Van half lauw bier

Na vier nachten ben ik met stille trom vertrokken uit Vientiane, het was druk geweest, veel mensen leren kennen, soms goede soms mindere, maar dat heb je in Belgie ook he!! Ik was van plan het echte binnenland in te trekken om na een dag of acht terug in Vientiane zijn, en dan mijn visa te verlengen en een nieuwe voor Thailand aanvragen.

Ik zou het westen van Laos aandoen, een plaats waar weinig of geen tourristen komen. De eerste rit zou maar een 80 km lang zijn , naar een plaats Phonhonggenaamd. Er was een guesthouse, dus had ik geen keuze, maar de kamers hadden alles wat ze nodig hadden, en waren zeer proper .Er was maar een probleem, er was hier niemand maar ook niemand die een woordje engels kon, dus met handen en gebaren kwam ik te weten 10 000 kip voor de kamer. De eerste dag heb ik mijn motor nog eens flink onderhanden genomen, flink gepoetst, de ketting wat aan gespannen , remolie bijgevuld, en alle schroeven nog eens aangetrokken. En dan zat de dag er al weer op, ik heb mezelf nog een poetsbeurt gegeven, en het was tijd voor enkele biertjes met de lokale bevolking. Na vier flessen Beerlao was het bedtijd.

Goed geslapen, en na een kattewasje op zoek gegaan naar wat te eten, maar hier hebben ze alleen maar Laofood, en oms'morgens echte pikante dingen te eten ,daar bedank ik voor. Ik heb wat fruit gekocht en dat smaakte ook. Ondertussen had ik op de kaart gekeken en een 15 tal km verder zou er een groot meer zijn, het Nam Ngum reservoir, en dat zou de moeite zijn volgens mij, en misschien kon ik er vissen, das ook weer lang geleden. Dus ik op weg naar het oosten op zoek naar het meer, en na 20 km had ik het nog niet gevonden, nog eens op mijn kaart gekeken, maar da moet hier toch zijn!! Dus het enige goede is het vragen he!! Maar hoe moet je dat doen als je ze niet verstaan, je landkaart nemen en de plaats aanwijzen, maar dan heb je het volgende probleem, de mensen hier hebben nog nooit een landkaart gezien, dus dat haalde ook niet veel uit. Dan heb ik geprobeerd te weten te komen in welk dorpje ik was, maar daar kon ik ook naar fluiten, de mensen hier zijn zo lomp als het achterste van een - - - - - - ,Areé op dit gebied toch.

Dan zag ik een soort van politieagent, en dat kon de oplossing zijn( dacht ik), maar die was nog lomper dan de andere mensen, die pakte de kaart onderste boven vast. Na al mijn pogingen was ik niets wijzer geworden, en heb dan verder naar het oosten gereden( met het kompas dat ik van Annelies gekregen had net voor mijn vertrek) , maar een meer heb ik niet gevonden, wel een moerasachtige streek.

Ik heb mijn zoektocht gestaakt, en ben na een noodelsoepje in een plaatselijk restaurantje naar mijn kamer gereden, en de dag was ook weer bijna om. Eerst had ik de kaart nog eens bekeken , en ik wist welke wegen ik morgen zou doen. Ik zou in het plaatsje Pakham( 100 km) willen terecht komen, en ik weet dat ik maar een 10 tal km over asfalt zou rijden en de rest over onverharde wegen, dus dat moet doenbaar zijn. En s'morgens was ik er klaar voor. Eerst moest ik nog langs een ATM passeren om een 3 miljoen kip af te halen ( 300 euro), want normaal gezien kom ik geen ATM meer tegen tot ik terug in Vientiane ben. Na een 10 km begon het echte werk, afwisselende stroken van zand en kiezel zouden de volgende dagen de ondergrond zijn. En het ging vlot ik kon een 40 km per uur aanhouden, en plots kwam ik op een strook waar er pas gesproeid was, dus van stof was er geen sprake meer, maar je zag ook de sporen slechter en ik moest gas minderen( 30 per uur), en na een km of twee hing ik plots achter de sproeiwagen die tegen een 15 km per uur de baan goed nat sproeide. De wagen reed in het midden van de baan, en achteraan zat een man die de druk van de sproeiers regelde, ik deed teken dat ik voorbij wilde, en de man minderde de druk, en terwijl ik voorbij stak zette hij al lachend druk bij, met gevolg dat ik een frisse douche had gekregen, goed nat was ik, maar ik stonk ook uren in de wind, waar die wagen zijn water gehaald heeft weet ik niet ,maar zuiver was het niet. Eenmaal de sproeiwagen voorbij, ging het weer vlot, maar ook het stof bleef plakken op al mijn natte spullen, en dat was niet zo goed. Bij de eerste drinkpauze, had ik goed werk om alles weer redelijk proper te krijgen. Net voor de middag was ik in Pakham, een dorpje wat groter dan de vorige . Der waren twee guesthouses, het eerste waar ik stopte was het goede, en daar heb ik meteen een goede douche genomen en ik was mijn geurtje van de sproeiwagen kwijt. Echt veel was er hier niet te zien, en men verstond me hier ook weer niet, ze hadden hier zelfs schrik van mij, ze zijn hier totaal geen blanke mensen gewoon, en zeker geen mensen met nen grote motor, maar daar hadden ze geen schrik van, en ik had vele kijklustige voor de motor, tot ik in de buurt kwam, en de meeste mensen gingen lopen, waarom da weet ik niet , maar het was zo( of was het misschien mijn parfum dat ik op had).

Na een slechte nacht, het krioelde hier van de krekels die de hele nacht een hels lawaai maakte, ben ik verder vertrokken, der was maar éen weg, dus verkeerd rijden kon ik moeilijk, tot ik plots op een splitsing kwam, en welke weg moest ik nu nemen?? Lings of rechts, ?? Ik wist het niet, ik stond hier raar te kijken, op mijn kaart was er van een splitsing niets te zien, en wat nu?? Tot ik plots in de verte een stofwolk op me toe zag komen, een plaatselijke vrachtwagen kwam er aan , en ik liet hem stoppen. De chauffeur keek me met grote ogen aan, dat was hij blijkbaar niet gewoon, en toen ik mijn vraag stelde kon hij me in goed engels een antwoord geven, de ene weg was de directe weg naar Vientiane( 120 km ) en de andere ging naar Xanakham (40 km), ik bedankte de chauffeur en hij reed verder. Ik ben dan maar naar Xanakham gereden, lans de oevers van de Mekong, en aan de andere kant van de Mekong zag je Thailand. In dit grote dorp was er ook weer een grens verbinding met Thailand over het water. Hier waren verschillende guesthouses , maar buitenlanders waren ze hier ook weer niet gewoon, en ik heb het goedkoopste maar genomen( 80 000 kip), hier was een mooie overdekte plaats waar ik mijn motor kon zetten. Eenmaal op mijn kamer merkte ik op dat ik geen stroom had op de kamer. Ik heb de zeer dikke madam,( ik denk bijna 200 kg) uitbaatster van het spul geroepen, en na veel tekens en geluiden verstond ze me, en ze stond met haar mond vol tanden, en na wat gebaren kon ik verstaan dat er geen stroom was op dat moment, ok, da kan hier allemaal, ik ga me niet druk maken om wat stroom en ik ga douchen. Ik kleed me uit, draai de kraan van het water open, maar der kwam geen water, ik terug mijn kleding aan en terug naar de dikke madam. En ja, als er hier geen stroom is, dan is er hier geen water, het werkt hier met een storkpomp. Zo heb ik me niet kunnen wassen tot half zeven s'avonds.

Na het eten heb ik wat halfwarme biertjes gedronken( geen stroom - geen koeling) met enkele Vietnamezen die ook in het gueshouse waren, en die hier werkte voor de kabel TV , en wat engels konden. Awel van da halfwarm bier word ge ook zat, ik was zo zat als een zatte aap. Ik ben s'morgens wakker geworden van de koppijn, en wist niet meer hoe ik op mijn kamer beland was, maar alles lag ordelijk op zijn plaats, dus moet ik toch nog geweten hebben waar ik mee bezig was, he!! Ik ben opgestaan en heb een perdolan genomen, en wijselijk terug in mijne ketel gekropen. Het was elf uur eer ik wakker werd, de koppijn was weg, maar ik besliste om hier nog maar een dagje te blijven. Nu zit ik langs de oever van de mekong op een overdekt terras, ( met een pepsi ) met mijn zicht op Thailand. Morgen vertrek ik richting Vientiane, maar ik neem nog ergens een stop, en een overnachting, dus???

En de rest ja, das voor volgende keer.

Nuchtere groeten van , ja wa zal ik zeggen??? Vul da zelf maar in - - - - - - -

Ps; wist ge dat hier de banken allemaal aan de rechterkant van de rijbaan staan,????