Yes yes, we rijden , WEER

Al een paar dagen heb ik hier flink mijn best gedaan om de tuin naar belgise normen proper te krijgen, en stilaan lukte het, ik begon trots te worden op men werk van de laatste dagen. De pakboen, en een soort van kool begon hun kopje boven de grond te steken, de bonen waren geplant, de laatste bedjes zijn omgespit, ge zie we hebben hier niet stil gezeten.

Deze namiddag kwam Ingrid met een lange lat naar mij, en al lachend vroeg ik of de lat diende als boonstaak

Nee nee vertelde ze me, er moesten kleine kadertjes gemaakt worden van 15 op 15 cm, deze moesten dienen om schilderwerkjes van de kinderen op een zijde doek te bevestigen. Aha eindelijk werk dat ik liever doe, Toen ik vroeg hoeveel kadertjes ze nodig had , antwoorde ze me, minstens tien, amaai hoe moet ik daar aan beginnen? Het latje dat ze bij zich had was maar een 3 tal meter lang, en het moest 15 bij 15 cm zijn, dus vier latjes is 60 cm, en kon ik er maar 5 maken, Ingrid dacht dat ze materiaal bij zich had om wel 15 kaders te maken( vrouwen he!!) Tevens vroeg Ingrid me om te proberen de oudste kinderen bij het maken van de kaders te betrekken, en ik ze in de school kon maken, natuurlijk zegde ik ja op dit voorstel, en na het eten begon ik eraan.

Met een klein zaagje ,een hamer ,kleine nageltjes , het latje, een meter en potlood, stapte ik naar de school, en halverwege kwamen een vijftal kinderen naar me toegelopen, en pakte mijn materiaal af, ik mocht niks dragen , raar voelde dat aan;. Bij de school aangekomen stelde Ingrid me de vijf helpers voor, maar van hun namen kon ik er geen onthouden, en sprak iedereen met Joske aan, en dat vonden ze nog leuk ook.

En we begonnen er aan, en zoals een echte leeraar begon ik alles met hand en tand uit leggen en voor te doen, en na ieder onderdeel mochten ze het zelf ook proberen, en bijna bij alle lukte het vrij goed, er was er eentje bij die er totaal niets van begreep, en ook totaal geen aandacht had, later vertelde Ingrid me dat de jongen een mentale achterstand had van minstens 5 jaar op zijn leeftijd genoten.,

Na een twee tal uurtjes waren de kaders klaar, ze hadden hun best gedaan, en ik ook, het wasc niet makkelijk om zo 5 kinderen in het oog te houden, bij al hun daden en gedoe, het was gelukt , ik voelde me goed, en aan de kinderen te zien waren ze ook heel bij met het resultaat. Toen ze Ingrid zagen afkomen liepen ze allemaal met hun zelf gemaakte kader naar har toe om te laten zien wat ze allemaal konden, dus ze waren echt fier op hun werkje. Ingrid bedankte me en besloot om me nog voor zulke opdrachten te vragen, en ik voelde me fier, zo trots als een pauw was ik.

Ondertussen was het zondag, en tijd om te vertrekken naar de grens met Maleisié, een goede 600 km verder. In Maleisié moest ik de nodige papieren laten opmaken voor mijn motor, voor 25 november, dus had ik nog 5 dagen tijd. Na het afscheid van de andere mensen ter plaatse ben ik aan mijn helse rit vertrokken. 600 km is niet niks, en dan nog over onbekende wegen . Mijn GPS zou me moeten helpen ,aree helpen !! nee hij zou het moeten weten

En ik vertrok in een felle zon, wat zou het vandaag warm worden dacht ik, en behoede me er ook voor, ik had een flesje water voorzien

Na een goede 100 km was het tijd voor de eerste stop en de nodige tank beurt. Dan ben ik verder gereden met de bedoeling om mijn tank leeg te rijden ,een goede 300 km, en ik begon aan mijn tocht. Een paar bergen verder begon het plots donker te worden en eventjes later had ik de eerste regenbui, een koele verfrissing dacht ik, en bolde verder? Om mijn verhaal kort te maken ik heb meer in de regen gereden dan op droge wegen. Bij de volgende tank beurd was ik net een verzopen kieken. Ik had niets meer aan dat nog droog was, maar het voelde niet koud aan.

En dan terug verder he, onderweg was het droger, maar regelmatig was er een bui, en soms zo erg dat ik moest schuilen. Onderweg heb ik ook twee ongevallen gezien met brommertjes, de ene bloede aan zijn hoofd,, dat ging nog maar bij het andere ongeval was er niet veel leven meer waar te nemen op het eerste gezicht, ik ben verder gereden er stond al meer dan volk genoeg bij. Ze rijden hier ook als gekken.

Na een 600km was ik bij de grens, het was al half zes en het begon hier donker te worden. Ik besliste om hier te blijven overnachten, en heb een kamer gezocht. Eindelijk had ik de kans om mijn natte kleding uit te doen en me van droge te voorzien, ik kan je vertellen, hoe zalig het voelde om terug droog te zijn na een rit van 8 uren. Ik ben nog iets gaan eten en heb nog een flinke wandeling gedaan, en dat was nodig ook na zo een lange tijd op de motor gezeten te hebben. Bij mijn aankomst na de wandeling stonden er weer een hele meute mensen rond mijn motor, ik had weer beziens, ik ging eens rond met mijn klak maar dat begrepen ze niet, dat gebeurd toch bij elke circus act he!!

Na een goede nachtrust, de eerste in dagen ben ik voor een tiental km vertrokken naar de grens, het was weer een heel gedoe eer ik in Maleisié was , het was al middag, en ben een 8 km verder gestopt aan een hotel, het verschil met Thailand is dat de prijzen hier meer dan het dubbele zijn. Na gestopt te hebben bij een 5 tal hotels besloot ik om terug naar het eerste te rijden , dit was het beste denk ik dat ik voor mijn geld kon krijgen. Op mijn kamer kreeg ik de kans om mijn lange broek die nog niet droog was van de vorige dag te verwisselen met een droge korte broek.

Het eerste wat er nu nodig was , was inlichtingen te krijgen voor de nodige en juiste papieren, maar ook niemand wist me ook maar iets nuttigs te kunnen vertellen. Ik ben maar terug naar de grens gereden, en daar wisten ze het wel, ik moest enkele papieren invullen en wachten tot woensdag, en dan zou het hopelijk in orde zijn. Dus duimen maar he!!

Nadien heb ik mijn motor een grondige beurt gegeven, want na al die regen , hij zag er nogal uit. Nog wat in de buurt rondgelopen eens goed gaan eten, nen grote vis met groente een pikante saus en de nodige rijst, heerlijk!! Dan werd het donker, en ben ik eventjes op bed gaan liggen en meteen in slaap gevallen. Na men dutje, ben ik nog eens naar het dorpje gewandeld , en daar zaten hopen mensen bij elkaar naar voetbal op TV te kijken, het was een wedstrijd Maleisié tegen Indonesié, en zoals de mensen hier mee leven het is verschrikkelijk, toen Indonesie 1- O voor kwam gingen een hoop mensen weg, maar toe Maleisié gelijk maakte, dat had je moeten zien en horen. Ik ben tot na de verlengingen en strafschoppen blijven zitten op de rand van de stoep. En wat een ontlading toen Maleisié de beslissende strafschop in doel stampte, dat kun je je niet voor stellen wat een vreugde en sfeer er hier was, en daar zit je dan als buitenstaander, maar ik had me goed vermaakt. Eens terug op mijn kamer, was het snel tijd om te slapen Het was al half 12.

Deze morgen bij het eten in het hotel mijn eerste boterhammetjes gegeten in de hele tijd dat ik al weg ben, en da smaakte zalig, hoe ze ne mens kunnen blij maken, met een boterhammetje!! Wat ik sebiet ga doen weet ik niet, maar het gaat rustig zijn zalle, niet meer het gejaag van de vorige dagen.

Zo zie je maar ergens in een ander land met ander geloof en andere gebruiken is niet zo vanzelf sprekend hoor, maar ik heb het weer gedaan, en daar ben ik weer fier op.

Groetjes van een trotse mario,, en??

NIKS DOEN WAT IK OOK NIET ZOU DOEN HE!!