RUSTDAGEN !!

Zaterdagmiddag na het eten ben ik met Ingrid een rondgang gaan maken op het toch wel grote domein, waar overal nog een massa werk is. Aan ieder gebouw wou ze veranderingen, maar voor al wat zij wou moest ik nog wel twee jaar hier blijven denk ik, en dat is niet de bedoeling. Dus moest ze kiezen, en ze wou dat ik enkele grote kasten maakte in de slaapzaal van de vrijwilligers. Dus op zoek naar hout, en gevonden ook, er lagen planken van twee meter lang 25 cm breed en 5 cm dik , en daar zou ze paaltjes van laten zagen van 5 bij 5 cm, ok , daar kan ik wel wat met aanvangen. Schroeven nagels en diverse waren er ook niet te vinden, ze stelde me voor om zelf naar Ranong te rijden( een stadje vlakbij de grens met Birma) en daar de nodige zaken te kopen die ze later zou terug betalen. Dat was geregeld, en maandag( rustdag ) zou ik naar Ranong rijden.

Het was zo weer avond, tijd om te douchen, eten , en een gezellige babbel. Daaruit bleek dat de jongste vrijwilligers 19 waren en de oudste was 31 jaar oud, aree oudste dat was ik eigenlijk maar ik tel me niet mee he!! Het was zo weer laat, en tijd om een goede nachtrust. Maar niks was minder waar , slapen heb ik hier een grooooot probleem mee, echt waar.

En het was snachts nog eens stevig beginnen te regenen, en als ik zeg stevig, ojee, geloof het maar. S' morgens met een nog half slaperige kop opgestaan, er was nog nergens een levende ziel te bespeuren, das zeker het was nog maar zes uur en de werkzaamheden starten om half negen pas. Zo ben ik naar het riviertje gewandeld dat door het domein loopt, en het waterpeil was met een halve meter gestegen denk ik , en het zo propere water van de dag voordien kleurde nu donker bruin( net koude koffie). Even later werd ik aangesproken door het lieve japanse meisje(Arake) en ze vroeg me waar ik zo vroeg al mee bezig was, ze was het niet gewoon dat er iemand voor haar wakker was. Ze vertelde me dat ze vroeg opstond om te kunnen mediteren, (iets waar ik niets van snap), en even later zag ik haar op de tuinbank zitten mediteren , ze zat met een grote doek op haar hoofd, doodstil te mediteren. Ik ben verder gegaan naar de ontbijtruimte om mijn meditatie te doen , een flinke tas hete koffie.

Na het ontbijt was er een kleine vergadering , waarbij dat Ingrid vertelde dat zondag de dag was van de lastige klussen.Ik werd samen met een engelsman en fransman verwacht in de tuin om een stuk te spitten en een soort van groente te zaaien, dus even later zijn we aan de klus begonnen. De dames moesten al het hout van het restaurant afschuren en terug vernissen( was ik blij dat ik geen vrouw was zeg)

Maar de tuin, dat voor een groot stuk een wildernis was, vergde ook nog een berg werk , de fransman Casper begon met het onkruid te wieden, en ik en Jullian begonnen te spitten, man man wat heb ik afgezien , ik ben da niet meer gewoon he!! en ik wou niet onderdoen voor Jullian. Maar ik moest me toch geven zalle, later vertelde Jullian dat hij niet voor mij wou onderdoen, dus hebben we elkaar afgemat. Het was zo middag en tijd voor het eten, en het werd tijd ook, ik zat stik kapot. Na het eten was er goed nieuws voor de jongens van Ingrid, wij mochten stoppen, we hadden meer gedaan dan andere op een hele dag, da was een pluimpje voor ons, en fier dat ik was( grapje)

Na de middag om 4 uur was het Thai les, we zouden de eerste thaise woordjes leren, wat ik allemaal heb moeten brubbellen, mijn mond heb ik in alle hoeken moeten wringen om toch maar aan de goede uitspraak te komen, het was moeilijk maar zeer fijn .Na de thaise les zijn er al enkele jongere vertrokken voor hun rustdagen op een andere plaats door te brengen( maandag en dinsdag zijn hier de rustdagen)

Dus die avond was er niet veel beleven , en na een filmpje op mijn pc ben ik in bed gekropen, ik was moe en mijn armspieren deden pijn, van het spitten in de tuin, een massage zou wonderen doen , maar da is hier niet mogelijk, jammer. Echt goed had ik niet geslapen de krekels hier kunnen er iets van zalle, er is een soort dat kan lawaai maken, nie om aan te horen, en ge weet er staat geen glas in de ramen he!!, het is net of je buitenslaapt.

Maandag weer vroeg uit de veren, een beetje gaan wandelen en weer zat het japanse meisje op haar plaats met dat doek over haar hoofd, ge moet het maar doen. Even verder, hoorde ik een geluid, toen ik naderde zag ik dat er een oudere thaise man bezig was met het zagen van de balkjes die ik nodig had om de kasten te bouwen. De man was bezig met een soort van oude boomzaag, manueel de balkjes te zagen. Als hij al die balkjes zo moest zagen , is hij volgende week nog bezig. En dan ook die zaag, bij ons lag die al lang bij het oude ijzer, maar hier hebben ze niets anders en ze moeten er mee verder.

Ik besliste om naar Ranong te rijden en de nodige materialen te kopen, het was een rit van een 70 tal km, door een mooie streek bergop en bergaf met de nodige bochten, de moeite waard om te doen. Ranong was een typische thaise stadje met heel veel kleine winkeltjes, waar je letterlijk bijna alles kan kopen, Ingrid had me verteld waar ik materialen kon kopen, en dat heb ik ook gedaan , nagels 3 soorten ,schroeven 3 soorten een houtbijtel en een rasp, enkele boren, voor een bedrag van 715 batt(18 euro) toen ik buiten ging zag ik een cirkelzaagmachine 3100 batt, en besliste om die maar zelf te kopen, die zou nog veel van pas komen hier, en later geef ik die maar aan de organisatie ( ik ben toch een goed mens he!!) Ik ben onderweg nog iets gaan eten in een grote supermarkt, en verder terug naar Paksong gereden.

Ondertussen was het al vrij laat, men spullen uitgepakt, en ben naar het restaurant gegaan, en daar zaten triestige mensen. Sabine het duitse vrouwtje ( 24) ging vetrekken, terug naar Bangkok en zo verder naar Laos. Met een goede grap verschenen er weer lachende gezichtjes, en was de sfeer zoals die zou moeten zijn, Sabine is met een brede smile vertrokken en bij een stevige knuffel vertelde ze me stilletjes dat ze blij was dat ik er voor zorgde dat er terug gelachen werd in de groep. Ja het is hier een komen en gaan he, morgen vertrekt er weer iemand en der komen 6 nieuwe vrijwilligers, waaronder een belgische naar het schijnt, ik ben eens benieuwd. Vandaag is de laatste rustdag en wat ik sebiet ga doen weet ik niet , ik heb nog niemand gezien vandaag , zelfs he japanse meisje niet.

Ik ga het daar voor vandaag bij laten , dra nog naar het internetzaakje en dit schrijven doormailen , en de mails van de voorbije dagen eens doornemen, de krant lezen, en dan zal het weer noen zijn denk ik.

Ik wens jullie nog een mooie werk week, en denk eraan, niets doen dat ik ook niet zou doen he!!

Bewolkte maar warme groetjes uit Paksong, mario, de timmerman vande volgende week.( hoe zullen mijn vingers er uitzien, na die week?? )