Zo rood as nen bloedend kalf

De rit van Sihanoukville naar kampot was een mooie rit ,de rijstvelden aan de ene kant en het gebergte langs de andere kant, af en toe wat slechte baan en loslopende koeien. Ook heb ik mijn eerste politiecontrole gehad, men controleerde al mijn papieren , alles inorde dacht ik komt die agent naar me toe , en vraagt het ene of andere papier, wat papier? hoe papier ,? vroeg ik . De agent die wat engels kon probeerde iets uit te leggen , en plots ging mijn lampje branden, ik deed mijn portemone open en gaf de agent 10 dollar, de agent schudde al lachend jaja , en ik mocht verder rijden, zo gaat dat hier . In Kampot was het nu ook weer een helse zoektocht naar een kamer, ook waar ik verleden jaar sliep voor 15 dollar vroegen ze nu 25 dollar( hier kunde op een jaar rijk worden), maar na lang zoeken had ik geluk, een kamer met een reuze bed en alles erop en eraan voor 14 dollar.

De eerste dag was om wat rond te lopen, en een pintje te drinken. De volgende dag ben ik naar Kep gereden, Kep ligt in een baai aan de gulf of Thailand, en krab is hier zeer gegeerd, van overal komen er mensen naar de vissersvrouwen om levende krabben te kopen, die je zelf kan uitkiezen en laten koken naar keuze. Voor 5 dollar had ik 1,5 kg krab.Ik dacht dat ik goede keuzes had gemaakt, maar na het koken bleken er verschillende krabben vol met zaad te zitten. Da heb ik weer geleerd se!!, Na een uurtje peuzelen, had ik voor eventjes genoeg van krabben.En ben ik even verder eens over de vismarkt gelopen, en wat me opviel was dat hier alles echt duur was, maar toch werd er veel verkocht, toeristen zijn soms gek denk ik.

De dag later ben ik een toer gaan doen , waar naartoe wist ik niet, ik volgde mijn neus, en na een 40 km staat er een bord Vietnam border, en ik dacht waarom niet. Dus ik richting, de grens, plots stopt de verharde weg , en er was een breed spoor van rode aarde en wat grind. Ik probeerde in mijn beste cambodiaans de weg naar de grens te vragen en men verwees mij naar de slecht weg, vooruit dan maar he!! Ik dacht na een km of 5 zal dat wel gedaan zijn zeker, maar nee, de volle 30 km was er niets anders dan het rode droge zand; tegen een 30 km per uur, ben ik verder naar de grens gereden, dat rijden dat ging nog , maar als er een tegenlinger of een voorbij razende auto kwam zag je geen hand meer voor je ogen.Uiteindelijk kwam ik aan de grens, aree wat ge grens kunt noemen de vuile weg liep gewoon verder en er sdtond een houten kot waar men het papierwerk in orde maakte, en na een klijne controle opende ze de slagboom voor jou , dat was het. Ik heb het natuurlijk niet gedaan . ik mag Vietnam niet in met mijn motor, maar ik had hier al ( vriendelijke ) mensen die me er attent op maakte hen tegen betaling te volgen over een sluipweg, en zo in Vietnam te komen, ik bedankte vriendelijk, ik heb men half warme cola uitgedronken en ben terug gereden. Na een 5 km was er een splitsing die ik van te voren niet gezien had, en ik twijfelde, ik vroeg de weg naar Kampot en ze wezen me een richting aan, ik volgde die , en na twee km wist ik het zeker, ik ben hier van te voren niet geweest, want de rode asseweg stopte en ging over in een verharde asfaltbaan.

Eentwintig km verder over mooie banen kwam ik weer in Kep aan, en nu wist ik de weg, een half uur later stond ik aan de receptie van het hotel om mijn sleutel te vragen, De vrouw aan de recptie kreeg een slappe lach, en ze vroeg me of ik wist hoe ik eruit zag en liet me een spiegel zien, ik zat helemaal onder het rode stof, mijn blauwe broek leek wel een rose, men marcelleke had de zelfde kleur, aree ik zat helemaal onder het stof, en wetende dat ik de laatste 40 km over mooie reed en soms wel tegen 100 per uur, dus moet er alveel stof afgewaaid zijn he!!

De eerste minuten onder de koude douche kleurde het water rood , net of ze waren een kalf aan het slachten, nadien ik dacht dat ik proper was en bijn benen afdroogde kleurde de handdoek weer rood, en ben me terug gaan wassen, een halve bus zeep heb ik nodig gehad .En toen ik later mijn neus en oren nog eens onderhande nam, was ik zeker nu ben ik weer nen echte oervlaming.

Een dag later ben ik naar de plaatselijke zoo gereden, het was een kleine dierentuin, met onverzorgde kooien en dieren, en ik dacht meteen aan de dierenbescherming, die zouden hier nogal een een werkje hebben. Later ben ik nog een snaar een bijna droge waterval gaan kijken, de moeite zalle, ik was weer voor een dollar in de zak gezet.

De dag later was het tijd om me te ontspannen met het vissen, ik ben op de markt wat kleine garnaal gaan kopen, me aan het brede rivier gezet, en even later was ik bezig, het lukte me niet om een visje te vangen, tot ik zag dat er tegen de betonnen boord langs het water vele kleine visjes zwommen. Ik heb men mes genomen en een tak van een boom gesneden, daar een lijn aan gemaakt, en ben beginnen te vissen( zo deden de oude belgen het vroeger ook) Nog geen minuutje later had ik mijn eerste visje beet, een klein visje dat ik meteen aan mijn haak haakte van mijn grote vislijn met de bedoeling nen grooooooote vis te vangen.

Awel ik kreeg de ene beet na de andere, en gooide alle visjes terug in het water en vroeg hen om hun ouders eens langs te sturen( maar ze verstonden me niet) plots komt er een oudere man naast me staan en bewonderde mijn viskunst, toen ik het volgende visje terug in het water gooide, brubbelde de man iets en haalde een plastieken tas uit zijn zak, en gebaarde me om de visjes in die tas te steken zodat hij ze later kon opeten, en dat heb ik dan gedaan, en tegen de avond had ik zeker twee kilo visjes bijeen gevangen, en toen ik die de man overhandigde, wou hij me zelfs 1000 real geven ( 20 euro cent) . Ik heb het geld niet aangenomen maar ik zag dat de man zeer trots zijn zakje vis aan iedereen toonde en steeds in mijn richting wees. Weer eens iemand gelukkig gemaakt op een eenvoudige manier.

S'avonds na een nodige douche, ik rook al bijna zo als de vissen, ben ik iets gaan eten , na het eten een wandeling, en tijdens die wandeling trok ik grote ogen. De man aan wie ik mijn vis gegeven had was de visjes aan het bakken op een kleine BBQ, en trachte de visjes te verkopen,!! Ahaa dat was de bedoeling, da weet ik weer voor volgende keer.

Vandaag ga ik het zeer rustig houden denk ik , en morgen vertrek ik richting Phnom Penh om later mijn visum te laten verlengen, en de verzekering van mijn motor, en dan blijf ik nog een maand in Cambodja als boedda het toelaat natuurlijk.

Goede daden, en de mensen profiteren ervan met mijn vis te verkopen, da is niet eerlijk OOO Neee.

Groetjes aan allen in het koude Europa, uit het warme , zwoele, en mooie Kampot,, mario