Oud en nieuw!!

Nee nee, we gaan geen nieuwjaar vieren.

Maandagmorgend, was ik klaar om een nieuwe provintie te bezoeken. We gaan naar Bang Lung, een 140 km van Stung Treng, en men had me al verteld dat de baan in niet te beste staat meer was,of beter gezegt , het is altijd al een onverharde weg geweest, en nu zijn ze er werk van aant maken. Dus wist ik ongeveer wat ik kon verwachten, en ik was er klaar voor.Ik had een apensmoeleke ( stofmaskerke) gekocht, want dat zou ik nu zeker nodig hebben. Dat ding op mijn mooi aangebruind gelaat gezet, mijne zonnebril op, ik zag er uit als een bankrover, maar het moest nu zo. Na 10 km moest ik links de baan nr 78 op, de weg naar Bang Lung.

En vanaf de eerste meter was het al raak, een rode groffe gravvelweg, met nen hoop stof als ge een tegenlinger had, ge zag geen hand voor de ogen, en zelfs met mijn zonnebril op, kwam het stof nog in mijn ogen terecht. Hier en daar had je op de lagere plaatsen zelfs geen gravvel niet meer, en lag je op aarde en natuursteen te rijden, en dan was het zeer traag rijden en proberen alles te zien, en dat lukte vrij aardig , daszeker ik was nog maar net aan het rijden en was nog fris he!!. En na een uur had ik er 45 km opzitten, en dan wetende dat de eerst 10 km nog verharde baan was. Na het eerste uur was het ook tijd voor de eerste drinkstop, ik had twee flesjes water bij, en daar moest ik het volgens mij mee doen, slok slok en verder.Toen ik voormijn vertrek nog eens in de spiegel keek, moest ik lachen met de witte strepen op mijn gezicht. De strepen waren de afsluitingen van het masker, dat was de enige plaats waar er geen stof aan kon;

Het tweede uur, was net hetzelfde, maar nu had ik de zon pal in mijn aangezicht wat het rijden nog moeilijker maakte, en dan die tegenlingers, die vlammen hier over de baan, amaai, vooral die met hun grote jeeps, en dat geeft stof, ik smaakte het stof nog door mijn maskerke. En weer had ik er 40 km opzitten, en tijd voor een slok.Terwijl ik mijn bril afzette zag ik in de verte bergop dat het stof van kleur veranderde, het ging van rood naar grijs, en ik dacht ,sebiet gaan ze er een grijze indiaan van maken

.Weer vertrokken en na enkele kilometers waren ze aan de weg aan het werken, ze hadden een rijvak uitgegraven en er een grijze massa in gekapt en deze massa werd aangedrild door zware wellen. Dus een keer voorbij die werken had ge een nieuw wegdek gedrilde grijze steenslag, en dat reed best fijn, en weer wat verder waren er twee rijvakken met deze verharding, en het ging weer beter.En dan moest ik een vrijlange niet zo steile berg op, en als ge dan boven was zag je bet paradijs!! het paradijs??

Hier begon een mooie nieuwe asfaltbaan zo ver je kon kijken, waaaw!! En zo heb ik mooie nieuwe baan tot in Bang Lung gehad, schitterend. In Bang Lung een stadje van een 25000 inwoners, was het niet zo gemakkelijk om een degelijke slaapplaats te vinden, er waren guesthouses bij waarbij je bij het binnengaan al zag, amaai wat een smerig kot, en als je dan die kamers zag, en het bed opendeed en je zag de ------sporen van vorige slapers nog, dan draaide ik snel terug zonder iets te zeggen, zo was er een kamer die er op het eerste zicht vrij goed uitzag, er waren propere lakens, en de vloer was proper, en ik dacht dit zal ze worden, tot ik de badkamer bekeek, de lavabo dat normaal een witte is geweest zag zo ros als het stof onderweg, in de wc dreven er nog uitwerpselen van ?? ( god zal het weten) , ook hier keerde mijn maag bijna, en dat had hier op zijn plaats gelegen, boaa!!

Maar ik heb een propere kamer gevonden hier in het centrum, in een hotel vlak bij de plaatselijke dagelijkse markt.Ge betaald dan wel iets meer, maar liever zo!!En ze zijn hier ook aan de baan aan het werken, ze waren ook zo een grijze steenslag in een rijvak aan het doen, en steeds die grote wals voorbij kwam rammelde de hele kamer. Ook toen ik een wandeling maakte een 100 meter van de werken, voelde je de trillingen nog als die grote wals voorbij kwam, het voelde als een lichte aardbeving aan.

Op de info voor tourristen kwam ik te weten dat je hier heel wat kon doen, zo waren er verschillende watervallen, rubberplantages, enkele etnische dorpjes wat verderop, een meer waar je kan gaan zwemmen, ezv. Dus de plannen, hier blijf ik wel een nacht of vier. De eerste namiddag, heb ik een rit gedaan in het wilde weg, tot ik zelfs de weg niet meer terug vond, en als ge hier wat buitenaf mensen wil aanspreken om iets te vragen gaan ze lopen, tot je een briefje van een dollar laat zien, dan durven ze wat korter bij komen, raar he!! dat geld toch een grote invloed heeft, ook hier.

Na mijn rit van een 80 km was het tijd om iets te gaan eten, en zo als gewoonlijk rijst, groenten, en als je wat geluk had een stukske vlees, maar wat wens je meer voor 2 dollar he !!, Het rare was, ze hadden geen gekoelde dranken, en kwamen met een flesje lauw water en een glas met ijsblokjes af, en ik bedankte voor dat water en bestelde een blikje bier, en ook dat blikje was lauw, zo heb ik maar terug dat flesje water gevraagd en lauw water bij men eten gedronken. S'avonds, kon je op enkele plaatsen wel wat gekoelde drank krijgen, ze openen dan een koelbox, waarin hun hele voorraad levensmiddellen zit van groenten , vlees ,drank en een blok ijs. En als je dan aan dat blikje ruikt, dan ruik je net rotte vis, smakelijk is anders he!! Maar het is niet overal zo zalle, als je hier en daar wat meer betaald, hebben ze wel degelijk gekoelde dranken. Ook is er hier s'avonds niet veel te beleven, je hebt wel van die etens kraampjes overal, maar voor de rest is het hier een triestige bedoening, saai zalle!!

Ik lag op tijd in mijn bed, goed geslapen en mijn plannen waren om nen toer te doen naar de Vietnamese grens, en dan terug te komen via wat etnische dorpjes. De weg naar de grens was een goede asfaltweg, mooi door berg en dal, hier en daar door een dorpje, de moeite om te doen. En dan kwam ik aan de grens, en weer stelde het me teleur, dit werd omschreven als een grote grensovergang, zelfs voor tourristen, en wat was er?? De grens werd afgebakend met een dik touw dat ze lieten zakken als je er door reed, en van asfalt kwam je weer op rode kiezelweg. Er was een stalletje waar je iets kon drinken, en dat was het.

Na een half uurtje ben ik omgekeerd, en na een 30 km, moest ik terug een rode gravvelweg volgen naar de etnische dorpjes. Onderweg waren er hier en daar wel wat hutten waar mensen woonden, en na een 25 km was er het eerste dorpje, een hut of 50 bij elkaar, enkele kioskjes waar je iets kon kopen, en er waren wel zeker 10 gsm winkeltjes, hoe is dat mogelijk??, hier waren meer gsm's dan inwoners in het dorp, een beetje teleurgesteld ben ik verder gereden, naar het volgende dorpje. En ook hier had je het zelfde taffereel. Ik stopte op een plaats waar er een koelbox stond, er was een afdakje gemaakt met een zeil en er stondenenkele tafels en stoelen, en daar zaten wat mensen onder. Toen ik van mijn motor stapte, stonden er enkele mensen recht, en ging aan, schrik van de grote blanke man !! Ik, opende de koelbox, en nam een flesje water, en spoelde mijn stofferige keelgat, enof dat het moest het water dat ik terug uitspuwde had een rose kleur, moet ge niet vragen wat ge binnen doet he!!. Na de rust pauze vroege ik mijn rekening ( ket loi), en normaal is dat 1000 real, de dame die moest ontvangen wist niet goed wat vragen, en vroeg het baan haar man( denk ik ), die brubbelde iets wat ik niet verstond, de dame stak beschamend drie vingers de hoogte in, Wat?? 3000 real !! ik dacht ik ga hier geen ambras om maken, en gaf 1dollar ( is 4000 real ) De dame wou me 1000 real terug geven maar mocht niet van haar man, en ging met angst op haar gezicht weg. En dit kon ik niet laten gebeuren, ik ben naar die man gestapt en vroeg mijn 1000 real, en na lang twiijfelen gaf hij me waar ik recht op had.

Toen ik weg ging gaf ik die 1000 real aan het eerste beste kind dat voorbij kwam, en terwijl keek ik die man nog eens boos in de ogen. Als de man niet zo had gereageerd had ik die 1000 real als tip gegeven, maar als men het zo probeerd, niet met den deze zalle!! Ik ben terug gedraaid, en bij aankomst aan de asfaltweg ben ik iets gaan eten, en benterug naar het hotel gereden. Ik heb mijn motor nog eens afgespoeld, met een waterslang die voorhande was aan het hotel, en moest hier 1000 real betalen voor het water, duur water he!!

Ook die avond was er niet veel te zien, en lig ik weer vroeg in mijn bedje, bezig met dit schrijven.

Je ziet, problemen , wat zijn problemen, het lost zich allemaal wel zelf op, zou Dehaene zeggen, mor dat hij maar eens naar hier kom t!! , of nu is het DI RUPO zeker!!

Stofferige groetjes, mario

En denk er aan,, wat je zelf doet, doe je meestal beter ,Dan probeer je als man maar eens een kind te baren!!!