Yep yep,

Na een stevig avondje uit en een goede maar korte nachtrust ben ik aan de volgende dag begonnen met een extra sterke koffie. Al nadenkend hoe ik de dag ga doorbrengen, ik ga me vooral niet druk maken in kwestie men motor. En zo ben ik aan een stevige wandeling begonnen, van de ene naar de andere tempel. En overal waren mensen bezig met het verwachte hoge water, duizende zandzakjes werden er verplaatst her en der. Er heerst een soort paniek onder de mensen van Bangkok, ja ik zou ook niet graag hebben dat er een halve meter water moest binnenkomen

. Het was al snel midag, en ik besliste om eventjes terug naar Belgie te gaan en daar men uitleg eens te gaan doen. En zo geschiede het. Ik in een taxi naar het consulaat van ons land ter plaatse, en eenmaal op de 17 de etage, moest ik men naam en paspoortnummer opgeven en dan een deur verder sta je op officieel grondgebied van Belgie, raar he!! maar het is zo, en het voelde ook zo.toen ik de volgende deur binnen moest kwam ik in een aflevering van exotische liefde terecht, overal stonden er belgische mannen met hun thaise vlam te wachten , allemaal waren ze bezig om hun liefje in ons zo kleine landje te krijgen. De ene met al wat meer overtuiging dan de andere, want onbewust hoorde je die mensen hun verhalen, en der zijn der rare bij zalle.

Toen ik uiteindelijk aan de beurt was, schrok het madammeke , achter het loket, ik stond daar alleen en dat was ze precies niet gewoon. En ik ben aan men uitleg begonnen, de dame in kwestie snapte er niets van en riep er een mannelijke collega bij, ook deze man keek verbaasd van uitleg , en wsist ook meteen niet wat te doen en heeft een officieel document opgemaakt. Terwijl de man al mijn woorden neerpende, en ik tevens dacht ,hier heb ik niets aan, dat verslag komt boven op de hoop andere papieren te liggen. Er lagen stapels documenten gestapeld van op de vloer, en ik dacht hierbij ,nu hebben ze hier een zeer mooi modern kantoor,en nu zijn ze hier een magazijn vergeten te voorzien' (grapje)

En ondertussen rammelde mijn telefoon, en dat kon maar één iemand zijn , ( niet het een of ander vriendinnetje zoals jullie nu denken) het was Wisma, de vervoer firma van mijn motor? De man aan de andere kant van de lijn vertelde me dat de motor van de boot was , en vroeg me waar ze hem mochten afzetten. Men hotel natuurlijk, en ik gaf het adres door. Ondertussen was de man aan het loket klaar met zijn verslag en ik vertelde de brave man dat men motor onderweg was. De man vertelde me dat hij inlichtingen ging nemen met de plaatselijke douane, en me later ging opbellen( het was al 3 uur, en dan stoppen de heren met werken he!!)

Ik vol vreugde met de taxi terug naar het hotel, en om die 10 km te overbruggen hadden we meer dan een uur nodig, er was een lange file, de man achter het stuur wist te zeggen dat er ondertussen enkele straten onder water stonden en het verkeer over andere wegen moest. Zo snel kan dat hier gaan.

Eens aan het hotel aangekomen zag ik in de verte mijn opvallende krat al staan, yep dacht ik. Er zat een klein oud manneke met zijn poep op mijn krat, en toen ik de krat eens goed bekeek , ze zag er als nieuw uit, en had niet in het water gestaan waar ik eerst zo voor vreesde. Vroeg da manneke me wat er moest gebeuren met de krat, ik vertelde dat ik in mijn kamer een steeksleutel 10 ging halen, en dan de krat zouden demonteren.. Ik snel naar mijn kamer, en toen ik terug op straat kwam met de sleutel was de krat al gedemonteerd, en van het houtwerk was er bijna niets meer te vinden, straf he!! wat er juist gebeurd was weet ik niet ,maar van afbreken hebben ze hier verstand. Het is alles zo snel gegaan dat ik nog geen tijd had om de nodige foto's te nemen. Het oude manneke kwam me de papieren van transport nog overhanden , en tevens keek hij me met grote vragen de ogen aan, drinkgeld natuurlijk, ik gaf mem 200 bath, een 5 euro, de man stapte gelukkig weg.

En toen begon ik mijn motor terug in elkaar te zetten, ik had de motor deels gedemonteerd, om het vervoer te vergemakkelijken. Na een dik uur was ik klaar met alles, maar ik miste iets, mijn spiegels waren niet meer te vinden. Ik wist zeker dat ze in de krat zaten ingepakt in plastiek en op men benzinnetank geplakt. Wa nu gedaan? Me zeker niet druk maken , er zijn meer spiegels dan mensen op deze wereld, en dan dacht ik aan da tassen van sommige dames J. En dan was het tijd om de grote vraag, gaat men motor starten???, En wat denk je? Na de tegenslagen van de laatste dagen, jawel zalle net of hij nooit had stilgestaan, van de eerste druk op de startknop, het ging zo vlot dat ik er van schrok, en de tranen in mijn ogen kreeg, (snik snik) En toen moest ik denken aan dat ene liedje; Ge moest eens weten hoe gelukkig ik was; Even later heb ik mijn motor veilig naast de baan gezet, aree wat ik dacht dat veilig was. Na de nodige kettingen en sloten op mijn motor, ben ik na de nodige douche een flink beet gaan eten, en om me te belonen, ben ik bij Burger King iets gaan eten, fast foot..

Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan, regelmatig ben ik buiten gaan kijken of alles nog in orde was. De receptioniste van het hotel was daar niet zo gelukkig mee, ik maakte ze onbewust steeds wakker, en daar was ze niet echt blij mee, maar ze kan men ....... kussen ,dacht ik. De morgend daarop ben ik in twee plastiek flessen die ik op straat had opgeraapt en uitgespoeld , ben ik naft gaan halen. Terug aangekomen had men bij de receptie een verrassing voor mij ,mijn verdwenen spiegels waren terug gebracht, hoe en wat weet ik niet maar ze waren terug.

En om 11 uur had ik van iedereen afscheid genomen, en ben vertrokken aan een rit van 220 km. En da ging de eerste 10 km vrij goed, en beziens dat ik had, aan elke lichten kwamen de mensen mijn motor bewonderen, of kwamen ze mij bekijken'( boeda zal het weten). En toen begon het, er stonden enkele straten onder water ,een 10 cm dacht ik; en dat is vrij makkelijk te doen, ik moest nog een 7 km over deze baan volgens mijn GPS, en dan de RAMA 2 autobaan op. Na een goede km op de overstroomde baan werd het water dieper20 cm, en neem van me aan, da is raar rijden zalle. Maar er reden nog steeds van die kleine brommers voor me, en zolang die voor me rijden heb ik geen probleem, en het werd erger hier en daar stonden er al brommers met hun motor in het water? Ik had nog zeker 10 cm over eer mijn motor het water raakte Op een kruispunt vertrouwde ik het niet meer, ik heb men motseklet lans de kant gezet en ben al badend het kruispunt overgestoken. Het water kwam ,tot mijn knieén, en stinken dat water ,het is een open riool he!! Ik ging het risico niet nemen en ben terug gereden, en ondertussen steeg het water zienderogen hoger. Ik heb mijn GPS zijn werk laten doen, en een goede 3 uren later was ik in Hua Hin ,

Daar ter plaatse aan de London bar herkende ze me meteen , en het ging van Mari O, Mari ,O, your back! ! Das plezant aankomen, echt waar, eer ik mijn motor had afgeladen stond de eerste Singa al op ten toog. Even later heb ik een kamer gezocht en gevonden. En toen ik voor de spiegel ging staan schrok ik van mezelf, ik zat onder het stof, je kon goed zien waar mijn bril had gestaan, na een goede koude douche, heb ik mijn vuile kleding naar de wasserij gedaan. En dan was het tijd om een tukje te doen. Na het tukje , een etentje en een toogje en was snel bedtijd. Hier ga ik 2 of 3 nachten blijven , en dan trekken we verder he!!

OEF de echte reis is begonnen !! En de misere van de vorige dagen is weer vergeten, zo moet datte!!

Groetjes uit Hua Hin van men , motseklet en ik, of ben ik nog iemand vergeten? Juist ,Boeda ook nog.