Mooie dagen , mij hoorde niet klagen!

5 nachten in Campong Cham, dus was het er goed anders was ik al lang weggeweest.Dit stadje waar de grote moderne brug centraal staat en het zicht geeft over het hele woongebied, En het loont echt de moeite om op de brug de prachtige omgeving te bekijken..Je kan hier uren en uren foto's maken en dan heb je nog niet alles gezien. Zo is er even verder een brug gemaakt van bamboe een 500 meter lang, de brug wordt ieder jaar met het lage water opnieuw gemaakt door de inwoners. En de bedoeling is de touristen naarhet eiland (zandbank)te lokken waar er verschilende stranden zijn gemaakt. Natuurlijk moet je hier ook alles betalen, 1dollar om over de brug te rijden , een halve dollar om je motor te parkeren, en nog eens een halve dollar om op een strandje te mogen komen( de tourrist betaald ) Zo was het wel een hele ervaring om over de bamboe brug te rijden, steeds kreeg ik de indruk om door de bamboe te zakken( ik en mijn motor 300 kg), maar de bamboe is sterk genoeg, ze rijden er zelfs met kleine tractors over.De enorme zandbank wat eigenlijk een eiland is waar ook mensen wonen en er is een toer kriskras door het landschap over zandwegen die goed berijdbaar zijn maar zeer stoffig.

Alle dagen heb ik een richting verkend met mijn motor, meestal op slechte aardewegen waar om de 5 km een klein dorpje is, een 15 tal huisjes( hutten) een winkeltje, en een GSM winkel. Het is niet voor te stellen wat een betekenis de gsm hier heeft voor de inwoners, ze hebben geen dak boven hun hoofd ,bedelen overal, dragen versleten oude vuile kleren, maar toch hebben ze een GSM op zak, of hebben de GSM aan hun oren. En dan zijn er al velen die 2 van die GSM'S op zak hebben, maar ja , het zal zo moeten he!!

Ook gebeurde het soms dat de inwoners van zo een dorpje me al stonden op te wachten( zal door gebeld worden denk ik). En als ge dan stopt zijn er vele nieuwsgierig, en andere lopen weg als je hun aanspreekt. Er zijn er dan enkele die een woordje engels hebben gehad op de school, en dan me ook steeds de zelfde vragen stellen, Vanwaar kom je? Wat is je naam? Hoe oud ben je? En dan geef je hun het antwoord, en dan snappen ze het niet. Deze ritten waren steeds zeer mooi, maar als ge terug in het hotel kwam, zag je eruit of je in de mijnen had gewerkt. 1 keer kon de man aan de receptie me zelfs zeggen waar ik geweest was, hij zag het aan de kleur van het stof.

S'avonds ging ik eten in het restaurant Mekong Crossing, en terwijl ik aan het eten was hoorde ik enkele tafels de dienstertjes juigen , lachen en giggelen. Toen ik later vernam wat de reden was, ze verdelen 1 keer per week de pot met het drinkgeld, en deze week was het een geweldige meevaller zeiden ze. Ik zei hen ,kom dat moet gevierd worden, is er hier deze avond iets te doen? Ja, de nachtclub, dan gaan we samen vertelde ik hun, ze trokken grote ogen, maar stemde toe. Om 10 uur zouden we vertrekken, maar ge kent dames!! Om half elf konden we vertrekken, maar nu was er een discutie, ze wouden allen achterop mijn motor zitten, wat nu gedaan, een loterij, ieder een nummer van 1 tot 10 en wie het juiste nr heeft mag met me mee( o ja ze waren met 7 ) Ik bekeek mijn nr plaat 182 , en nam daar een getal van, zo kon ik een beetje vals spelen, en halveling beslissen wie er mee mocht, Sonsheap had geluk, zij had nr 8, en mocht mee, ze was een van de lievere dames. De nachtclub had een streng beleid , zo macht er niet mee naar binnen , geen camera, geen tassen , geen petjes, een telefoon lieten ze toe. Ik dacht amaai gaat er hier dan zoveel te zien zijn?

Toen we de club binnen gingen werd er ons een plaats toegewezen, ik had natuurlijk veel beziens, met 7 vrouwen op stap, da doe je niet elke dag he!! Awel in antwerpen ben ik ook eens met 3 vrouwen op stap geweest, een blonde, een zwarte, en een rossige, weet je nog Danniella? Toen we onze talel gekregen hadden, zette ze de tafel vol met bier , frisdrank , een soort van plaatslijke wiskey (niet te drinken), ook bleef ver een garcon aan de tafel staan die er voor zorgde dat onze glazen nooit leeg waren, weer kwamen ze met ijs af om in je glas te doen en dan daar je bier bij te gieten, waar ik steeds voor bedankte en dronk het lauwe bier wel uit het flesje. De muziek was echte cambodiaanse live muziek die ge rapper moe zijt dan gewoon, maar ja!! Plots stonden de dames op en trokken me mee naar de dansvloer die toen nog leeg was. Ze begonnen een cambodiaanse dans te doen waar ik niet aan uit kon, en ging een pas achteruit, de dames lachten en trokken me er weer bij, o jaaa dacht ik, dan dans ik wel op mijn mannier, en begon me te bewegen op mijn manier, de dames keken met grote ogen toe, en geloofden hun ogen niet, ze verschoten van mijn bewegingen( niet vulgair ) ook de ogen van vele aanwezigen waren op die rare man( barang) gericht;( annelies hier zouden ze nogal eens ogen getrokken hebben moesten ze ons bezig gezien hebben)

Even later stond de dansvloer vol, en nog werd er veel naar mij gekeken, en ze probeerde me achterna te doen. Na een uur stopte de band, en begon er een dj, het was een allegaartje van muziek alle moderne genres, maar blues kende ze niet, awel ik heb nog het beste van mezelf gegeven, en voelde dat ik aantrek had,Sonsheap, zag me wel zitten, en gaf me even later een van haar oorbelletjes, iets met een klein blinkend steentje, het was nog een schoon ook. Ook zij was een van de mooiere van de 7. En dan plots stopte muziek, iedereen ging naar buiten, ik dacht zou er misschien vuurwerk zijn of zo iets? Maar nee, het was 1 uur , het was hier afgelopen, hoe verklaar je dat he?? Onze rekening werd gemaakt, en ik wou mijn deel betalen maar ik mocht niet, de dames betaalde alles van hun drinkgeld, een schoon gebaar he!!

Even later zijne richting hotel gereden, maar eest heb ik Sonsheap thuis afgezet, ze gaf me haar telefoon nummer, en ik haar de mijne, en ze vroeg of ze me morgen zou zien? Natuurlijk darling, zij ik haar en ze ging met een grote smile in haar huisje.

Even later op de kamer, kreeg ik telefoon, van Sonsheap, die me bedankte voor de mooie avond, en me vertelde dat ze me wel mocht, en graag bij me had gebleven, maar ze moet s'morgen om 7 uur in het restaurant zijn. Das niks vertelde ik haar ik ben ook moe ik wil ook slapen. De morgend daarop, ben ik gaan eten in het restaurant, en toen ze me zag binnen komen liep ze verlegen de keuken in. Een ander dienstertje kwam me vertellen dat ze verlegen was om het telefoontje dat ze gedaan had met mij.Ik vertelde dat ze zich niet moest schamen , en even later kwam ze me een goede morgen wensen.

Die dag heb ik mijn motor nog eens onderhanden genomen, want morgen vertrek ik naar Kratie, over onverharde wegen langs de mekong een 120 km , over verharde wegen is het er 280 km. Bij het nazicht zag ik dat het tankje van mijn koelwater beneden het pijl stond, ik heb een busje gaan kopen, het tankje terug gevuld, tevens benzine getankt mijn banden terug op de juiste druk gezet. En mijn motor was klaar voor de volgende dag.

Ik ben vertrokken, en wist niet wat ik moest verwachten, de ene zij me dat het te doen was de andere rade me het af. Maar ik zou het doen, ik was er klaar voor, mijn machien was in orde, vooruit met de geit. De eerste 10 km was over verharde wegen, de volgend 20 was over zand, dan moest ik een overzet nemen, en dan ?? niemand wist het juist, we zouden het wel zien. En zo geschiede het ook, de voorspellingen waren juist, tot en met de overzet was het kinderspel, alleen het stof was soms zo fel dat je flink vaart moest minderen. Met de overzet had ik geluk, bij aankomst was hij al enkele meters van de oever, maar hij kwam terug om me op te pikken(lief he!!)

Aan den overkant heb ik eerst nog een vers geperst suikerietsapje gedronken, zonder ijs natuurlijk. En ik ben vertrokken, de eerste 5 km tot het volgende dorpje gingen vlekkeloos, en ik dacht dit word kinderspel. Maar denken en denken is twee, en ik kwam even later voor het echte werk te staan, een zandweg met kotters en bulten, stof, smalle wegen, zodat ge soms maar een spoor had van een kleine 20 cm naast de kotters en bulten. Na een half uur werd ik mijn armen af goed gewaar, dit was veruit het ergste wat ik tot nu toe al had voorgeschoteld gekregen. Na den twaalven was het tijd voor de innerlijke mens te versterken, en ik stopte ergens, en bestelde iets te eten, met hand en tand heb ik moeten uitleggen, dat ik iets te eten wou, en iets te drinken, en nog was het volgens hun niet duidelijk, Tot ze het eten brachten van een andere man aan een andere tafel, het was een soort van noedelsoep met groentjes en een soort van vlees, toen ik aanwees dat ik hetzelfde wou verstond ze het, de dame lachte haar rotte tanden bloot. Even later was ze der met haar kom met mijn eten, toen probeerde ik nog een cola te bestellen, en da lukte ook, ze brachten een groot glas gevuld met ijs en daar wat cola bijgegoten, ik bedankte haar maar heb van het ijswater niet gedronken, het eten was niet echt lekker maar het was doenbaar? Toen ik bijna op het einde van mijn soep was en in mijn kom keek, zag ik een soort van slijk op de bodem, en ik, ben meteen gestopt met eten, amaai wa heb ik nu weer in mijne gommer geslagen? Ik denk dat ze het water van de mekong gebruikte om de soep te maken . Dat daar maar geen vodden van komen?? Ik moest een dollar betalen, en ben verder gereden, door kotters en bulten, ik denk dat de echte motorcrossers ook liever een ander parkoer voorgeschoteld krijgen; ge weet hier nooit wat er de volgende 50 meter op je afkomt. En een keer heb ik veel geluk gehad, ik nam enkele bulten verkeerd, zodanig dat ik de motseklet niet meer onder kontrole had. Ik botste van de ene bult op de andere , zo hard dat mijn tanktas er af vloog, zelf had ik niet dan wat kippevel, en wist meer meteen waar ik mee bezig was. Onderweg ben ik nog een keer gestopt om wat te drinken, ik nam een flesje water uit een koelbox, en dat water was ook bijna warm, en toen ik vroeg dat ze geen koud drinken hadden, werd er een stuk ijs gezaagd met een houtzaag, en verder in stukken geslagen met een hamer, het ijs werd in een glas gedaan en dat overhandigde ze me. Ik heb het warme water maar verder opgedronken, betaald en ben verder gereden. Een dikke drie uren en 80 km later kwam ik weer op de bewoonde wereld, verharde banen, ik moest nog een 20 km verder tot Kratie.

Dan op zoek naar een hotel, ik weet nog waar ik verleden jaar geslapen had, maar dat zou de laatste optie zijn, zo een vies gedoe. Ik heb drie plaatsen geprobeerd maar alles was vol, da hebt ge als ge ergens in de namiddag aankomt. Dan vind ik een mooie betaalbare kamer, ik wil moet eerst betalen , ik doe dat , ik geef een briefje van 100 dollar, de vrouw bekijkt mijn briefje, en geeft me mijn briefje terug en vroeg een ander, ik begreep er niets van. De vrouw verklaarde en ze had gelijk, er was een klein scheurtje in het briefje, (5 mm)en dat wou ze niet aanvaarden, ik had nog wel andere briefjes maar weigerde die boven te halen, het was dit briefje of niets. En het werd niets, het volgende hotel had ik meer geluk, de kamer was goedkoper, ik had twee grote bedden op de kamer, en hier aanvaarde ze mijn geld wel, hier kraaide er geen haan over, raar he!!

Na de nodige wasbeurt , en propere kleding, was het tijd voor een wandeling, en plots werd er weer aan mijn arm getrokken, sir sir, i remeber you, com sit down. En ja toen herkende ik hun ook, het waren de vrouwtjes van het eetstalletje waar ik verleden jaar heb gegeten en gedronken . Ik heb hier iets te eten en drinken besteld, een van de vrouwtjes vroeg me of ik weer van die muziek bij me had? Natuurlijk!! En even later was er ook muziek, ik had alles wat ik nodig had, de zon in mijn rug, een fris biertje goede muziek, en schoon volk rond mij, wa moete nog meer ??? Ondertussen was er een Canadees bij aan tafel komen zitten , we hebben samen wat biertjes gedronken en wat gepraat en het was zo weer bedtijd, en toen ik weer rechtstond om me naar mijn kamer te begeven, werd ik alle spieren in me weer gewaar die pijn deden van de helse rit.

Deze morgend fris en gewassen heb ik mijn pc gepakt mijn motor in gang gezet nog een 20 km lans de mekong gereden , ik weet nog een mooie plaats met een mooi terras van verleden jaar. Hier heb ik een fris flesje water besteld, en rond nu dit schrijven af.

Awel als ik geld moest hebben he!! ik zou het wel weten, dit is mijn leven!! niets moet alles mag en kan !!

Dus sponsoren zijn welkom!! Help me!!

MARIO in the dust, en ik heb er dust van gekregen ook, schol!!