JAJA? Het kan !!

In Paksan aangekomen, en meteen ben ik op zoek gegaan naar een guesthouse waar ze internet hadden, maar blijkbaar bestaat dat hier niet in deze stad. Dan ben ik in het grote Paksanhotel gaan slapen, en daar hadden ze natuurlijk internet. Er werd me een mooie kamer voorgesteld, een kamer met alles er op en er aan, en betaalbaar, 150 000 kip. Na de nodige douche heb ik eerst alle tv zenders overlopen, ik dacht de zender BVN te vinden, een nederlandstalige zender met programma's van vlaanderen en nederland, maar het was verloren moeite, ik kon hem niet vinden. Dan zet ik mijn PC op en bekijk zo het nieuws in Belgie,(ge moet op de hoogte blijven he!!) En na enige minuten was er plots geen stroom meer, dus ook geen internet, ja dat gebeurd hier wel meer, dus effe wachten he, dan is er opnieuw stroom. Maar om men verhaal wat korter te maken, de hele avond en nacht hebben we zonder stroom gezeten, en tijdens een wandeling merk je pas hoe stil een stad kan zijn als er geen stroom is.

Sjans dat het nog mogelijk was om te eten, ze koken hier meestal op houtskool, en wat kaarsen zorgde voor een kaarslichtdiner, en dat heeft ook zijn charmes, maar niet als ge alleen aan een tafel zit. Na het eten nog een wandeling en enkele biertjes bij kaarslicht, en hup het bed in. S'morgens vroeg uit de veren, en ja, er was weer stroom, en dan heb ik snel mijn mails gesheckt( niks bijzonders) en was het tijd om iets te eten en mijn dagplanning te maken. Via mijn boek vernam ik dat er rondom deze stad niets of weinig te zien is. Ik keek op mijn kaart en zag dat de stad Ponsanavang wel de moeite waard was en volgens mijn berekening een 180 km ver was naar het noorden, dus dat is te doen he!!

De enige weg was een op mijn kaart aangegeven een gele weg ( dat wil zeggen onverharde weg)en deze weg zou een 100 km lang zijn. En ik won nog wat informatie in aan de receptie van het hotel, en volgens de man word deze weg veel gebruikt en is in redelijke staat. Dus even later ben ik vertrokken en na een 15 km kwam ik op de zandweg en het ging redelijk goed. Ik kon een 50 km per uur aanhouden en ik vond dat zeker snel genoeg, zo was ik vol concentratie aan het rijden tegen 50, en plots toet toeeet, een bus achter mij, ik moest naar de kant en die bus stak me vliegensvlug voorbij, en dan moet ge weten dat het een zeer oude bus was en zeer zwaar beladen met mensen en goederen. Ik ben blijven verder bollen, onderweg eens gestopt voor enkele foto's, en net na 12 uur kwam ik weer op de verharde weg, en dat voelde zalig aan, na al dat geschud op die onverharde weg.

En zo kwam ik in Xaysomboune aan( wat ne naam he)En van hieruit was het nog een 80 km, dus dat is vanzelf te doen he!!Er waren twee wegen naar Phonsavan, en ik nam de kortste weg, Weer een 10 tal km over mooie banen, en dan begon het weer, zand , kiezel, hobbels en bobbels, niet gemakkelijk zalle. En het werd erger en erger, soms bijna niet meer te doen, en na een 60 km moest ik de strijd staken, dit was geen weg meer maar een spoor door het bos, en je zag dat dit spoor inlanges niet meer is gebruikt. Dus ik moest terug naar het dorpje met de moeilijke naam. Bij aankomst was het al over den vijven, en kon ik niets meer anders doen dan een slaapplaats te zoeken. Na lang zoeken en veel gevraag heb ik een guesthouse gevonden, en bij aaankomst , de madam des huizes schrok toen ze me zag, en ik hoorde ze roepen naar haar man, Farlang farlang( vreemdeling) En de man kwam te voorschijn met een stukje papier in zijn hand met het getal 60000, en dat was de prijs voor een kamer, ik was natuurlijk ok , want er was niks anders. De kamer was niet veel bijzonders, het ergste wat ik tot nu al heb gehad, maar ja het beddegoed was proper, en dat is het belangrijkste!! Even later moest ik me inschrijven in het boek, en terwijl ik terug keek in het boek zag ik dat het van augustus 2009 geleden was dat ze nog een buitenlander in het guesthouse hebben gehad, wel hadden ze regelmatig lokale bevolking.

Awel en ik heb daar goed geslapen, zeer goed zelfs. En s'morgens ben ik vertrokken zonder eten, ik, had een busje water bij, en daar moest ik het de eerste uren mee doen. Het ging weer vrij vlot, en na een 60 km moest ik een brug over, maar er was geen brug meer ze was afgebroken!! En daar stond ik raar te kijken, wat nu ?? Ik draaide terug en even later kwam er een grote jeep uit een zijstraatje en ik zag dat daar twee blanke mannen in zaten. Ik liet hen stoppen , en ik vroeg de weg, de 2 mannen uit Australie, die aan een groot project werkte hier, vertelde me dat de enige weg naar Ponsavang gewoon terug naar Paksan was en via Vientiane en Vang Vieng was, zolang er geen nieuwe brug was. Ik bekeek de kaart en dit zou meer dan 5OO km zijn, en ik besliste om de ganse weg terug te rijden, en dan maar proberen in Vientiane te geraken.

Na veel zweet en moeite heb ik de hele weg terug gereden, ik had een kleine 400 km voor niets gedaan in dietwee dagen,maar ik ben weer een ervaring rijker. Zo ben ik 10 dagen vroeger in Vientiane dan ik wou, maar ja!! We passen er wel een mouw aan he!! Ik ben van plan hier nen dag of vier ten toerist uit te hangen, en dan weer naar een andere stek, naar waar juist, dat moet ik nog aan boedha vragen.

Soms is het een brug te ver, maar nu ?? ze was er niet meer, punt andere lijn

Groeten van nen contente mens, mari O

doei!!