De weg naar??

Rond ten tienen ben ik vertrokken naar Phnom Peng, een 170 km verder, ik dacht een dikke 3 uren nodig te hebben en wat me verbaasde, deze weg was uitstekend, brede nieuwe asfalt, waaaauw. Het enige was dat de dieren hier ook vrij spel hebben en soms zonder te kijken oversteken, oppassen moet je hier steeds. Dus vrij snel was ik ter plaatse( 2 uurtjes) Men kamer had ik snel gevonden, dezelfde als verleden keer.

Dan was het tijd om de visa te laten verlengen, een maand erbij, dit zou twee volle werkdagen duren, en aangezien het al woensdagmiddag was, zou ik mijn papieren pas vrijdagavond rond 5 uur terug hebben, dus moest ik langer blijven dan gedacht. Ik wou vrijdagmorgen al vertrekken.

Eens terug op de kamer waar de airco al volop zijn werk aan het doen was, was het tijd om een dutje. Ik werd wakker en het was al flink donker, da was niet de bedoeling, dus snel iets gaan eten en het was pintjestijd. Terug naar Garage bar, waar ik verleden keer ook mijn pintjes gedronken heb, goed bier en goedkoop( ne mens moet soms naar zijne portemonee kijken he!!) Tegen1 uur gebaarde de uitbaatster dat het sluitenstijd was, en ik terug naar mijn kamer. Ik denk dat ik dadelijk in slaap viel, maar om 3 uur was ik ook weer klaar wakker, en wat doe je dan ? tv kijken, nee, lezen, nee, ik heb me terug aangekleed, en ben aan een wandeling begonnen.

Eerst over de promenade langs de rivier, overal op de banken lagen daklozen te slapen, soms met zeN vieren op een kleine bank( hoe ze het doen weet ik niet, maar ze doen het). Een ding is zeker de mensen liggen hier veilig, elke 100 meter staat er een agent, en sommige flink gewapend. Een tweetal km verder ben ik door de straten gelopen en wat me opviel was, dat er hier ook overal mensen lagen te slapen, het waren vooral tuktuk drivers die soms met de hele familie in een tuk tuk sliepen.ook de drivers van de motortaxi's lagen op hun brommer te slapen , met hun hoofd op hun schoenen die op de bagagedrager lagen , hun rug op de zadel en hun voeten op het stuur( doe of probeer het maar eens).Normaal had ik foto's moeten nemen maar ik had mijn camera in het hotel gelaten. Ik denk dat ik tegen 5 uur terug in mijn bed lag, en toen ik wakker werd was het al kwart na tien, te laat voor het ontbiit, dju!! Vanaf 10 uur is het ontbijt betalend( raar maar waar).

Die dag ben ik naar de soriamarkt gestapt, een markt met een groot choppingcentrum, ik wou een nieuwe jeans kopen, maar dat lukte weer niet, ze hadden mijn maat niet. En dan zag ik het, er was een winkel waar ze GPS kaarten verkochten van Garmin, net wat ik nodig had, Cambodia en Laos heb ik niet. Ik kocht een kaart voor 55 dollar, en ging later terug naar mijn kamer, waar ik het gekochte SD kaartje in de GPS stak. Ik deed alles wat ik moest doen, en mijn GPS weigerde de SD kaart te aanvaarden. Dus ik terug naar de winkel met alle atributen, en ook daar konden ze geen link naar mijn Garmin leggen, het werkte niet, ze hebben vanalles geprobeerd, zodanig dat ik schrik begon te krijgen, sebiet is hem naar de kl---- en dacht ik.

Na mijn vraag, om te stoppen met proberen heb ik mijn geld terug gekregen. Dus het werd weer donker, en de biertjes vloeide weer, er was een belgische man in de bar, die hier was voor zaken, hij zag het zitten om hier een transportzaak te starten, volgens hem was er hier de volgende tien jaar goed geld te verdienen.

Vrijdag was luilekkerdag, ik was zelfs te lui om in mijn blog te schrijven, echt waar. Tegen 5 uur heb ik mijn paspoort terug opgehaald, en alles was in orde, ik kon een maand langer blijven.

Zaterdag ben ik rond 11uur vertrokken richting het zuid-oosten de provintie Svay Rieng (125 km) De eerste 60 km heb ik langs de Mekong gereden, en plots was de baan op!! De brug die er voordien was, was afgebroken, en ik moest even verder een overzet nemen 25 dollarcent of 1000 real. Na de overzet was en een spliknieuwe baan, En wat me vooral opviel, elke km was er een groot tankstation, ik denk dat iedereen hier snel rijk wou worden met een nieuw tankstation langs een nieuwe baan.En nu zijn er te veel !!

Toen ik onderweg ging tanken en een fris flesje water dronk, zag ik iets, ik zou het niet geloven als ge het me moest vertellen, maar ik heb het gezien. Een halfwassen hond stond in het midden van een rijstrook, en in de verte kwam er een zware vrachtwagen aangeraasd, de chauffeur toeterde met alle geweld maar de hond reageerde niet( stokdoof misschien).Ik dacht ja nu eten we Hod-dog en zag het al gebeuren, boem patat. !! De hond draaide zich en zag de vrachtwagen ook komen, de hond ging op de rijbaan liggen, de vrachtwagen raasde erover, de hond ging terug rechtstaan en deed of er niets aan de hand was. Ook de uitbaater van het tankstation keek verbaasd in mijn richting en geloofde zijn ogen ook niet, maar we zagen het beide.

De hoofdstad van de provintie, 25000 inwoners had ik na een goede 2 uren bereikt, en na even zoeken vond ik een Guesthouse, een nieuw complex met 11 kamers, een kamer koste wel 12 dollar, maar ze had alles, airco, koelkast ,tv, er was internet, en een mooie badkamer met zeepjes champo zelf een nieuwe kam was er voorhanden . En terwijl ik aan het uitpakken was klopte er iemand op de deur, ik opende de deur en een mooie jonge vrouw stond daar, ik dacht wat een luxe, is die er ook bij?? Amaai!! Maar nee ze bracht me wat vers fruit, en ging met een brede smile. Later verklaarde de uitbater, dat deze kamer net klaar was en ik de eer had om ze in te slapen.

Later las ik in mijn boek dat deze stad eigenlijk niets te bieden heeft, vroegen was ze populair om dat ze tussen de Vietnam en Phnom Peng lag, en het hier de eerste halte was, vroeger met de zandweg was het vervoer zeer traag, en bood deze stad de beste slaapplaats. En dat er hier s'avonds niets te beleven was merkte ik al snel, ook zeer weinig mensen spreken hier een woordje engels. Deze morgend heb ik lang moeten zoeken om een geschikt ontbijt te vinden, maar ik heb het gevonden. Even verder heb ik mijn motor laten poetsen( het was nodig), voor 1 dollar was hij als nieuw, men wou zelfs mijn ketting smeren, maar dat heb ik niet toegelaten, en de uitbater keek verwondert!!Ik heb natuurlijk mijn eigen smeersel bij, mijn ketting en tandwielen worden niet gesmeerd met vuile olie.

Ik ga hier toch nog een extra dag blijven om op krachten te komen, en mijn verdere plannen te bestuderen.

Groetjes uit het betrokken maar wel broeierige Svay Rieng. Mario

Oja, ik heb het voorval met de hond en vrachtwagen nog een paar keer zien gebeuren tijdens een van mijn dromen ( ik kan toch niet steeds over vrouwen dromen he!! of toch??)