chip verbrand zijn. En zo een chip had de man niet voorhanden , en moest die bestellen in Bangkok, dus moest ik mijn gps ook daarlaten, maar hier moest ik geen voorschot betalen. Op de terugweg naar mijn kamer heb ik eerst nog genoten van een goede voetmasage. En dan was het tijd voor een middagdutje. Na het slaapje keek ik op mijn horloge, het was nog maar half een, en ik draaide me nog eens om, en viel meteen weer in slaap, en toen ik weer waker werd en op mijn horloge keer, was het nog maar een tiental minuten later, ik snapte het niet, en nam mijn gsm, en daar was het al half vier, ik snapte het nog steeds niet, en heb mijn pc opgezet, en ook de pc gaf een tijd van half vier aan. Ik heb mijn horloge weer juist gezet, en ben iets gaan eten, en na het eten zag ik dat mijn horloge flink haperde, amaai nu da weer, dacht ik. De volgende morgen kreeg ik telefoon van de camera winkel, en ze wisten me te vertellen dat het 3200 batt zou kosten voor de herstelling, vooruit dan maar he!! Even later ben ik naar een horlogemaker gestapt, die vertelde dat het de batterij zou zijn, en dat hij een nieuwe batterij kon steken, maar geen dichtingsring had om de horloge weer waterproof te maken, amaai wa nu gedaan?? Ik heb in de winkel gekeken, en dan maar een andere horloge gekocht van een goed merk Casio. Het was wel 3800 batt, maar ik had twee jaar garantie overal op de wereld, dus !!! Die dag heb ik nog wat rond gelopen in de stad en enkele mooie plaatsen gevonden. S'avonds was het biertijd, enmet een gevoel van dronkenschap ben ik gaan slapen. En ik ben ook met het gevoel van dronkenschap terug wakker geworden. Na een koude douche op zoek gegaan voor een echt flink ontbijt, en het gevoel van dronkenschap verminderde snel, en tegen de middag was ik weer zoals voordien, zo zot als een deur( ting tong zeggen ze hier) en ben weer beginnen te drinken, maar deze keer met verstand, regelmatig een bruiswatertje tussendoor. S'avonds tegen den vijven kreeg ik telefoon, mijn GPS was gemaakt. Meteen ben ik die gaan halen, en na een betaling van 1850 batt was het weer de mijne.

Een dag later mocht ik mijn camera gaan halen, hier ook weer 3200 batt, amaai mijn geld vliegt er nogal door zeg. Is dat omdat het, meimaand, betaalmaand is?? En ik wou nog een nieuwe luchtfilter laten steken op mijn motor, maar dat moet even wachten nu zalle. Ja en zo vliegen de dagen hier voorbij, af en toe een flinke regen bui, en dan weer volle zon, alle dagen meer dan 35 ° , en ook voor de thaimensen is dat puffen. Zaterdag vertrek ik hier, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat lost zich zelf wel op, denk ik. Maar dat is voor volgende keer!!

Ik denk dat ze me hierboven nog echt niet nodig hebben, want dat geval met die auto speelt nog steeds door mijn hoofd, kan ik zo veel geluk blijven hebben?????

Chiangmaise groetjes, en denk eraan he!! niets doen wa ik niet zou doen,en dan komt alles wel goe!!