Plannen in de war!!

Ja het kan snel veranderen, vorige keer na men schrijven, het was 4 uur denk ik, bekeek ik het plannetje van de stad nog eens. Ik zag dat er een waterval was op minder dan 10 km, ik wist niet meteen wat doen ,en ik starte de motor. Opweg naar de waterval, hoorde ik presies ietsrammelen in demotor, telkens ik in lage versnelling vertrok hoorde ik iets rammelen, ik stopte zette mijn helm af en vertrok opnieuw, en ja er rammelde iets in de motor. Wat zoudat kunnen zijn? Ter plaatse heb ik alles gecontroleerd wat ook maar mogelijk was, maar ik kon het niet meteen zeggen water was, ik had wel een vermoeden ( distributieketting)Ik ben terug naar het hotel gereden, en nu hoorde ik het niet meer, hoe kan dat nu?? Bij aankomst in het hotel, wist ik het niet meer, hoe, wat , waarom, waarvoor, waarmee? Kortom ik had een hoop vraagtekens, maar het belangrijkste was, wat moet ik nu doen? Ik moest er even bij nadenken, en besloot om eerst iets te gaan drinken. Op de parking van het terras stonden 3 motoren met pak en zakgeladen. Het waren wel gehuurde moto's, maar de bestuurders zouden wel eens westerlingen kunnen zijn , dacht ik. En wat ik dacht klopte ook, aan een tafel zaten drie oudere mannen gekleed in motorkledij. Meteen ben ik ernaar toe gestapt, me voor gesteld, en even later wist ik dat het twee duitsers waren en een man uit Wales. Ik legde hun mijn probleem uit, ben mijn motor gaan halen, en nu hoorde ik het weer, niet zo erg als voordien, maar het was er terug. De drie mannen gingen naast de baan staan , en ik moest een paar keer optrekken zodat zij het geluid ook konden horen. Ik moest wel 4 keer proberen voor we het geluid konden horen, en ze wisten me net het zelfde te vertellen van wat ik dacht, de distributieketting rammelde, niet steeds, maar soms. En wanneer ik vroeg wat ik hieraan kon doen, wisten ze het ook niet meteen, de man uit Wales dacht dat het geen probleem was, de ene duitser raadde me aan om eens een honda garage te raadplegen, de andere duitser wist niet wat hij zelf zou doen in deze situatie. Ja en daar sta je dan he!! ik weet dat er twee grote hondagarages zijn in Phnom-Penh, maar kennen zij wel iets van deze motoren??

Ik zou later wel beslissen wat ik zou doen.Tijdens mijn gesprek met die mannen en hun plannen, kwam ik te weten dat de weg naar Bang Lung er zeer slecht bij lag, het was een zandweg van 200 km door de bergen, het moet geweldig schoon zijn, maar de mannen vertelde me dat ze dachten dat het met mijn motor niet doenbaar was, zij hadden een 250 cc crossmachiene bij, en voor hun was het bijna niet doenbaar, soms moesten ze zo een ruw landschap in dat ze dachten dat ze aan het trialrijden waren. Ook dat ik alleen deze trip wou doen,zou een groot probleem zijn, soms te gevaarlijk, en wat als je valt, wat dan?? Ik wist alweer heel wat mee en mijn plan om naar Bang Lung te rijden kon ik vergeten, jammer maar helaas, het zij zo.

Ik ben gaan slapen met een groot vraagteken? Wat moet ik doen, wat moet ik doen? Ik ben in slaap gevallen, en werd wakker om 5 uur, en besloot om terug naar Phnom Peng te rijden en een garage te raadplegen, ik moest daar toch nog zijn om mijn visum voor Laos aan te vragen, ik wou dit normaal twee weken later doen, maar doe het nu.

Om even voor 6 uur was ik vertrekkensklaar, en toen ik mijn materiaal op het bagagerek plaatste zag ik dat er een zeer zware ketting rondom mijn motor lag,Ik denk dat de ketting wel zeker 50 kg woog, de schakels waren zeker 1 cm dik, en de ketting 2 meter lang. De man van de bewaking kon me met hand en tand vertellen dat de man die het slot had pas om half 7 ter plaatse zou zijn, areé legt da maar uit he!! Ik heb moesten wachten tot de man ter plaatse was, en ik kon vertrekken. Maar eerst moest ik nog tanken, en ook daar waren ze nog niet wakker, ik toeterde en even later kwam er een schaars geklede man naar me toe gelopen( Alleen een handdoek rond zijn middel) Na de tankbeurt, vertrok ik en van zodra ik het dorp uitwas, kwam ik in de nevel terecht,( ja ik ben dan ook in de bergen he!!) Er waren plaatsen waar ik geen 20 meter ver kon zien, en tevens heb ik ook voor de eerste keer het vrij koud gehad, je ziet het kan hier ook koud zijn he! Een half uur later begon het op te klaren en het werd ook weer warmer, en mijn maagje had voedsel nodig , maar ik moest eerst de bergen door zijn. En een uurtje later was het tijd voor een brunch, een noodelsoep met groenten en een stukje kip. Dan verder op de motor voor de volgende 240 km. En een kleine uur later was ik in Phnom Penh. Het hotel was weer snel gevonden, gewoon dat van verleden keer. Dan moest ik op zoek naar de Hondadealer, dat was sneller gezegd dan gevonden, ik had wel een plan van de stad, maar de stad heeft ook vele eenrichtingswegen, maar ik ben er geraakt. Daar heb ik met mijn beste gebarentaal proberen uitteleggen wat er gaande was, wat ik ook maar probeerde, men verstond me niet. Dan was er ene zo slim om iemand op te bellen en me de telefoon door te geven, en zo heb ik in mijn beste engels proberen te verklaren wat er gaande was( niet gemakkelijk zalle)

De man aan de andere kant van de lijn dacht me te verstaan, en gaf me een ander adres door, en daar zou hij me kunnen helpen. Dus ik er naar toe, en nu was dat toch wel geen autogarage zeker. De man aan de receptie wist dat ik ging komen en verwees me meteen door naar een man die aan een auto aan het sleutelen was. Die man vroeg of hij eens met mijn motor mocht rijden, dan kon hij horen wat er aan de hand was. De man een stuk kleiner dan ik, en die met mijn motor rijden, voor mij is hij nal vrij hoog, en dan zo een klein ventje, neen hoor. Ik stelde hem voor om achterop te gaan zitten, en dan zou ik wel rijden. . Zo hebben we het gedaan, hij hoorde het ook maar dacht dat het niet de distributiketting was. Hij vroeg me de motor daar te laten en dan zou hij er naar kijken, al lachend zei ik er naar kijken heb ik ook al gedaan maar dat hielp niet. Ik vroeg of hij echt wel verstand had van zulke motoren? Hij verzekerde me dat hij wel degelijk van de zaken afwist. En zo heb ik mijn motor achtergelaten, wel met een klein hartje, maar wat kan je anders?, Hij verzekerde dat hij morgenavond zeker wist wat er gaande was, ik gaf hem mijn nummer zodat hij me kon bellen, en ik ben vertrokken zonder motor, en da was een raar gevoel.

Zodra ik terug aan het hotel was ben naar een reisagentschap gegaan om een visum voor Laos aan te vragen. Drie pasfoto's en 54 dollar en dinsdagavond zou het in orde zijn. S'avonds ben ik een pintje gaan pakken en toen ik terug naar mijn kamer ging en mijn motor niet meteen zag staan, gaf dat weer een raar gevoel.

Deze morgend goed opgestaan, ik ben naar de markt geweest om een paar marcellekes te kopen en een nieuwe jeans en deze keer gevonden. Voor de jeans vroegen ze 15 dollar, een namaak levis, en ik heb ze gekocht voor 6 dollar, als ge hier niet afbied, ben je in de zak gezet.

Nu zit ik aan het hotel te wachten op een telefoontje( almaar goed dat er GSM's bestaan :-) )

Zo zie je, ne mens moet zijn plannen kunnen veranderen, zo niet ben je de SIGAAR.

Groeten uit Phnom Penh, van een wachtende Mario.