Als her erg warm is,, is het heet!!

De avond voor mijn vertrek in Luang Namtha ontmoet ik twee Singapoorrezen die ook beiden met hun motor aan het toeren waren, en via hen kwam ik weer het ene en het andere te weten, onderandere, waar het mooi , hoe de wegen zijn , goede hotels of guesthouses. Maar wat voor hun goede hotels en guesthouses zijn is ,voor mij veel te duur. En tijdens het gesprek vloeide ook de biertjes talrijk, met de gevolgen van dien, de volgende morgend nen kater van jewelste, maar ik was op tijd uit mijn bed. Ik heb alle spullen gepakt en ben naar de Thaise grens vertrokken, en normaal kikker je op van het rijden, maar deze keer werd ik slechter en slechter, en na een 70 km zag ik in een dorpje een guesthouse, en daar ben ik gestopt, het was genoeg voor die dag, en heb daar een kamer genomen .Ik heb na het nemen van een pijnstiller nog een uur of twee geslapen, en toen ik wakker werd voelde ik me herboren, ik was weer den oude Mario.

Die dag heb ik besteed aan wandelen en wandelen, voor de rest was er niets te zien in dat plaatsje. S'anderendaags ben ik vertrokken naar de grens, en bij aankomst daar zag ik het verschil met verleden jaar, ook hier is alles veel tourristisser geworden, de zijn verschillende guesthouses bijgekomen er zijn zelfs enkele plaatsen waar je iets kan drinken. Dit was het plaatsje waar ik verleden jaar zulke grootse plannen had, maar ge ziet ik was niet alleen, andere mensen waren van het zelfde gedacht. Dus die avond heb ik in een zwitserse bar iets gaan drinken en eten, maar erg veel zwitsers was er niet aan, de menu bestond uit thai en lao food, alleen het dessert was anders dan anders, er waren verschillende soorten van gebak, en die waren naar het schijnt van zwitserse makelij. Daar kwam ik twee nederlandse jonge gasten tegen, die dachten dat Laos het einde van de wereld was, en dat ze vanaf nu in een gevaarlijk land waren terecht gekomen. Na een flink gesprek met die gasten kon ik hen overtuigen dat Laos een mooi en helemaal geen gevaarlijk land was. Ook nu vloeide de biertjes , maar ik ,was slimmer geworden en heb enkele watertjes gedronken.:-))

Het is hier de laatste dagen broeierig heet overdag, je hoort van alle mensen dat het veel te warm is voor de tijd van het jaar. En toen ik eens ergens naar een thermometer gekeken heb zag ik dat het over de veertig graden was die moment, en nee ,die thermometer stond niet in de zon.

Daar ik nu een kamer had zonder airco, was het ook die nacht verschrikkelijk heet op de kamer, van slapen is er weinig in huis gekomen, ik ben tiental keren uit mijn bed geweest, wat door de gang gewandeld en deuren en venster open gezet maar dat alles hielp ook niets. Dus de volgende morgen ben ik met een echte slaapkop vertrokken. De grensovergang is met een boot de mekong over , en om die 100 meter te overbruggen heb ik meer dan 4 uur nodig gehad. Mens mens , wat heb ik me ge ergerd. Eerst aan de Laos kant wisten de mensen niet wat ze moesten doen met de papieren van mijn motor, de mensen daar zijn dat niet gewoon , mensen met een motor uit een vreemd land. En wat hun nog het meeste verwonderde was , dat mijn papieren volledig in orde waren, sommige van de douanemensen hebben het papier wel tien keer omgedraaid. En dan komt daar een jong gastje aan die neemt dat papier vast zet daar een stempel op, en ik kon vertrekken, den boot op. Ik moest mijn motor als eerste op een grote veerpont zetten, en naast en achter me stonden er auto's, maar ik stond daar ook weer een kwartier in de zon te wachten bij mijn motor. En toen zag ik dat de chauffers van de auto's even verderop onder de schaduw van een grote boom stonden te wachten, dus dan ben ik ook maar naar hun toegestapt, en kwam van hen te weten dat de boot pas vertrekst als hij vol is, een van de mannen grapte, dat kan nog goed een uur of twee duren, dus zag ik de bui al hangen. Een uur lang onder de schaduw van de boom, duurde een eeuwigheid, en dan plots kwam er een vrachtwagen met aanhanger aan gereden, die wilde het pont oprijden, maar kon niet , deze vrachtwagen was veel te lang, dus moesten we weer wachten, en ik zag dat de andere chauffeurs het wachten ook grondig moe waren. Een kwartier later zijn we dan toch vertrokken, met de lading die twee uur van te voren ook al op het pont stond. Vijf minuutjes varen, en ik mocht als eerste het pont verlaten. En dan moet ik naar het eerste loket voor mijn visa, en dat was op een wip en een flip geregeld, dan naar het volgende loket voor de papieren van mijn motor, ik gaf hun de afgestempende papieren af die ik van te voren had gekregen aan de Laos kant, en dan plots was er paniek, blijkbaar had ik andere papieren nodig, en die hebben ze me niet meegegeven , miljaarde , miljaarde brulde ik, ze wilde me terug naar de andere kant sturen. Na veel vijven en zessen vertelde een van de mensen daar dat ze het juiste papier dat ik nodig had met de volgende boot zouden meegeven, oef er viel een pak van mijn hard, maar ja hoe lang moet ik hier dan wachten voor die papieren er zijn ,vroeg ik , ik kreeg niet meteen een antwoord, dus kon ik niet anders dan daar te wachten he!! Een half uur later was de boot daar met het nodige papier, en twee stempels later mocht ik vertrekken, oefffff

Ik had de tijd gehad om mijn kaart een goed te bekijken, en ik zag dat ik maar een 60 km van de grens met Birma was, en dit was een uitgelezen kans om dat stadje ook eens van nader bij te bekijken, ik stelde mijn GPS in( vanaf hier kan ik die weer gebruiken) en ben vertrokken. Weer moest ik langs de mekong rijden, maar nu over de mooie thaise wegen, en zag ik aan de overkant de stofferige Laoswegen. Een dik uur later was ik ter plaatse en stond voor de grens van Birma, en eigenlijk was er ook niet veel te zien, en besloot om na een wandeling en een koele frisse drank naar Chiang Rai te rijden, een 70 tal km terug het land in. Bij aankomst in Chiang Rai was ik door en door nat van het zweet, welke gek rijdt er nu met zulk heet weer met een motor he!!! Een slaapplaats had ik snel gevonden, de douche verrichte wonderen, en het was tijd om te eten, ik ben een italiaans eethuis binnen gestapt, en heb daar gerookte kip op een bedje van aubergines en een pasta gegeten, en het was zeer lekker. Na de avondmarkt was het tijd om te bekomen van een rare dag, dat gedoe met die papieren aan de grens spookte nog altijd in mijn hoofd.

Zeer goed had ik geslapen, en na de gratis koffie besliste ik om een motorzaak te zoeken en hun te vragen of ze een ketting en tandwielen kunnen bestellen, want het is hoog nodig deze te vervangen. Ik vond vrij snel de grote Honda dealer van Chiang Rai, maar dan was er het eerste probleem , niemand sprak een woordje engels, en met gebaren en tekens kon ik duidelijk maken wat ik wou. Een van de mekaniekers wou mijn motor bekijken, en dan ben ik die gaan halen, en bij aankomst in de garage had ik menig pottenkijkers en bewonderaars. Na het bewonderen wees ik aan dat ik een ketting en tandwielen wou bestellen , en vragen hoe lang het zou duren . Dan was er een gesprek tussen twee mekaniekers, en het ging er hevig aan toe, dan stapt een van de mannen naar me en gebaarde dat het niet mogelijk was. Ik zakte bijna door de betonnen vloer, amaai wat nu he?? De man probeerde me te vertellen dat in Chiang Mai dit geen probleem kon zijn en ze me daar zeker konden helpen. De man gaf me een papiertje met een thais gekribbel en dat zou een naam zijn van een motorwinkel in Chiang Mai, vooruit dan maar he!! dan rij ik morgen naar Chiang Mai.

En zo geschiede het ook , de rit van Chiang Rai naar Chiang Mai ( 200 km) was een prachtige rit door de bergen, echt de moeite. In chiang Mai was het moeilijk om in de buurt van het centrum te komen, overal had je eenrichtings wegen, en daar wist mijn GPS geen raad mee, tot ik plots de hoge toren zag staan van het Pornping hotel waar ik al verschillende keren verbleven heb, en dat maakte de zaak een beetje gemakkelijker. Ik heb in de buurt van het grote hotel een betaalbaar guesthouse gevonden en na de gebruikelijke dingen op zoek gegaan naar de motorwinkel. Ik heb het briefje aan verschillende mensen laten zien maar niemand kon me helpen, tot er iemand me naar een motorverhuur center stuurde. Daar aangekomen wist men me meteen te helpen, men gaf me een stadsmap en duide aan waar ik moest zijn, dus ben ik te voet op zoek gegaan naar Pistonchop, zo heete de zaak.

Na een dik uur op stap in een onverdraaglijke hitte, heb ik de zaak gevonden. Ikke blij, maar dat duurde niet lang, ik stond voor een gesloten deur, en er hing een papiertje op de deur, we zijn terug open op maandag. Ch-t, dacht ik, moet dat mij weer overkomen, dan moet ik nog twee dagen wachten he!! Ik terug naar mijn kamer, flink moe van het stappen in de hitte, en de man van het guesthouse verklaarde me gek, en vertelde me dat er de laatste week al verschillende mensen gestorven zijn door de grote hitte. Een lauwe douche want koud kennen ze hier niet, deed me weer op temperatuur komen. Ik heb me even op mijn bed gelegd en ben tot rust gekomen, een uurtje later werd ik wakker .Dan was het om de goede cafe's een bezoekje te brengen, en ook hier zag je een groot verschil ,met vorig jaar, al de cafe's met live muziek waren gesloten, of veranderd van stijl, ik, was er effe niet goe van. Dan ben ik naar de bar van Mon gegaan, en ook daar vernam ik dat Mon de zaak heeft verkocht aan haar beste medewerkster Romania. Bij aankomst daar keek de nieuwe eigenaares me aan ofdat ze een spook zag, dan verscheen er een brede lach, en riep me toe Mari O,, Mari O!! Ze vertelde me van verandering, we hebben samen nog wat oude verhaaltjes boven gehaald, en dan was het snel bedtijd. Om acht uur was ik al op , hier sliep nog iedereen dacht ik, ik heb me aan mijn PC gezet en ben beginnen te schrijven, ondertussen weet ik dat er al meerdere mensen wakker zijn. Sebiet ga ik me nog eens laten verwennen met een goede massage, en voor de rest , dat zien we nog wel.

JaJa een ander land andere gewoontes, maar ik pas me aan( ik moet wel !! )

groeten aan iedereen uit een zeer warm ( heet ) Chiang Mai, mario !!